Ο Γιώργος Δώνης έκλεισε την περασμένη Δευτέρα τα 49 του χρόνια. Κλείνει φέτος 16 χρόνια στους πάγκους ως προπονητής. Ξεκινώντας το μακρινό 2002 από τον Ηλυσιακό, η πορεία του είναι τέτοια που σε πείθει πως αξίζει να τον εμπιστευτείς. Να του δώσεις τα κλειδιά του μαγαζιού. Να τον αφήσεις να δουλέψει.
Μετά τον Ηλυσιακό ακολούθησαν οι Λάρισα, ΑΕΚ, Ατρόμητος, ΠΑΟΚ, ΑΠΟΕΛ, Αλ Χιλάλ, Αλ Σαρτζά και ξανά ο ΑΠΟΕΛ. Μέχρι που το προηγούμενο καλοκαίρι οι δρόμοι του συναντήθηκαν με τον σύλλογο όπου ανδρώθηκε και διακρίθηκε ποδοσφαιρικά. Που αγάπησε από μικρό παιδί. Ο Παναθηναϊκός έψαχνε τον άνθρωπο που θα μπορέσει να εξελίξει ένα συγκεκριμένο – και δύσκολο – πρότζεκτ. Και ο Δώνης έψαχνε αυτό που δυο φορές στο παρελθόν δεν είχε γίνει. Το deal με την ομάδα της καρδιάς του.
Πέντε μήνες μετά την υπογραφή των συμβολαίων, ο 49χρονος προπονητής παρουσιάζει μια ομάδα που… χαίρεται η Ελλάδα. Τα «μωρά» του Δώνη έφτασαν στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, την 8η αγωνιστική, αήττητοι. Θα ήταν πρώτοι και θα πήγαιναν τη Δευτέρα να παίξουν ντέρμπι κορυφής ως ισόβαθμοι με τον ΠΑΟΚ αν δεν υπήρχε εκείνο το -6. Και μόνο όμως η έως τώρα παρουσία τους στο γήπεδο, οι έξι νίκες σε επτά παιχνίδια, αρκούν για να μας κάνουν να περιμένουμε ένα αληθινό ντέρμπι στην Τούμπα. Κι ένα ντέρμπι που για τον Δώνη είναι… αλλιώτικο. Διαφορετικό.
«Πάντα όταν αντιμετωπίζω ομάδες όπου έχω δουλέψει είναι διαφορετικό. Το ίδιο συμβαίνει με την ΑΕΛ, την ΑΕΚ, τον Ατρόμητο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ΠΑΟΚ», είπε για το ματς που έρχεται. Οσο όμως και να μην το παραδέχεται δημόσια, αυτό το ντέρμπι είναι ξεχωριστό. Διότι με τον ΠΑΟΚ έζησε πολλά. Κι ας μην έκλεισε χρόνο στον πάγκο του. Εζησε και τα «πάνω» και τα «κάτω». Πήγε με φιλοδοξία κι έφυγε με τρόπο άσχημο. Δεν ψάχνει απαντήσεις, γιατί δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Ψάχνει απλά να κάνει τη δουλειά του. Εκείνος και η ομάδα του.
Ο ΠΑΟΚ του Δώνη
Οταν ο Δώνης πήγε στον ΠΑΟΚ, καλοκαίρι του 2012, ο ΠΑΟΚ είχε ήδη αρχίσει να «χτίζει». Να χτίζει την ομάδα της εποχής Σαββίδη. Να διαμορφώνει το ρόστερ του αργά αλλά σταθερά, με παίκτες από τα πιο υψηλά ράφια. Η Αθήνα και η… σφήνα σε αυτήν όσον αφορά τον πρωταθλητισμό ήταν ακόμα μακριά, όμως ο ΠΑΟΚ έδειχνε από εκείνα τα χρόνια πως έρχεται και η δική του σειρά. Που θα είναι ισχυρός και θα διεκδικεί.
Ο Δώνης είχε στον ΠΑΟΚ τον Ιτάνζ, τον Σίλντεφελντ, τον Λίνο, τον Σταφυλίδη, τον Πάμπλο Γκαρσία, τον Κοστίν Λαζάρ, τον Φωτάκη της εθνικής ομάδας, τον Βούκιτς, τον Σαλπιγγίδη, τον Κλάους στα (πολύ) καλά του. Ενα ρόστερ που σου επέτρεπε να δουλέψεις με την άνεσή σου, να παίξεις ωραίο ποδόσφαιρο, να διεκδικήσεις στόχους.
Και είναι αλήθεια πως κόντρα στην άποψη που έχει επικρατήσει, υπήρξαν παιχνίδια όπου ο ΠΑΟΚ του Δώνη ήταν εντυπωσιακός. Επαιξε πολύ όμορφο ποδόσφαιρο, έβγαλε αυτοματισμούς, ήταν ανταγωνιστικός σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια. Το κυριότερο; Οι παίκτες τον λάτρεψαν. Μπορεί στο φινάλε να είδε τα media και αρκετό κόσμο να του συμπεριφέρονται με… άκομψο τρόπο, όμως με εξαίρεση τον Πάμπλο Γκαρσία οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ είχαν σεβασμό απέναντί του. Και παραδέχονταν, σε ανύποπτες στιγμές κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων, πόσο πολύ δούλεψε σε όλα.
Ο ΠΑΟΚ του Δώνη αγωνιζόταν κυρίως με 4-4-2. Εχοντας στη συντριπτική πλειονότητα των αγώνων δύο επιθετικούς (Αθανασιάδης – Σαλπιγγίδης το πιο σύνηθες) και αλλάζοντας ανάλογα με τις συνθήκες κάθε αγώνα την τετράδα στη μεσαία γραμμή. Πότε με ρόμβο, έχοντας κυρίως τον Φωτάκη ως «δεκάρι» και πότε με τέσσερις στην ευθεία. Επαιζε πολύ από τα άκρα του, ανέβαζε πολύ τα μπακ του και έψαχνε τη μία επαφή μέσα στην περιοχή. Κυρίως με τον Αθανασιάδη, που με τον Δώνη στον πάγκο έκανε την καλύτερή του – από πλευράς παραγωγικότητας – σεζόν με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ του Δώνη στο φινάλε εκείνης της σεζόν τερμάτισε στη 2η θέση με συνολικά 62 βαθμούς στο πρωτάθλημα. Είχε τη δεύτερη καλύτερη επίθεση με 46 γκολ, ήταν δεύτερος στις επιτυχημένες πάσες, πρώτος στα κλεψίματα. Είχε αριθμούς που σου έδιναν να καταλάβεις πως αποτελεί μια ομάδα που χτίζεται και… έρχεται για να διεκδικήσει τίτλο. Και στο Κύπελλο έφτασε μια ανάσα από τον τελικό. Αυτός ο αποκλεισμός στην Τρίπολη από τον Αστέρα ήταν που εν τέλει κόστισε στον Δώνη τη θέση του στον πάγκο.
Ο Δώνης αποχώρησε από τον πάγκο του ΠΑΟΚ έχοντας 26 νίκες, 9 ισοπαλίες και μόλις 7 ήττες σε 42 παιχνίδια.