Ολες οι παραστάσεις έχουν αναπόφευκτα ένα πρόσωπο που λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος. Είναι ο άνθρωπος που καταφέρνει να συνδέσει τον κόσμο της σκηνής με εκείνον των παρασκηνίων. Στον «Χαρτοπόλεμο», που επέστρεψε για τρίτη χρονιά στο θέατρο Μικρό Γκλόρια, αυτός ο άνθρωπος είναι σίγουρα ο Γιώργος Τσουρής. Υπογράφει τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου (το οποίο είχε γράψει ο εκλιπών πλέον Βαγγέλης Ρωμνιός), επιμελείται τη μουσική και τα βίντεο, πρωταγωνιστεί και έχει τον ρόλο του βοηθού σκηνοθέτη, δίπλα στον Γιώργο Παλούμπη. Επίσης, κάνει την παραγωγή με την ομάδα του Ma Non Troppo. Ολη αυτή η προσωπική επένδυση στην παράσταση τον κάνει να βλέπει με άλλο μάτι πια τον «Χαρτοπόλεμο». «Φέτος, έχει αρχίσει να αλλάζει όχι ο ρόλος, νομίζω, όσο η διαδικασία της παράστασης. Τα δύο προηγούμενα χρόνια παίξαμε λίγες σχετικά παραστάσεις και κάθε βραδιά ήταν ιδιαίτερη.
Φέτος αρχίζει η παράσταση να λειτουργεί από μόνη της, να έχει δική τη ζωή. Εκεί χρειάζεται να διαχειριστεί ο ηθοποιός την παγίδα της συνήθειας. Ευτυχώς και το έργο και η σκηνοθεσία αφήνουν περιθώριο για αυτοσχεδιασμό, ώστε πολλές στιγμές γεννιούνται απ’ την αρχή. Και παράλληλα ο ρόλος κερδίζει σιγά σιγά κι άλλο βάθος. Εν τω μεταξύ το στρες έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό εκτονωθεί, οπότε σιγά σιγά μπορούμε και οι ηθοποιοί να χαρούμε περισσότερο την παράσταση», τονίζει ο ίδιος.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ. Το έργο πότε γίνεται κωμωδία, πότε δράμα και αγωνιώδες θρίλερ αλλά πατάει διαρκώς πάνω σ’ έναν ρεαλισμό για να «σχολιάσει» την ταυτότητα του σήμερα και την ίδια την Ελλάδα. «Θελήσαμε να δούμε την Ελλάδα του σήμερα λίγο πιο μακροσκοπικά. Να δούμε τη γενιά των τριαντάρηδων στην εποχή της εν Ελλάδι κρίσης, στην πραγματική αλλά και στη συμβολική της διάσταση. Με δυο λόγια να αποκαλυφθεί η μοίρα της ετεροπροσδιορισμένης χώρας μας, ενός κράτους με αβέβαιο μέλλον και θεμέλια που μόνο ασφάλεια δεν εμπνέουν και ταυτόχρονα η βαθιά συγγένεια αυτής της μοίρας με τη γενιά μας, δηλαδή τους ανθρώπους οι οποίοι στην πιο γόνιμή τους ηλικία, στα τριάντα τους, αράζουν τιμωρία στον “αναπηρικό καναπέ” χωρίς να μπορούν να δημιουργήσουν το μέλλον τους. Το κοινωνιόγραμμα του έργου μας, παρά το ότι όλοι οι ρόλοι κινούνται σε μέσο όρο ηλικίας τα 30, αποκαλύπτει πιστεύω σε πολύ μεγάλο βαθμό μια συνολική εικόνα για τους ανθρώπους στην Ελλάδα, όχι μόνο στο σήμερα αλλά και στο παρελθόν. Οι μεταξύ τους σχέσεις φωτίζουν όλες τις παθογένειες, με πιο θεμελιώδη, την έλλειψη εμπιστοσύνης και τη μετάθεση ευθυνών. Η ανάγκη για επιβίωση, και η απόπειρα να αφήσουμε πίσω μας κάποια πράγματα και να προχωρήσουμε μπροστά, είναι βασικό αίτημα του έργου το οποίο στο φινάλε φέρει διπλή ανατροπή», υπογραμμίζει ο δημιουργός.
Η ενασχόλησή του με τη σημερινή εποχή δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο ίδιος από την εποχή που φοιτούσε στο Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου επιζητούσε τη σύγχρονη ματιά. Γι’ αυτό και διετέλεσε μέλος της κρατικής ορχήστρας νέων για πέντε χρόνια. Στο θέατρο, συμμετείχε σε 18 παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου δουλεύοντας με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως οι Γιάννης Χουβαρδάς, Νίκος Μαστοράκης, Γιάννης Κακλέας, Σπύρος Ευαγγελάτος και Βασίλης Παπαβασιλείου, φτάνοντας μέχρι την Επίδαυρο. Επίσης έχει εργαστεί σε ελεύθερα θέατρα όπως τα Σύγχρονο, Πάνθεον, Θησείον, Νέου Κόσμου, Από Μηχανής. Από το 2008 ασχολείται επαγγελματικά και με το τραγούδι, ενώ πριν δύο χρόνια κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Καμένα τοστ και καλημέρες», ενώ τώρα ετοιμάζει το δεύτερο «Ενας δράκος στη βεράντα».
info
«Ο χαρτοπόλεμος», έως 23 Δεκεμβρίου από Παρασκευή έως Κυριακή, στο θέατρο Μικρό Γκλόρια (Ιπποκράτους 7, Αθήνα, τηλ. 210-3642.334, είσοδος 10-12 ευρώ)