Στη σκιά της «ιερής» σύγκρουσης Πατριαρχείου Μόσχας – Οικουμενικού Πατριαρχείου πραγματοποιείται το ταξίδι του Πάνου Καμμένου στη Ρωσία στις 29 Οκτωβρίου. Μολονότι η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να βελτιώσει και να αναβαθμίσει τις ήδη ταραγμένες ελληνορωσικές σχέσεις, το τάιμινγκ για την επίσκεψη Καμμένου στη Ρωσία και ακολούθως τον Δεκέμβριο η συνάντηση Τσίπρα – Πούτιν, τη στιγμή που είναι σε πλήρη εξέλιξη η σφοδρή αντιπαράθεση της Μόσχας με το Φανάρι για τη χορήγηση αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, δεν είναι το καλύτερο.

Στην Αθήνα και το Μαξίμου γνωρίζουν καλά πως η διαμάχη των δύο Πατριαρχείων δεν έχει μόνο θρησκευτικές, αλλά και πολιτικές και γεωπολιτικές διαστάσεις και συνακόλουθα θα επηρεάσει το κλίμα στην προσπάθεια προσέγγισης Ελλάδας – Ρωσίας. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι μετά την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να προχωρήσει σε ακόμη πιο καθοριστικά βήματα για την αυτοκεφαλία της Ουκρανίας και την αντίδραση του Πατριαρχείου Μόσχας να διακόψει κάθε σχέση με το Φανάρι, Κρεμλίνο και Στέιτ Ντιπάρτμεντ έδειξαν ξεκάθαρα ποιανού το μέρος παίρνουν. Για τη Ρωσία, η Εκκλησία αποτελεί βασικό βραχίονα της εξωτερικής της πολιτικής και δεν επιθυμεί να χάσει από την επιρροή της το Κίεβο και το τεράστιο ποίμνιο των ουκρανών ορθοδόξων. Ετσι, προ ημερών ο εκπρόσωπος του ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ εξέφρασε την ανησυχία του για όσα συμβαίνουν προσθέτοντας πως ελπίζει ότι «όλα τα συμφέροντα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας θα ληφθούν υπόψη».

Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ. Και βέβαια το Κρεμλίνο δεν πρέπει να έμεινε καθόλου ευχαριστημένο όταν άκουσε την περασμένη Τετάρτη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να στηρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην κόντρα με τη Ρωσία. Στην ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών τονιζόταν πως «οι ΗΠΑ σέβονται την ικανότητα των Ορθόδοξων θρησκευτικών ηγετών της Ουκρανίας και των πιστών να επιδιώξουν την αυτοκέφαλη λειτουργία σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους». Αλλά δεν περιορίστηκαν σ’ αυτό. Πήραν σαφή θέση στην αντιπαράθεση Κύριλλου – Βαρθολομαίου επισημαίνοντας: «Σεβόμαστε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ως φωνή της θρησκευτικής ανοχής και του διαθρησκειακού διαλόγου». Ανθρωποι με γνώση της γεωπολιτικής σκακιέρας στην περιοχή εξηγούν πως είναι πρόδηλη η ικανοποίηση της Ουάσιγκτον καθώς θεωρεί ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό ανάχωμα στις επιδιώξεις της Μόσχας να διεισδύσει ή να παρατείνει την επιρροή της – με τη βοήθεια και της Ρωσικής Εκκλησίας – στην ευρύτερη περιοχή και σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Και προεξοφλούν ότι θα είναι απίθανο όλα τα παραπάνω δεδομένα να μην επηρεάσουν τα επίσημα τετ α τετ Καμμένου και Τσίπρα στη Μόσχα το επόμενο διάστημα.