Στις 7 Απριλίου του 1939 η φασιστική Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι καταλαμβάνει την Αλβανία. Τα ιταλικά στρατεύματα βρίσκονται πλέον μία ανάσα από τα ελληνικά σύνορα. Ξεκινά έτσι μια περίοδος έντονης νευρικότητας στις σχέσεις των δύο χωρών. Δεκατέσσερις μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1940, η είσοδος της Ιταλίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, κατέστησε φανερό ότι η ημέρα που ο Μουσολίνι θα διέταζε τη στρατιωτική εισβολή στην Ελλάδα δεν θα αργούσε. Η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου έρχεται τελικά τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου, μετά την άρνηση του έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά να αποδεχθεί το ιταλικό τελεσίγραφο με το οποίο, μεταξύ άλλων, η Ιταλία απαιτούσε το δικαίωμα να καταλάβει μέσω των ενόπλων δυνάμεών της στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους. Πριν καν ακόμα χαράξει, οι ιταλικές δυνάμεις επιτίθενται με ταυτόχρονες επιχειρήσεις στην Ηπειρο, στην ορεινή περιοχή της Πίνδου, αλλά και με βομβαρδισμούς στόχων στο εσωτερικό της χώρας. Στόχος του Μουσολίνι και του επιτελείου του είναι ο ιταλικός στρατός, εντός λίγων μόνο εβδομάδων, να έχει καταλάβει όχι μόνο την Ηπειρο και τα νησιά του Ιονίου αλλά ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Η πραγματικότητα όμως θα τους διαψεύσει. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της μάχης, οι Ιταλοί από εισβολείς θα μετατραπούν σε ατάκτως υποχωρούντες και οι έλληνες στρατιώτες με την καίριας σημασίας συμβολή των άμαχων συμπατριωτών τους θα γράψουν μία από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.