Τα «Peanuts», η διάσημη σειρά κόμικ που δημιούργησε τη δεκαετία του ’50 ο Τσαρλς Μ. Σουλτς, παραμένει έως σήμερα πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους γεννήθηκαν την εποχή που ο Τσάρλι Μπράουν και η παρέα του βρίσκονταν στη χρυσή στιγμή τους. Αυτή η σύνδεση των «Peanuts» με τη σύγχρονη τέχνη εκπέμπει φιλόδοξα μηνύματα από το Λονδίνο. Το Σόμερσετ Χάους φιλοξενεί την έκθεση «Good Grief, Charlie Brown!» διερευνώντας την παρουσία των χαρακτήρων του δημοφιλούς κόμικ και την επίδρασή τους στη θεματολογία της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επίσης, εξηγεί η επιμελήτρια της έκθεσης «εξετάζουμε γιατί μερικά από τα θέματα των “Peanuts”, όπως ο πόλεμος, η ψυχική υγεία, ο ρατσισμός, ο φεμινισμός και η ρευστότητα των φύλων, φαίνονται τόσο επίκαιρα σήμερα όσο ήταν και τότε που πρωτοεμφανίστηκαν στις εφημερίδες σε όλο τον κόσμο, πριν από μισό αιώνα.
Οπως γράφει η Εγκυκλοπαίδεια στο λήμμα της για τα “Peanuts”, “τα παιδιά το καταλαβαίνουν, οι μεγάλοι το αναλύουν – και όλοι το αγαπούν”. Η επιδραστικότητά τους είναι αξιοσημείωτη, καθώς εστιάζουν σε μια κοινωνία των μικρών παιδιών από όπου απουσιάζουν οι ενήλικοι. Οι αλληλεπιδράσεις των χαρακτήρων δημιουργούν μια δομή σχέσεων αναγνωρίσιμες στην καθημερινότητα του αναγνώστη. Πνευματώδες και τρυφερό στην αφήγησή του, οι συνεχείς ιστορίες και η χροιά των πολύχρωμων χαρακτήρων δίνουν φωνή σε όλες τις χαρές, τα τρωτά σημεία και τις ανησυχίες της ζωής».
Ωστόσο, τα παράξενα αυτά «Φιστίκια» (peanuts στα αγγλικά) ήταν κάτι περισσότερο από ένα γοητευτικό κόμικ σε συνέχειες, φτιαγμένο από το καθημερινό τίποτα όπως συνήθιζε να λέει ο δημιουργός τους. Για πολλούς έγινε ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινής ζωής, μια κλίκα φίλων που συνοδεύουν τον καθένα στο ταξίδι της ζωής του μιλώντας με απλότητα για αγάπη, γέλιο, φόβους και δάκρυα. Δεν έδωσε απαντήσεις, μόνο άνεση, γνωρίζοντας ότι όλοι υποφέρουμε από τις ίδιες ανησυχίες και απογοητεύσεις, και μας έδειξε πώς αυτές οι γλυκόπικρες στιγμές θα μπορούσαν να αποτελέσουν το ίδιο το πηγάδι της ανθρωπότητας. Τα «Φιστίκια» ως απόκληροι χαρακτήρες με μια σειρά από «μικρά περιστατικά» μας άγγιξαν με τον δικό τους τρόπο. Η επιρροή τους στον πολιτισμό και την κοινωνία ήταν εμφανής παντού.
Το κόμικ αρχίζει το 1950 με την ονομασία «Πίνατς». Οι περισσότεροι τίτλοι έχουν το όνομα του Τσάρλι Μπράουν, κάποιοι του Σνούπι και ένας τα ονόματα και των δύο. Ηδη το 1955 το στριπ ήταν αρκετά διάσημο ώστε να κερδίσει το βραβείο Reuben (το Οσκαρ των κόμικς) που απονέμει η αμερικανική Ενωση Σχεδιαστών Κόμικς. Ενώ ο Σουλτς είναι ο μόνος καλλιτέχνης που κέρδισε δύο φορές αυτό το βραβείο (το ξαναπήρε το 1964). Η μεγάλη αναγνώριση έρχεται στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν περιοδικά όπως το «Τime», το «Life» και το «Newsweek», αφιερώνουν στο κόμικ εξώφυλλα και εκτενείς παρουσιάσεις. Η παγκόσμια «δόξα» έρχεται όταν, στα 1969, οι αστροναύτες που πάνε στο φεγγάρι ονομάζουν τα διαστημικά οχήματά τους «Σνούπι» και «Τσάρλι Μπράουν».  «Σ’ όλη του τη ζωή ο Τσάρλι Μπράουν προσπαθεί να πετάξει έναν αετό. Πράγμα αδύνατο. Μαζί με τους ήρωες του Ιονέσκο και του Μπέκετ, ο Τσάρλι Μπράουν επιχειρεί συνεχώς κάτι αδύνατο – που για όλους τους άλλους είναι απλούστατο» γράφει σχετικά ο συγγραφέας Νίκος Δήμου το 1979 στο «Βήμα».
Στο απόγειό τους τα «Peanuts» έχουν 355 εκατομμύρια αναγνώστες, δημοσιεύονται σε 2.600 εφημερίδες, σε 75 χώρες και μεταφράζονται σε 21 γλώσσες. Αριθμοί που ελάχιστες μορφές τέχνης έχουν συγκεντρώσει τόσο ευρύ κοινό. Και ο Τσαρλς Σουλτς έως τον θάνατό του το 2000 είχε δημιουργήσει 17.897 σειρές. «Το κόμικ είμαι εγώ» είχε πει κάποτε παραδεχόμενος ότι οι μικροϊστορίες των «Peanuts» ήταν οι εμπειρίες της ψυχής του. Και δεν ενστερνίστηκε την ιδέα ότι αυτό που έκανε ήταν «μεγάλη τέχνη». Ο Σουλτς θεωρούσε ότι η αληθινή τέχνη δοκιμαζόταν στο πέρασμα του χρόνου και μπορούσε να αναγνωριστεί ως «μεγάλη» αν συνέχιζε για πολύ καιρό μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη να έχει απήχηση στον κόσμο. Το γεγονός ότι η έκθεση «Good Grief, Charlie Brown!» ανοίγει στο Λονδίνο σχεδόν 20 χρόνια μετά τον θάνατό του είναι η συλλογική απάντηση των καλλιτεχνών – θαυμαστών του, καθώς τιμούν τον δημιουργό της παρέας των «Peanuts».
 Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες της έκθεσης παρουσιάζουν έργα γλυπτικής, ντιζάιν, βίντεο και μουσικής. Ανάμεσά τους οι Φιόνα Μπάνερ, Μελ Μπρίμφιλντ, Ράιαν Γκάντερ, KAWS, Κεν Καγκάμι, Ελεν Μάρτεν, Ντες Χιου. Αλλά και η Μίρα Κάλιξ, η οποία χορογράφησε και βιντεοσκόπησε την περφόρμανς «Ιf or unless?» για να την παρουσιάσει στην έκθεση στο Σόμερσετ Χάους εξηγώντας ότι ο Σουλτς της έδειξε τη μουσική ως χαρακτήρα κόμικ «σαν ένα αντικείμενο στον χρόνο και τον χώρο» .
Τα αντικείμενα που ανήκουν στον δημιουργό του κόμικ θα είναι επίσης μέρος της έκθεσης μαζί με πρωτότυπες εκδόσεις παρουσιάζοντας ιστορικά γεγονότα με τα οποία συνδέθηκαν οι πρωταγωνιστές των «Peanuts». Οπως ο ασημένιος Σνούπι της NASA που ταξίδεψε στο φεγγάρι, καθώς και οι κονκάρδες του δίποδου σκύλου για την υποστήριξή του στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές.