Πολλοί έχουν κατηγορήσει τη Λαϊκή Ενότητα για το γεγονός ότι η πολιτική της σκέψη και πρακτική βασίζεται σε αφορισμούς. «Νόμος είναι το δίκαιο το ισχυρού» ισχυρίζονται οι αριστεροί για να κατακεραυνώσουν την ταξική και πολιτική μεροληψία των νόμων του αστικού κράτους και της νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Στην απάντηση της επιτρόπου Thyssen σε ερώτησή μου σχετικά με τη νομιμότητα του μέτρου της περικοπής συντάξεων χηρείας που επιβλήθηκε με το 3ο Μνημόνιο (άρθρο 12 του Νόμου 4387/2016), βλέπουμε πώς αντιλαμβάνεται η ίδια η Κομισιόν την εφαρμογή ακόμα και των δικών της νόμων.
Στην ερώτησή μου σημειώνω ότι με δεδομένο πως οι ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν κόπους μιας ολόκληρης εργασιακής ζωής και η σύνταξη χηρείας είναι δικαίωμα, η ενδεχόμενη περικοπή της, εισάγοντας και ηλικιακά κριτήρια, θα αποτελούσε μια κατάφωρη αδικία που θα έπληττε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την κοινωνική συνοχή και τον θεσμό της οικογένειας. Μάλιστα, η Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ κατοχυρώνει, στα άρθρα 21 και 33, την απαγόρευση διακρίσεων λόγω ηλικίας και την προστασία της οικογένειας.
Στην απάντησή της η επίτροπος Thyssen υπογραμμίζει ότι «ο Νόμος 4387/2016, όπως αυτός θεσπίστηκε, δεν εφαρμόζει το δίκαιο της Ενωσης», αφού «εκδόθηκε στο πλαίσιο της υλοποίησης του προγράμματος στήριξης της σταθερότητας για την Ελλάδα, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ). Ο ΕΜΣ δεν αποτελεί θεσμικό όργανο της ΕΕ και οι πράξεις του βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της ΕΕ», και προφανώς και της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Οπως φαίνεται, η ΕΕ έφτιαξε έναν οργανισμό, τον ΕΜΣ (ESM), για να «διασώζει» τα κράτη – μέλη από τις αναταράξεις μιας κρίσης χρέους, χωρίς καμία υποχρέωση όσον αφορά το δίκαιο και τους νόμους της ΕΕ.
Ποιος είναι όμως ο ESM;
Είναι ο θεσμός εκείνος που δημιουργήθηκε για να «κανονικοποιήσει» και να εισαγάγει στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη τα Προγράμματα Προσαρμογής και τα Μνημόνια. Εχει ως καθήκον να παρέχει δάνεια και άλλες διευκολύνσεις σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση χρέους, έπειτα από σχετική απόφαση των μετόχων του, που δεν είναι άλλοι από τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης. Οσον αφορά την ουσία των πολιτικών των Μνημονίων, της μεταμνημονιακής εποπτείας και της κανονικότητας της ευρωζώνης, αυτές καθορίζονται τελικά από το δίκαιο του ισχυρού.
Οι θεσμοί της ΕΕ έχουν εξοπλιστεί με νεοφιλελεύθερους κανονισμούς που δεν επιτρέπουν εναλλακτικές πολιτικές και τσαλακώνουν τη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Οι ίδιοι που ορκίζονται στο κράτος δικαίου και στην πλήρη εφαρμογή των νόμων ανακαλύπτουν νομικά τερτίπια και αστεία επιχειρήματα για να κρύψουν τις πολιτικές – και ως φαίνεται, και νομικές – ευθύνες. Γιατί τα Μνημόνια, η λιτότητα και τα συμφέροντα της νεοφιλελεύθερης ΕΕ δεν μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς τον περιορισμό της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Επομένως, για την πραγματοποίηση πολιτικών κοινωνικής δικαιοσύνης απαιτείται η δημοκρατική ανατροπή μνημονιακών κυβερνήσεων και η σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη γερμανική ευρωζώνη και ΕΕ.
Ο Νίκος Χουντής είναι ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας