Πριν από μερικά χρόνια, τον καιρό που για όλα τα προβλήματα της Ελλάδας έφταιγε το Μνημόνιο, ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε το θάρρος να δηλώσει ότι το ψήφισε χωρίς να το διαβάσει. Ξεσηκώθηκε μια θύελλα αντιδράσεων απίστευτη. Ο ίδιος μπροστά στο κύμα των αντιδράσεων είχε επανέλθει λέγοντας ότι δεν το διάβασε γιατί είχε άλλες υποχρεώσεις. «Είχα να αντιμετωπίσω το έγκλημα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Δεν ήταν δική μου δουλειά το Μνημόνιο. Πιστεύω πως ψηφίζοντάς του σώσαμε τη χώρα» είχε πει χωρίς η δήλωσή του αυτή να γίνει δεκτή ως εξήγηση – ίσα ίσα. Θυμάμαι ότι βουλευτές και πολιτευτές τής τότε αντιπολίτευσης και σήμερα υπουργοί τον είχαν ειρωνικά παρηγορήσει λέγοντάς του πως ούτε ο τότε πρωθυπουργός, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, το είχε διαβάσει. Πρέπει να πω ότι ποτέ δεν πίστεψα πως ο Χρυσοχοΐδης ήταν ο μόνος που είχε αρνηθεί να το μελετήσει: σίγουρα ήταν κι άλλοι αυτοί που δεν το διάβασαν, ενώ αποκλείω να γνώριζαν τις λεπτομέρειές του οι περισσότεροι από αυτούς που συγκρότησαν το μέτωπο για την κατάργησή του «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Η απόρριψη του κειμένου ήταν ιδεολογική – μου μοιάζει και λογικό.

Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να ξαναδούμε κάτι ανάλογο. Στο περίφημο Υπουργικό Συμβούλιο όπου ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Πάνος Καμμένος κατηγόρησε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά ότι παίρνει λεφτά από τον Τζορτζ Σόρος και τα μοιράζει (αυτό και άλλα πολλά το έχει πει ο ίδιος ο Κοτζιάς) οι παρόντες ήταν πολλοί. Οταν ρωτήθηκαν γιατί δεν πήραν το μέρος του Κοτζιά, οι πιο πολλοί υποκριτικά δεν μίλησαν – ένας, όμως, δεν αρνήθηκε να πάρει θέση: ο υπουργός κ. Χρήστος Σπίρτζης είπε ότι δεν άκουσε τίποτα. Δεν του επιτέθηκαν όπως στον Χρυσοχοΐδη και δεν τον χλεύασαν, αλλά κάποιες εξηγήσεις τού ζήτησαν, τόσες ώστε να επανέλθει δηλώνοντας γραπτώς ότι «αν κάποιος λέει “δεν άκουσα”, ούτε διαψεύδει ούτε επιβεβαιώνει οτιδήποτε. Απλά δεν άκουσε». Πολύ ωραία. Και τώρα που σίγουρα άκουσε τους ισχυρισμούς Κοτζιά, τι θα κάνει άραγε; Το ρωτάω γιατί είναι ο μόνος από όλους τους παρευρισκόμενους σε αυτό το Υπουργικό Συμβούλιο, όπου γίνονταν μαθήματα μοιρασιάς μαύρου χρήματος, που θέλησε να πάρει θέση. Τώρα που γνωρίζει τη συνέχεια της ιστορίας, θα κάνει κάτι ή πάλι θα ισχυριστεί ότι δεν άκουσε;

Στην ιστορία αυτή έχουν συμβεί δύο πράγματα: ή ο Καμμένος κατήγγελλε τον Κοτζιά ή δεν έγινε απολύτως τίποτα κι ο Κοτζιάς έβγαλε από το κεφάλι του όλα όσα λέει. Και στις δύο περιπτώσεις ένας υπεύθυνος πολιτικός άνδρας, όπως ο Σπίρτζης, που δεν είχε ακούσει κάτι και για αυτό δεν μίλησε, τώρα που ξέρει, θα έπρεπε να ρωτήσει τον Πρωθυπουργό της κυβέρνησής του και απολύτως αρμόδιο για όλα, τι διάβολο συμβαίνει. Αν έχει δίκιο ο Καμμένος η ερώτηση είναι τι θα κάνει με τον Κοτζιά ο Πρωθυπουργός και πότε του έδωσε το δικαίωμα να κάνει δουλειές με τον Σόρος. Αν έχει δίκιο ο Κοτζιάς, τότε και πάλι θα πρέπει ένας υπουργός να ρωτήσει τον Πρωθυπουργό τι θα κάνει με τον Καμμένο, που διασύρει την κυβέρνηση. Μου φαίνεται απλό όσο και πολιτικά υπεύθυνο.

Κατά τα άλλα τα στελέχη της κυβέρνησης, με την ευκαιρία της προφυλάκισης Παπαντωνίου, ρωτάνε τον πρώην Πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη τι λέει για αυτό. Τα στελέχη μιας κυβέρνησης που δεν άκουσαν και δεν ακούν…