«Να μη λες αστεία πάνω στη σκηνή. Ασε το χιούμορ γιατί το κοινό δεν μπορεί να σε θεοποιήσει». Αυτές ήταν οι πρώτες οδηγίες που άκουσε από τους «συμβουλάτορες» όταν ξεκινούσε. Η Μαρίζα Ρίζου τις έβαλε στο κουτί, παράκουσε και δημιούργησε τη δική της ξεχωριστή περσόνα. Το περσινά sold out των παραστάσεών της υπενθυμίζουν ότι πήρε τον σωστό δρόμο. Σε λίγες μέρες ξεκινάει καινούργιο κύκλο παραστάσεων με άξονα τα τραγούδια που θα συμπεριληφθούν στον επόμενο δίσκο της (αναμένεται να οριστικοποιηθεί η ημερομηνία έκδοσης). Το κυνήγι με τον χρόνο όμως και τους κανόνες που ορίζουν το καλλιτεχνικό στερέωμα τα έχει αγνοήσει. Οχι επειδή της το επιτρέπει η νεότητά της αλλά επειδή της το υπαγορεύει η αισθητική της: «Δεν αντέχω το μάρκετινγκ του εαυτού μου» λέει και συνεχίζει με μια άλλη ιστορία: «Οταν είδα πριν από λίγους μήνες ότι είχα πρόβλημα στη φωνή μου – είχα βγάλει κάλους στις φωνητικές χορδές – έκανα ό,τι έπρεπε για να το αντιμετωπίσω και μάλιστα αποφεύγοντας το χειρουργείο. Δεν είμαι από εκείνους που λένε “είμαι καλλιτέχνης, ας ζήσω όπως θέλω πίνοντας, καπνίζοντας ξενυχτώντας”. Οταν διαπίστωσα ότι έπειτα από κάθε παράσταση δεν μπορούσα να μιλήσω, λόγω των συνθηκών που φτιάχνω στα λάιβ – δεν έχω ακουστικά, φεύγω από το μόνιτορ, χοροπηδάω όλη την ώρα – το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να το αντιμετωπίσω. Σαφώς έπαθα πανικό και άρχισα να αναρωτιέμαι τι έπρεπε να κάνω. Ηταν πολλοί εκείνοι που μου έλεγαν “Μη μιλάς για το πρόβλημά σου δημοσίως”. Μα γιατί να μη μιλήσω;».

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ. Απέναντι στις «δυσμορφίες» του χώρου της πώς στάθηκε; «Ακουγα για κυκλώματα και σαμποτάζ αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν συνάντησα. Δεν ένιωσα ότι κάποιος με σταματάει ή με διαβάλλει. Συναναστρέφομαι μόνο ανθρώπους που εκτιμώ. Πιστεύω ότι αν κάποιος έχει πολύ καθαρή κατεύθυνση – χωρίς να  γίνεται αδίστακτος – τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Είχα προτάσεις και για λάιβ και για δισκογραφία. Ομως ούτε με τον Πάνο ούτε με τον Κωστή Μαραβέγια κάναμε μαζί παράσταση, παρόλο που είμαστε σαν οικογένεια και μουσικά ανήκουμε στην ίδια φυλή». Αυτή η φυλή, όπως την ονομάζει, έχει κατηγορηθεί για υπερβάλλουσα χαρά. «Φτάνει η πολλή μιζέρια απαντώ. Η ζωή έχει όλα τα χρώματα. Στα δικά μου λάιβ  αυτός που έρχεται ας φεύγει πιο ανάλαφρος απ’ όταν μπήκε στον χώρο». Πόσο την απασχολεί το καλλιτεχνικό αποτύπωμά της; «Θα  ήθελα όταν περάσουν τα χρόνια να κοιτάξω πίσω και να δω ότι κάτι έκανε η δική μου μουσική γενιά. Ομως είμαι περισσότερο συνδεδεμένη με το παρόν. Το μέλλον θα φέρει αυτά που προετοιμάζουμε. Δεν θέλω να παγιδευτώ στον κυκεώνα  των προσδοκιών». Η 32χρονη δημιουργός δίνει μία ακόμη προέκταση της σκέψης της: «Επέλεξα τη μουσική γιατί κατ’ αρχάς μου δίνει χαρά και τώρα πια μπορώ και ζω μόνο κάνοντας αυτή τη δουλειά. Αποφεύγω να βρίσκομαι σε επιβλαβείς καταστάσεις για την ψυχή μου. Την ίδια στάση κρατάω και στην προσωπική μου ζωή και ελπίζω να τη στηρίζω για πάντα. Φεύγω από έρωτες ή φιλίες που δεν με κάνουν ευτυχισμένη. Με την ίδια ευκολία θα φύγω και από τη μουσική».

INFO

«Ανάμεσα στ’ αστρα», Σταυρός του Νότου, Φραντζή και Θαρύπου, τηλ. 210 9226975, 2/11 στις 22.30