O Πάνος Καμμένος ήταν και παραμένει υποτελής φεουδάρχης του Αλέξη Τσίπρα. Σαν τέτοιος υποστηρίζει με τον στρατό του τον ηγεμόνα του όταν τον έχει ανάγκη αλλά και ο ηγεμόνας από την πλευρά του τον βοηθά όταν αποπειρώνται άλλοι να του πάρουν το φέουδο – αυτά προβλέπουν οι σχέσεις υποτέλειας, τέτοιες ήσαν και παραμένουν οι σχέσεις Πρωθυπουργού – υπουργού και δεν βλέπω να έχουν ανατραπεί μέσα από την κλασική, τόσο προσφιλή στους μαρξιστές αλλά και στους νεοδημοκράτες πρόσφατα, «διαλεκτική του σκλάβου και του αφέντη», σύμφωνα με την οποία ο αφέντης γίνεται δέσμιος του δούλου, ο οποίος στο τέλος τον ανατρέπει και τον διαδέχεται. Ομως ο συγκεκριμένος υπουργός δεν μπορεί να διαδεχθεί τον Πρωθυπουργό: αν ανατρέψει την κυβέρνηση, αυτοκτονεί και ο ίδιος. Και δεν μοιάζει να διακατέχεται από αυτοκτονική μελαγχολία ο Πάνος Καμμένος.

Αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι πως ο Πρωθυπουργός τον βοηθά να ξαναχτίσει το διαλυμένο φέουδό του στο άκρο δεξιό της Νέας Δημοκρατίας. Εκεί συνωθούνται δεκάδες κομματάρχες, παλιοί και νεότεροι, που όλοι ονειρεύονται να γίνουν ηγέτες. Αλλά, ως έχουν σήμερα τα πράγματα, αν κατέβουν στις εκλογές θα μείνουν εκτός Βουλής όλα αυτά τα κομματίδια, πριμοδοτώντας με βουλευτές το πρώτο κόμμα και καθιστώντας την αυτοδυναμία ευκολότερη• έτσι λειτουργεί ο υπάρχων εκλογικός νόμος. Οι εθνικιστικές ακρότητες του κ. Καμμένου του επιτρέπουν να εμφανίζεται σαν εκφραστής αυτού του χώρου, να παριστάνει τον ηγέτη που θα μπορούσε να τον συνασπίσει ώστε να λάβει το αναγκαίο 3% και να φθάσει όλο αυτό το θλιβερό περιθώριο στη Βουλή και, ίσως, να στερήσει την αυτοδυναμία από τη Νέα Δημοκρατία.

Βεβαίως, το πότε θα γίνουν οι εκλογές θα το καθορίσει ο Πρωθυπουργός, λαμβάνοντας όμως υπόψη του τις ανάγκες του υποτελούς του που η ικανοποίησή τους είναι ωφέλιμη και για τον ίδιο. Και βρίσκεται υπό την πίεση δύο παραγόντων ο Αλέξης Τσίπρας: εφόσον εξασφαλιστεί η ακεραιότητα των συντάξεων, να μην καθυστερήσει η εκλογική αναμέτρηση και ξεχάσουν οι συνταξιούχοι ότι τους αμνήστευσε ο ίδιος που τους είχε καταδικάσει. Από την άλλη, να μείνει όσο μπορεί περισσότερο στην εξουσία, ροκανίζοντας ταυτόχρονα τον χρόνο των αντιπάλων του ενόψει εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, θα πρέπει να έχει καταφέρει ο Πάνος Καμμένος να ιδρύσει τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Δεξιάς. Αν δεν συμμετέχει και ο ίδιος στη σκηνοθεσία Τσίπρα – Καμμένου, μάλλον βιάστηκε πολύ ο Νίκος Κοτζιάς να συγκρουστεί μαζί του, δεν είχε έρθει η ώρα για την ελεγχόμενη ρήξη.