Δύο είναι, λένε, τα σημάδια πως ένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ανέβει στην κατηγορία τού εν αναμονή πρωθυπουργού. Ο αριθμός των ανθρώπων που θα προσπαθήσει να τον πλησιάσει για να τον χαιρετίσει σε μια δημόσια εμφάνισή του. Κι αν στις επαφές του στην Εσπερία τού συμπεριφέρονται σαν να είναι ο επόμενος. Οι γαλάζιοι που συνοδεύουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη υποστηρίζουν πως πλέον βλέπουν αμφοτέρους τους οιωνούς να εκπληρώνονται. Η υποδοχή του, ας πούμε, από τους υπόλοιπους του ΕΛΚ στη σύνοδο της Τετάρτης ήταν, αναφέρουν συνεργάτες του, «υποδοχή εν αναμονή πρωθυπουργού». Σύμφωνοι. Είναι, όμως, όλα τόσο ειδυλλιακά στην ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά, ώστε να σκέφτονται μόνο ότι θα προσθέσουν έναν ακόμη επικεφαλής κυβέρνησης στους 15 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, που ήδη έχουν στους κόλπους τους;

Πρώτο θύμα ήταν η ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά. Οι ψηφοφόροι της επαναστάτησαν – κατά μία εκδοχή – ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τη λιτότητα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Ευρωσοσιαλιστές να βιώνουν με καθυστέρηση το pasokification. Κι όμως, ο παραδοσιακός αντίπαλος, η Κεντροδεξιά, δεν επωφελήθηκε. Παρότι στις τελευταίες ευρωεκλογές αναδείχθηκε πρώτη δύναμη της ηπείρου, πλέον κινδυνεύει κι εκείνη. Η δική της εκλογική πελατεία ζητεί σκληρότερη στάση στο Προσφυγικό. Με δυο λόγια, η ευρωσκεπτιστική λαϊκιστική Δεξιά καραδοκεί.

Οσοι κυκλοφορούν στους διαδρόμους των Βρυξελλών το έχουν διαγνώσει εδώ και καιρό. Ο φόβος για την άνοδο των άκρων στις επόμενες ευρωκάλπες – και δη των δεξιών άκρων – απασχολεί τα μέλη της συντηρητικής πολιτικής οικογένειας πολύ περισσότερο απ’ όσο αφήνουν να διαφανεί στις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Το τελευταίο πλήγμα, το αποτέλεσμα των βαυαρικών εκλογών, έχει εντείνει την ανησυχία τους.

Η εκτίμηση, βέβαια, σε αυτή τη φάση των πολιτικολογούντων στη βελγική πρωτεύουσα είναι πως το ΕΛΚ θα παραμείνει η μεγαλύτερη αριθμητικά ομάδα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και μετά τον Μάιο του 2019. Ωστόσο, οι περισσότεροι στοιχηματίζουν πως θα χάσει έδρες και πιθανολογούν ότι η διαφορά του – σε απόλυτους αριθμούς – από τους δεξιούς αντισυστημικούς θα είναι μικρή.

Οι πιο υποψιασμένοι, μάλιστα, δεν βλέπουν κίνδυνο μόνο στα δεξιά της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, διαβλέπουν απειλή και από το Κέντρο. Αν τα κόμματα του ΕΛΚ αναγκαστούν να υιοθετήσουν μια ρητορική που θα ηχεί ευχάριστα στα αυτιά όσων έλκονται από τις κορόνες της άκρας λαϊκιστικής Δεξιάς, ρισκάρουν να απομακρύνουν τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Και να υποστούν μια συντριβή σαν κι αυτή του CSU στις εκλογές της Βαυαρίας την περασμένη Κυριακή. Ενα απτό παράδειγμα του εν λόγω ρίσκου είναι το ποσοστό που συγκέντρωσαν οι Πράσινοι, που ήταν διπλάσιο απ’ ό,τι συνήθως. Αγγιξαν το 18% και έγιναν η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στο τοπικό Κοινοβούλιο αντλώντας περίπου 200.000 ψηφοφόρους τόσο από τους Χριστιανοκοινωνιστές όσο κι από τους Σοσιαλδημοκράτες.

Η πρωτιά της ΝΔ. Τα διλήμματα των ευρωπαίων συντηρητικών στη νεοδημοκρατική ανάλυση δεν είναι δικά τους διλήμματα. Κι από την Πειραιώς σε κάθε ευκαιρία τονίζουν πως δεν συμμερίζονται τους φόβους των πολιτικών τους ευρωσυντρόφων. «Η ΝΔ είναι το μόνο κόμμα του χώρου στην ΕΕ που προηγείται στις δημοσκοπήσεις» λένε από το προεδρικό περιβάλλον.

Το αφήγημα, μάλιστα, που το τελευταίο χρονικό διάστημα αναλύει στους ξένους συνομιλητές του ο Μητσοτάκης είναι πως η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που ήρθε αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση και τον λαϊκισμό και θα είναι και η πρώτη που θα τα ξεπεράσει και τα δυο, εκλέγοντας ένα συστημικό κόμμα με μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στην κυβέρνηση. Η ΝΔ, δηλαδή, πλασάρεται ως ένα εν δυνάμει success story του συστήματος κατά του αντισυστημισμού.

Αν και κανείς δεν αμφισβητεί την υπεροχή της στις μετρήσεις της κοινής γνώμης – και οι πιο πολλοί αναλυτές συμφωνούν πως θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις εθνικές εκλογές -, δεν είναι σίγουρο πως θα ξεφύγει τελείως από τη μοίρα των ευρωπαίων συμμάχων της. Σύμφωνα με γνωστό δημοσκόπο «υπάρχει ζήτηση στα πολύ δεξιά του πολιτικού φάσματος κι αυτό φάνηκε από το Μακεδονικό».

Απλά υπάρχει και υπερπροσφορά – με πρόχειρους υπολογισμούς γύρω στα έντεκα κόμματα δεξιού και ακραία δεξιού χαρακτήρα έχουν κάνει την εμφάνισή τους – με συνέπεια να διαχέεται η συγκεκριμένη ψήφος. Στον κατακερματισμό, λοιπόν, που δεν επιτρέπει σε κανέναν από τους εν λόγω σχηματισμούς να γράψουν ποσοστά άξια αναφοράς στις μετρήσεις, φαίνεται να στηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση την αισιοδοξία της πως δεν απειλείται από τα άκρα.

Ωστόσο, ο παραπάνω δημοσκόπος πιστεύει πως υπάρχει ένας κίνδυνος που μοιάζει να υποτιμά το στενό μητσοτακικό επιτελείο: Η βουβή ψήφος στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοί του, εξάλλου, που αναφέρουν πως ακριβώς επειδή το νεοναζιστικό μόρφωμα είναι πλήρως απαξιωμένο ίσως κάποιοι από τους συμμετέχοντες στις έρευνες να ντρέπονται να δηλώσουν πως θα το ψηφίσουν. Το ποιος θα επιβεβαιωθεί στην «πρόβλεψή» του, η ΝΔ ή ο δημοσκόπος, αγγίζει τα όρια της τέχνης της οιωνοσκοπίας.