Το γέμισε το ΟΑΚΑ με την Μπάγερν ο κόσμος της ΑΕΚ. Θυμήθηκα κι εγώ πώς είναι να σου ζητάνε εισιτήρια. Στη μία περίπτωση από το εξωτερικό, στην άλλη από την περιφέρεια. Η on line αγορά δεν έχει ακόμα παγιωθεί. Είναι η αίγλη του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι το όνομα της Μπάγερν, που το κατέστησαν ματς της χρονιάς. Με τους οπαδούς της ΑΕΚ να φεύγουν ευχαριστημένοι. Παρά την ήττα. Και να καταχειροκροτούν τους ποδοσφαιριστές τους. Και πολύ καλά κάνανε. Οταν μία ομάδα δίνει αυτό που έχει κι εξαντλεί τις δυνατότητές της, αξίζει το χειροκρότημα. Αυτά τα παιχνίδια, σε τέτοιο επίπεδο, είναι ζόρικα για κάθε ελληνική ομάδα. Δεν είχε η ΑΕΚ τις προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο. Για κάτι παραπάνω. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές της ήταν αμυντικοί: Λαμπρόπουλος – Γαλανόπουλος κατά πρώτο λόγο και Τσιγκρίνσκι. Επιθετικά δεν κατάφερε να ενοχλήσει τους Βαυαρούς. Τζάμπα μεροκάματο έβγαλε ο Νόιερ.

Ασέβεια

Μία όλη κι όλη τελική εντός εστίας είχε η ΑΕΚ. Στο πρώτο ημιχρόνιο που κράτησε το μηδέν, οι τελικές ήταν 2-9 και η κατοχή 36-64. Κι όσο πέρναγε η ώρα από τη μία ο κλοιός έσφιγγε, από την άλλη τελείωνε η βενζίνα. Κι η σωματική κούραση φέρνει την πνευματική και το λάθος. Τα αθλητικά πρωτοσέλιδα και οι ρεπόρτερ αποθέωσαν τους πρωταθλητές, που κοίταξαν στα μάτια το θηρίο. Που δεν κλείστηκαν, που δεν φοβήθηκαν, που μπήκαν στο γήπεδο κι έκαναν το παιχνίδι τους. Σωστά όλα αυτά, καταγράφονται, αξιολογούνται, αλλά δεν δικαιολογούν την αποθέωση. Ξαναλέμε ότι το Σάββατο – Τρίτη σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ είναι ζόρικο. Ακόμα και το Πέμπτη – Κυριακή, στους ομίλους του Γιουρόπα. Ο Λουτσέσκου π.χ. το (εντός έδρας μάλιστα) παιχνίδι με την Τσέλσι το παράτησε. Δεν το έπαιξε καν. Κάτι που συνιστά ασέβεια στον πελάτη. Σ’ αυτόν που ξεκίνησε από το σπίτι του και πλήρωσε εισιτήριο για να δει την ομάδα του. Να παίζει. Οχι να κάνει συντήρηση.

Παράσημο;

Ο Ολυμπιακός με τη Μίλαν είχε (το ρόστερ και τη) δυνατότητα να αλλάξει όλη την ενδεκάδα. Το ίδιο θα κάνει κι απόψε σε μεγάλο βαθμό με την Ντούντελανζ. Ο Λεμονής πέρυσι στα δύο παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα έπαιξε χωρίς επιθετικούς. Οπως κι εκτός έδρας με τη Γιουβέντους επίσης 4-6-0. Δεν θα τον κρεμάσεις γι’ αυτό. Δίνεις έναν πόντο στον Ουζουνίδη, που δεν άλλαξε το πλάνο του, αλλά μέχρι εκεί. Οι θριαμβολογίες ότι δεν προσάρμοσε την ομάδα του πάνω στην Μπάγερν είναι υπερβολικές. Με τον Χιμένεθ δηλαδή πέρυσι, είχανε κακοπέσει; Με τρεις στόπερ ενίοτε και την ομάδα πίσω, έβγαλε όλη τη σεζόν στο Γιουρόπα Λιγκ αήττητος. Είναι η ανάγκη του ρεπόρτερ να πει τον καλό λόγο. Να πιαστεί κάπου. Το κατά τον ποιητή, «αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα», δεν ισχύει στη δημοσιογραφία. Οπως είπαμε όμως, υπάρχουν και όρια. Δεν είναι δυνατόν το 0-2 να αποτελεί παράσημο.

Μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να διαβάσουμε τον μέγα θρίαμβο που κατήγαγε η ΑΕΚ. Επειδή οι ποδοσφαιριστές της έτρεξαν συνολικά 110,9 χιλιόμετρα έναντι 107,2 αυτών της Μπάγερν. Κουταμάρες. Οταν ακόμα και τα μικρά παιδιά ξέρουν πλέον ότι η ομάδα που τρέχει περισσότερο στο γήπεδο είναι αυτή που αμύνεται. Γι’ αυτό και κουράζονται πιο γρήγορα οι ποδοσφαιριστές της. Η Μπαρτσελόνα ποτέ δεν έχει τρέξει περισσότερο από τον αντίπαλό της. Η ΑΕΚ πράγματι στάθηκε αξιοπρεπέστατα. Στο μισό γήπεδο. Στο άλλο μισό δεν είχε τις προϋποθέσεις να κοντράρει την, έστω και ευρισκόμενη σε κρίση, Μπάγερν. Την ΑΕΚ θα τη δούμε, όχι απέναντι στην Μπάγερν, αλλά συνολικά στη διοργάνωση. Με μηδέν βαθμούς, έναντι επτά του Αγιαξ. Θα δούμε ότι για ένα ακόμα ευρωπαϊκό παιχνίδι δεν μπόρεσε να βγάλει 90 λεπτά. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την ΑΕΚ αλλά το γενικότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου μας.