Το είχε πει πριν από πολλά χρόνια ένας γνωστός μας που αγαπάει το ποδόσφαιρο, αλλά και τις ωραίες δηλώσεις: ο κάποτε προπονητής του Ολυμπιακού Μίτσελ. Ως αρχηγός της Ρεάλ είχε δηλώσει πως «δεν γίνεται κανένα ματς στην Ευρώπη το Σαββατοκύριακο από τη στιγμή που παίζουν η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης μεταξύ τους». Είχε δίκιο. Σχεδόν πάντα η αναμέτρησή τους δεν είναι απλώς η μεγάλη κλασική μάχη, ένα είδος «D day του ισπανικού πρωταθλήματος», αλλά είναι πολύ περισσότερο ένα παγκόσμιο ντέρμπι, το πρώτο ίσως παγκοσμιοποιημένο ντέρμπι της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Δεν το λέω προβοκατόρικα, αλλά με την επίγνωση της κατάστασης: το ισπανικό πρωτάθλημα δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε το Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης. Και το ποδόσφαιρο θα ήταν λιγότερο δημοφιλές στην Ευρώπη αν έλειπε αυτό το ματς, όχι από την Ισπανία, αλλά από τη ζωή μας. Το φετινό έχει μια ιδιαιτερότητα: ύστερα από έντεκα ολόκληρα χρόνια δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι σε αυτό ο Λίο Μέσι, ηγέτης της Μπαρτσελόνα και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, μόνιμος σκόρερ της Ρεάλ. Για διαφορετικούς λόγους θα λείψουν και οι δύο.

Κουρασμένος

Ο Ρονάλντο έφυγε για τη Γιουβέντους το περασμένο καλοκαίρι. Κουρασμένος από τα περσινά του δικαστικά μπλεξίματα στην Ισπανία, αποφασισμένος να βρει νέα κίνητρα, έτοιμος να βάλει νέα στοιχήματα, ο Πορτογάλος άφησε τη Ρεάλ κι από τότε τη βλέπει πίσω από κάθε του νέα περιπέτεια. Σύμφωνα με τους ανθρώπους του, η Βασίλισσα φταίει για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει για βιασμό μιας Αμερικανίδας στο Λας Βέγκας πριν από χρόνια, αυτή φταίει για την αποβολή του στο ματς με τη Βαλένθια στο Τσάμπιονς Λιγκ, αυτή κάνει ό,τι μπορεί για να του χαλάσει το όνομα που με κόπο έχτισε. Νομίζω ότι κακώς ασχολείται μαζί της: η απουσία του από τα παιχνίδια της βγάζει μάτια – η μεγάλη χαμένη του διαζυγίου ήταν τελικά αυτή.

Υπομονή

Ο Μέσι από τη μεριά του κάνει υπομονή για να φύγει το 2018 – μια χρονιά που θα του μοιάζει καταραμένη. Κέρδισε ένα νταμπλ με την Μπαρτσελόνα, αλλά το πανηγύρισε ελάχιστα γιατί η Ρεάλ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Η περσινή του περιπέτεια στη μεγάλη διοργάνωση τελείωσε ένα βράδυ στη Ρώμη, όταν η ομάδα του έχασε το πρώτο της ματς στη σεζόν κι αποκλείστηκε από ένα γκολ του Κώστα Μανωλά. Το Μουντιάλ της Ρωσίας, το οποίο έπρεπε να ζήσει ως πρωταγωνιστής, το έζησε ως εφιάλτη. Οταν επιτέλους το άφησε πίσω του βρίσκοντας στο θερμοκήπιο της Μπαρτσελόνα την ηρεμία που του λείπει στην Εθνική Αργεντινής, τραυματίστηκε και θα χάσει το σημερινό clasicο: στο ματς με τη Σεβίλλη έσπασε το χέρι του. Σαν η μοίρα να αποφάσισε πως αφού λείπει ο Ρονάλντο από το μεγάλο παλκοσένικο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, θα πρέπει να λείψει κι αυτός.

Νίκες

Για χρόνια ο ανταγωνισμός του Ρονάλντο με τον Μέσι στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν το αλατοπίπερό του. Οι αριθμοί είναι υπέρ του Μέσι βέβαια: έχει παίξει πιο πολλά τέτοια ματς από τον Ρονάλντο (38 έναντι 30), έχει σκοράρει πιο πολύ από τον Πορτογάλο (έχει πετύχει 26 γκολ, ενώ ο Κριστιάνο 18), έχει πιο πολλές νίκες (συνολικά 17, ενώ ο Πορτογάλος έχει 8). Αλλά στην ιστορία αυτή πρέπει να τονίσουμε μια λεπτομέρεια: οι νίκες του Ρονάλντο πονέσανε πιο πολύ, γιατί όταν ο Πορτογάλος πήγε στη Μαδρίτη, η Μπαρτσελόνα είχε χτίσει μια αυτοκρατορία κι αυτός όφειλε να την γκρεμίσει. Οι δύο δεν ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία – ο Ρονάλντο έπρεπε να καλύψει το χαμένο έδαφος και το έκανε γρήγορα. Και ήταν η δική του πρόοδος που έφερε και την πρόοδο της Ρεάλ κάνοντας το clasico θέμα συζήτησης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης. Μπορεί να υπάρξει ένα εξίσου γοητευτικό ματς χωρίς αυτούς τους δυο στο γήπεδο; Αυτή είναι η μεγάλη ερώτηση πριν το δούμε.

Βαρύτητα

Ας επιχειρήσουμε μια απάντηση. Αν μείνουν αποκλειστικά στο δράμα δεν χωρά αμφιβολία πως είναι μάλλον δύσκολο να χαρούμε το αποψινό: ένα παιχνίδι ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και στη Ρεάλ χωρίς τον Ρονάλντο και τον Μέσι μοιάζει σαν αστυνομικό μυθιστόρημα από το οποίο κάποιος έχει αφαιρέσει τις σελίδες της δράσης. Ομως αν σταθούμε στην ίδια την ιστορία του παιχνιδιού, που είναι ο άλλος μεγάλος λόγος της γοητείας του, τότε αυτό το ματς που έχουμε μπροστά μας είναι το πρώτο μιας νέας εποχής που αργά ή γρήγορα θα ‘ρθει: ο Ρονάλντο έφυγε, ο Μέσι δεν μπορεί να μείνει για πάντα, το clasico όμως θα υπάρχει πάντα, με όλη του την ιστορική βαρύτητα και όλη του τη μαγεία.

Γοητεία

Είναι αλήθεια πως θα δούμε ένα Μπαρτσελόνα – Ρεάλ στο οποίο για πρώτη φορά μετά από έντεκα χρόνια δεν θα υπάρχουν ο Μέσι και ο Ρονάλντο, αλλά θα υπάρχουν όλα τα άλλα: κυρίως δυο ομάδες γεννημένες πρωταγωνίστριες, αποφασισμένες πιστεύω να αποδείξουν πως η γοητεία τους δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένους παίκτες. Οποιοι κι αν παίξουν στις θέσεις των μεγάλων που λείπουν, στο γήπεδο θα δούμε την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ, τις φανέλες τους και το κύρος τους, κυρίως τη θέλησή τους για νίκη. Οι Καταλανοί τη χρειάζονται για να εγκατασταθούν στην κορυφή, οι Μαδριλένοι γιατί ξέρουν πως μόνο αυτή θα βοηθήσει να ξεχαστεί το κακό τους ξεκίνημα. Για την Μπάρτσα η νίκη θα αποτελέσει επιβεβαίωση πως ως ομάδα δεν είναι τόσο εξαρτημένη από τον αρχηγό της, όσο όλοι νομίζουμε. Για τη Ρεάλ, από την άλλη, μια νίκη κόντρα στο προγνωστικό θα είναι πραγματική γιατρειά. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους το ματς είναι κάτι από το παρελθόν του και κάτι από το μέλλον του – και στις δύο περιπτώσεις Μέσι και Ρονάλντο δεν υπάρχουν. Αλλωστε δεν είναι και λίγοι αυτοί που είναι έτοιμοι να αποδείξουν πως κακώς τόσα χρόνια ήταν στη σκιά των δυο. Με τη φανέλα της Μπάρτσα θα δούμε τον Σουάρες, τον Ντεμπελέ, τον Κουτίνιο, τον Ράκιτις. Με αυτή της Ρεάλ τον Μπέιλ και τον Μπενζεμά, τον Ασένσιο και τον Ιτσκο, τον Κρος και φυσικά τον Λούκα Μόντριτς.

Απόντες

Πώς θα δουν οι δυο υπέροχοι απόντες το ματς; Ο Ρονάλντο πιστεύω δεν θα δει τίποτα απολύτως. Το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι τι θα κάνει η προηγούμενη ομάδα του – αλίμονο αν υπέφερε από τέτοιου είδους συναισθηματισμούς, δεν θα ήταν ο Ρονάλντο. Ο Μέσι από την άλλη, θεωρώ δεδομένο ότι θα έπαιζε και με γύψο στο χέρι, όπως τον βλέπετε στο σκίτσο της Εφης Ξένου: για αυτόν το να παρακολουθεί την Μπαρτσελόνα ως οπαδός από την εξέδρα θα είναι πραγματικό μαρτύριο…