Είναι η πρώτη μεγάλη παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για τη φετινή σεζόν. Και αρκετά ταιριαστή για την περίσταση, μιας και ανεβαίνει πρώτη φορά με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων της σκηνής της Μονής Λαζαριστών. Ο λόγος για το «Καληνύχτα Μαργαρίτα» που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1967 από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο.

Η παράσταση που σκηνοθετεί ο Φώτης Μακρής και στην οποία τη μουσική υπογράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι μια θεατρική μεταφορά του διηγήματος του Δημήτρη Χατζή «Μαργαρίτα Περδικάρη», από την εξαιρετική συλλογή «Το τέλος της μικρής μας πόλης». Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, η πλοκή του οποίου είναι τοποθετημένη στα χρόνια της Κατοχής σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Μια μεγαλοαστική οικογένεια προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από μια σκληρή πραγματικότητα. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, πρόβλημά της είναι η δική της εσωτερική πραγματικότητα. Σχέσεις καταστραμμένες, άρνηση να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες που επιβάλλει η γερμανική Κατοχή, βαθιά θαμμένα μυστικά που βγαίνουν στην επιφάνεια, προσπάθεια του ενός να σώσει το τομάρι του, αδιαφορώντας για την τύχη των άλλων. Ολα αυτά τα στοιχεία αναδύονται από το έργο με πρωταγωνίστρια μια νεαρή δασκάλα, το στερνοπαίδι της οικογένειας, τη Μαργαρίτα.«Φύση καθόλου ηρωική, ανύποπτη για ό,τι συμβαίνει γύρω της, αναθρεμμένη σ’ ένα σπίτι με “κατάκλειστα παράθυρα”, θα βρεθεί ανυπεράσπιστη στη θύελλα, στόχος ευάλωτος των μεγάλων συγκρούσεων, μπροστά σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις και στη σκληρή επιταγή των καιρών – αλλά και μόνη με τον ίδιο της τον εαυτό» γράφει ο Χατζής για την ηρωίδα του, όπως διαβάζουμε σε προηγούμενο σημείωμα της παράστασης. «Θα κοιτάξει να αποδράσει σαν το κυνηγημένο πουλί. Δεν υπάρχει πουθενά καταφύγιο. Ολοι και όλα θα της αφήσουν για μόνη διέξοδο ν’ αποφασίσει, να ωριμάσει, να θυσιαστεί – μέσα σε στιγμές. Ο τελευταίος της αποχαιρετισμός με το “καληνύχτα ντε…” θα έλεγα πως εκφράζει τις ελπίδες αλλά και την πικρία της βασανισμένης γενιάς του πολέμου, που φορτώθηκε το βαρύ χρέος να μας οδηγήσει στο μέλλον από ένα κακοτράχαλο, αιχμηρό μονοπάτι».

ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ. Στη νέα παραγωγή, τους κεντρικούς ρόλους ανέλαβαν ο Γιώργος Νινιός και η Κατερίνα Παπαδάκη αναπαριστώντας οικογενειακές σχέσεις και εικόνες που τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν έχουν κάτι να πουν ή να θυμίσουν. «Αυτό το σπίτι – εικόνα της ελληνικής κοινωνίας θα καταρρεύσει χτυπημένο από μέσα. Η νεαρή δασκάλα, το στερνοπαίδι της οικογένειας, η Μαργαρίτα, θα πυροδοτήσει τα εκρηκτικά. Οταν μυείται στην αντίσταση κατά των Γερμανών, είναι ώριμη να δεχτεί την έξοδο, τη διαφυγή από το περιβάλλον της. Τα επιχειρήματά της βρίσκονται μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Ο θάνατός της θεωρείται μια “νίκη” απέναντι στη σήψη και τον θάνατο της κοινωνίας που τη γέννησε και η οποία συνειδητά την πρόδωσε. Το βιολογικό της τέλος σηματοδοτεί την αρχή του νέου κόσμου που θ’ αντικαταστήσει τον κόσμο του παρελθόντος. Η τελευταία σκέψη της Μαργαρίτας εκφράζει τον πόθο της και την ελπίδα ότι ο καλύτερος κόσμος για τον οποίο πεθαίνει είναι εφικτός… ή μήπως όχι;» αναφέρει ο σκηνοθέτης Φώτης Μακρής.