«Την αγαπώ αυτή τη γυναίκα. Την αγαπώ περισσότερο απ’ όσο ο καρχαρίας αγαπάει το αίμα». Η ατάκα είναι από το πρώτο επεισόδιο του πρώτου κύκλου του τηλεοπτικού πολιτικού θρίλερ «House of Cards». Και υπό μία έννοια θα μπορούσε να αποτυπώνει το δόγμα της ΝΔ για τον κυβερνητικό εταίρο του Αλέξη Τσίπρα. Αν το δει κανείς μέσα από ένα μακιαβελικό – ή αν προτιμάτε αντεργουντικό – πρίσμα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αυτήν την περίοδο αγαπάει τον Πάνο Καμμένο. Τον αγαπάει όπως ο καρχαρίας αγαπάει το αίμα. Και σκοπεύει να του συμπεριφερθεί – μεταφορικά μιλώντας πάντα – όπως ο σαρκοβόρος θηρευτής φέρεται στο θήραμά του.

Στο στενό μητσοτακικό επιτελείο είναι πλέον πεπεισμένοι ότι ο Ανεξάρτητος Ελληνας είναι το εργαλείο με το οποίο θα έχουν συχνά την ευκαιρία να χτυπούν την κυβέρνηση στη μακρά προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Οχι μόνο επειδή με τη στάση του στο Μακεδονικό τούς δίνει τη δυνατότητα να την επικρίνουν για διγλωσσία – ή τους επιτρέπει να μιλούν για έναν «εκβιαζόμενο Πρωθυπουργό» -, αλλά κυρίως γιατί προτίθενται από εδώ και πέρα να τον καλούν ευθέως «να ρίξει την κυβέρνηση αφού διαφωνεί μαζί της σε τόσο κομβικές επιλογές, σαν τη συμφωνία των Πρεσπών».

Με αυτόν τον τρόπο θα αναδεικνύουν, στην ανάλυσή τους, «το παράδοξο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ». Και του ίδιου του αρχηγού του μικρού κόμματος της συγκυβέρνησης, ο οποίος – λένε – διαλαλεί την αντίθεσή του στη συμφωνία με τα Σκόπια, ωστόσο «παραμένει και αφήνει να εξελίσσονται οι ψηφοφορίες στη γειτονική χώρα, περιμένοντας να έρθει στη δική μας Βουλή το θέμα, οπότε και τότε η κυβέρνηση μπορεί να αναζητήσει άλλες πλειοψηφίες».

Οι αφορμές που εκείνος τους δίνει, άλλωστε, πληθαίνουν με το πέρασμα του χρόνου. Σύμφωνα με τον Νίκο Κοτζιά, για παράδειγμα, ο Καμμένος ήταν που είπε την τελευταία φορά που μαζεύτηκαν όλοι γύρω από το δρύινο τραπέζι του Υπουργικού Συμβουλίου πως ο Τζορτζ Σόρος χρηματοδοτεί την ελληνική κυβέρνηση για να αγοράζει ξένους. Δεν επιτρέπει έτσι στα στελέχη της ΝΔ να ζητούν επιτακτικά απαντήσεις στις προαναφερθείσες κατηγορίες και επομένως να τις συντηρούν στην επικαιρότητα; Ή στο κόμμα να καταθέτει το επίμαχο βίντεο της συνέντευξης Κοτζιά στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου; Με δυο λόγια, μέχρι τις κάλπες ο υπουργός Εθνικής Αμυνας δύναται να χαρακτηριστεί και ως ο καλύτερος «σύμμαχος» της Πειραιώς. Ενας «σύμμαχος» που με τα λεγόμενά του της ετοιμάζει το έδαφος προκειμένου να κριτικάρει και να αποδομεί την κυβέρνηση.

ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ. Η γαλάζια τακτική έχει λογική. Εξάλλου, όπως έχουν σημειώσει από το κυβερνητικό στρατόπεδο, Τσίπρας και Καμμένος σε εκείνη την ξαφνική τους συνάντηση, στις 21 Σεπτεμβρίου – που είχε τον προφανή επικοινωνιακό στόχο να περιορίσει τις ζημιές από την εικόνα της ακυβερνησίας που παρουσίαζαν – συμφώνησαν πως πορεύονται μαζί μέχρι τον Μάρτιο, όταν αναμένεται να έρθει προς κύρωση στο ελληνικό Κοινοβούλιο η συμφωνία των Πρεσπών. Μετά – όπως εμμέσως παραδέχθηκαν κι οι εμπλεκόμενοι – όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Σύμφωνα, βέβαια, με τις διαρροές από το περιλάλητο Υπουργικό που κατέληξε στην παραίτηση Κοτζιά μετά τον καβγά με τον Καμμένο, ο δεύτερος έχει υποσχεθεί στον Πρωθυπουργό ότι δεν θα στηρίξει μια νεοδημοκρατική πρόταση δυσπιστίας αν κατατεθεί στη Βουλή μετά τις 19 Δεκεμβρίου – οπότε και παρέρχεται το εξάμηνο από την τελευταία πρόταση μομφής που είχε καταθέσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η συγκεκριμένη υπόσχεση καθόλου δεν προβληματίζει τους γαλάζιους, γιατί δεν ανατρέπει τον πυρήνα του σχεδίου τους, την απαξίωση της κυβέρνησης. Το αντίθετο μάλλον. Οι περισσότεροι, μάλιστα, φαίνεται να πιστεύουν ότι οι διαφωνίες των δύο κυβερνητικών εταίρων είναι «σκηνοθετημένες ή έστω συμφωνημένες» – για να ικανοποιεί ο καθένας το εκλογικό του ακροατήριο. Γεγονός που εκείνοι επιθυμούν να προβάλλουν ώστε να υπογραμμίζουν την ταύτιση ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς με ένα της λαϊκής Δεξιάς.

Ή – για να το πούμε κομψά – πληθωρική προσωπικότητα του Καμμένου έχει προκαλέσει πολλές φορές προβλήματα στο Μαξίμου. Τέτοιου μεγέθους που η ΝΔ άδραχνε τη μέρα και αμφισβητούσε το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, ενώ το Πρωθυπουργικό Γραφείο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, διάφοροι υπουργοί, ακόμη κι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αναγκάζονταν να τον καλύψουν δημοσίως. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή στα τριάμισι χρόνια της κοινής τους πορείας  το αποδεικνύει.

ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ. Στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του χαρτοφυλακίου του ο υπουργός Εθνικής Αμυνας – κι όχι μόνο, μιας κι έχει εκφραστεί δημοσίως και για θέματα που αφορούν έτερα υπουργεία – έχει πει και κάνει πολλά. Εχει συνομιλήσει με ισοβίτες. Εχει επιλέξει αμφιλεγόμενους μεσάζοντες. Εχει εκδράμει σε ακριτικά νησιά παρέα με χρυσαυγίτες. Εχει αρθρώσει αντιτουρκικές κορόνες, προειδοποιώντας τους γείτονες πως «όταν θα πάνε να απειλήσουν την πατρίδα μας θα ακούσουν την απάντηση και θα ξέρουν ότι εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι στο όνομα της διπλωματίας να κάνουμε πίσω σε αυτά που αποτελούν εθνική κυριαρχία». Εχει απειλήσει το Βερολίνο πως θα τους στείλει τζιχαντιστές. Εχει υποσχεθεί, με μάτια δακρυσμένα, στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ότι θα ρίξει την κυβέρνηση για τα Θρησκευτικά εφόσον εκείνος του το ζητήσει. Εχει αιτηθεί την παραίτηση του Γιάννη Μουζάλα γιατί αυτός αποκάλεσε τα Σκόπια Μακεδονία. Εχει παρέμβει από κοινοβουλευτικού και μιντιακού βήματος για να πει ποιος κατά τη γνώμη του μπορεί και ποιος δεν μπορεί να πάρει να πάρει κανάλι.

Οι λόγοι, πάντως, για τους οποίους η  ΝΔ έχει επιλέξει τον Καμμένο ως στόχο δεν είναι μόνο υψηλής πολιτικής. Είναι και σαφέστατα εκλογικοί. Αποβλέπουν, όπως παραδέχονται σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους, και στην εκλογική δεξαμενή της λαϊκής Δεξιάς. Κατά την εκτίμησή τους η πλειονότητα αυτών των ψηφοφόρων έχει πια γυρίσει την πλάτη στους ΑΝΕΛ, άρα οι πιθανότητες που έχουν να τους επαναπατρίσουν θεωρούν ότι είναι καλές. Ειδικά μετά τη στάση τους στο Μακεδονικό. Για κάποιους γαλάζιους δε, θα μπορούσε να συζητηθεί μέχρι και η προσέλκυση ορισμένων στελεχών του καμμενικού κόμματος – στην περίπτωση που εκείνα «μετανοήσουν για το ψεκασμένο παρελθόν τους».

Ο καρχαρίας λένε ότι μπορεί να μυρίσει μια σταγόνα αίμα σε μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων. Και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν έχουν χάσει απλά μια σταγόνα, αιμορραγούν.