Η αποκαθήλωση του Κοτζιά ήταν τελικά πιο γρήγορη κι από ένα tweet του Καμμένου.

Τετάρτη έφυγε. Σάββατο παρέδωσε στον Τσίπρα. Δευτέρα πήρε ανάποδες ο Τσαβούσογλου. Τρίτη ο Τσίπρας πέταξε τα διατάγματα για την αιγιαλίτιδα ζώνη.

Εκείνα δηλαδή με τα οποία υπερηφανευόταν φεύγοντας ο Κοτζιάς ότι μεγάλωνε την Ελλάδα.

Ούτε εβδομάδα δεν κράτησε το μεγάλωμα!

Ενδεχομένως ο Κοτζιάς έχει έναν τρόπο να αδικεί τον εαυτό του. Ιδίως όταν κινείται στη λεπτή γραμμή που διακρίνει έναν επίδοξο Μέτερνιχ από έναν υποψήφιο Δελλαπατρίδη.

Δεν αμφισβητώ ότι ο ίδιος έχει διαμορφώσει μια κορυφαία εντύπωση για τον εαυτό του. Δικαίωμά του. Η προσωπική εντύπωση όμως δεν αρκεί για να διαχωρίσει την ιδιοφυΐα από το ψώνιο.

«Η Αυγή» τον αποκαλεί «ο καλύτερος υπουργός Εξωτερικών πολλών τελευταίων ετών» (19/10). Αλλά τι θα πει μια κομματική εφημερίδα; Οτι ήταν άχρηστος;

Ενώ κάποιοι γνωστοί του θεωρούν ότι είναι «αρχιτέκτων μιας μεγάλης πολιτικής και εθνικής επιτυχίας» (Γ. Δρόσος, 21/10). Τόσο μεγάλης που ξεκίνησε να διαλύσει την αντιπολίτευση και κατάφερε να διαλύσει την κυβέρνηση.

Επί του προκειμένου πάντως πρέπει μάλλον να είναι ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της σύγχρονης ελληνικής πολιτείας που δεν γνώριζε ή που δεν καταλάβαινε τι σημαίνει το Ιλιντεν.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι ουδείς είχε ανακαλύψει τις πληθωρικές ικανότητές του πριν από τον Τσίπρα.

Ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου που υπουργοποίησε επιτυχώς όλους τους κηπουρούς της Ανθοκομικής Εκθεσης Κηφισιάς απέφυγε να τον κάνει υπουργό – παρόλο που τον είχε παλαιότερα σύμβουλο στο ΥΠΕΞ.

Ευτυχώς  Ή δυστυχώς, η πολιτική αξιολόγηση δεν είναι υπόθεση ιμπρεσιονισμού, ιδεοληψίας ή φανφαρονισμού αλλά μετρήσιμων αποτελεσμάτων. Αυτά σε κρίνουν.

Στην περίπτωση Κοτζιά το μοναδικό αποτέλεσμα ήταν το Σκοπιανό κι αυτό δεν είναι ακόμη μετρήσιμο. Ή, για την ακρίβεια, του χρεώνεται αρνητικά ως προς τη διαπραγμάτευση.

Ο ίδιος δηλαδή θεωρεί τεράστια επιτυχία κάτι που λειτουργεί σαν βαρίδι στον λαιμό της κυβέρνησης.

Χαμένος για χαμένος, ο Πρωθυπουργός προτίμησε από τον Κοτζιά την κυβέρνηση. Εκανε ντιλ με τον Καμμένο (εν αγνοία του Κοτζιά…) να καθυστερήσουν έως τον Μάρτιο την κύρωση της συμφωνίας.

Αυτό είναι όλο. Τον άδειασε επειδή κόστιζε.

Θέλετε τη γνώμη μου; Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση του Τσίπρα.

Οταν έχεις κάνει την τεράστια πατάτα της συμφωνίας με τα Σκόπια, προσπαθείς να διαχειριστείς τη ζημιά. Διότι η άλλη λύση είναι να πνιγούν όλοι μαζί.

Και προσωπικά δεν ξέρω κανέναν πρωθυπουργό εθελοντή του ομαδικού πνιγμού. Αντιθέτως, ξέρω πολλούς πρωθυπουργούς που προτιμούν να πνιγούν οι υπουργοί τους, μήπως τη γλιτώσουν οι ίδιοι!