Υπάρχει πλέον δεδικασμένο και μάλιστα ισχυρό. Τόσο ισχυρό που αθλητικοί διευθυντές και σκάουτ από όλη την Ευρώπη, σε κάθε ταξίδι τους προς την Ελλάδα, ζητούν ως πρώτο προορισμό «παρατήρησης» το αθλητικό κέντρο του Ρέντη. Το ποδοσφαιρικό θαύμα του Ολυμπιακού μέσα από το οποίο ξεπήδησαν ο Κώστας Φορτούνης, ο Παναγιώτης Ρέτσος, ο Κώστας Τσιμίκας, ο Γιάννης Φετφατζίδης, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Μπάμπης Λυκογιάννης, ο Δημήτρης Διαμαντάκος, ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, ο Θανάσης Ανδρούτσος, ο Μανώλης Σιώπης, ο Γιώργος Μανθάτης, ο Δημήτρης Νικολάου, ο Μάριος Βρουσάι και τόσοι άλλοι διεθνείς έλληνες ποδοσφαιριστές. Η παραγωγική διαδικασία των Ερυθρολεύκων, σε ένα από τα καλύτερα αθλητικά κέντρα της Ευρώπης. Μια ιστορία που δεν θυμίζει σε τίποτα… Ελλάδα.
Επένδυση
Με δυο λόγια: Ο τρόπος με τον οποίο η κορυφαία ομάδα της χώρας εξελίσσει και παρουσιάζει μια σειρά από ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής μεγαλωμένους σε επίπεδο πρωταθλητισμού από την… πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Οχι, δεν υπερβάλλουμε. Αυτή ακριβώς είναι η πραγματικότητα.
Είναι δεδομένο πως ειδικά στην εποχή του Βαγγέλη Μαρινάκη έχει γίνει μια επένδυση που δεν συνάδει με τα συνήθη ελληνικά δεδομένα. Περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ για τις εγκαταστάσεις, τις υπηρεσίες, το ανθρώπινο δυναμικό, τα ρόστερ, τους προπονητές. Και μιας και επί της ουσίας πρόκειται για ένα σχέδιο που εξελίσσεται με υπομονή; Είναι αυτονόητο πως σταθερά υπάρχει η αναμονή για τους επόμενους. Στην προκειμένη περίπτωση στα «παιδιά του Μιλένιουμ». Μιας γενιάς που πιθανότατα να είναι η πιο ταλαντούχα από όλες, με βάση τις εκτιμήσεις εντός αλλά και εκτός του Ρέντη.
Εκείνοι που έχουν χρονολογία γέννησης από το 2000 μέχρι το 2002 και πέρα! Τα παιδιά δηλαδή που ακολουθούν τον Βρουσάι (1998) ο οποίος έχει συστηθεί στο ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας έχοντας αρκετές συμμετοχές στη Σούπερ Λίγκα από πέρυσι κιόλας. Τα παιδιά που έρχονται ακόμη και μετά τον Γιώργο Ξενιτίδη (1999) που ήδη συχνά-πυκνά προπονείται με την πρώτη ομάδα υπό τις οδηγίες του Πέδρο Μαρτίνς.
Προ ημερών, για παράδειγμα, έπειτα από τους τραυματισμούς του Χασάν και του Μάνου επιστρατεύτηκε για την πρώτη ομάδα ο Εμιλιάνο Μπουλάρι. Σέντερ φορ της τάξης του 2001. Παιδί της Κ-17. Ο δεύτερος «κανονιέρης» που βρίσκεται στην αναμονή. Ο πρώτος λέγεται Αλέξανδρος Βοΐλης, είναι γεννημένος το 2000 και επίσης μοιάζει ένα βήμα μακριά από το σημείο εκείνο που ξεκινά η καριέρα του στο υψηλότερο επίπεδο.
Στα παιδιά του 2000 συναντά κανείς επίσης το όνομα του Γιώργου Μαρίνου, που αποκτήθηκε το καλοκαίρι από τον Αστέρα Τρίπολης και η εκτίμηση που υπάρχει για αυτόν είναι πως πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας. Στην τάξη του 2001 υπάρχουν επίσης ο Τάσος Μποσκουίδης και ο Γιώργος Φέκκας, μόνιμοι στην Εθνική Παίδων. Εκπρόσωποι της γενιάς του 2002 είναι ο Αγγελος Τσάβος που ήδη αγωνίζεται στην Κ-20, αν και είναι μόλις 16 ετών, ο Πολύκαρπος Κατσαβάκης που είναι… συμμαθητής του και ο πορτιέρο Ηλίας Καραργύρης ο οποίος πέρα από το τεράστιο ταλέντο του είναι και άριστος μαθητής. Ενα παιδί που ζει εντός του Ρέντη και που πραγματικά είναι παράδειγμα για όλους. Γιατί ο στόχος του Ολυμπιακού δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο.
Πλάι στην Ιστορία
Φυσικά αναφέραμε κάποια ενδεικτικά ονόματα. Είναι λίγοι από τους πολλούς που σε καθημερινή βάση προοδεύουν και εξελίσσονται πλάι σε προπονητές πολύ υψηλού επιπέδου, αλλά και σε μεγάλες προσωπικότητες που έγραψαν τη δική τους ιστορία με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Αξίζει τον κόπο αν βρείτε κάποια στιγμή την ευκαιρία να περάσετε μια βόλτα από τον Ρέντη στις ώρες αγώνων της Κ-17 και της Κ-20. Θα έχετε το δικαίωμα να… ταξιδέψετε στον χρόνο! Να δείτε παιδιά που σε μερικά χρόνια θα βρίσκονται ανάμεσα στα επίλεκτα μέλη του εγχώριου ποδοσφαίρου μας.