Το φρικτότερο έγκλημα της ναζιστικής Γερμανίας ήταν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, το οποίο βασίστηκε πάνω σε μία έντονη αντίληψη αντισημιτισμού που στοχοποίησε συνολικά τους Εβραίους, οδηγώντας και στην απόφαση της  περίφημης «τελικής λύσης» και των στρατοπέδων μαζικής εξόντωσης. Η Διεθνής Κοινότητα, με τη μορφή που προέκυψε μέσω της δημιουργίας νέων διεθνών οργανισμών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέδειξε ως σημαντική προτεραιότητα την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και άλλων μορφών ρατσιστικής βίας και διάκρισης. Δυστυχώς όμως ο αντισημιτισμός δεν αποτέλεσε ποτέ παρελθόν, αντίθετα στις δεκαετίες που ακολούθησαν  απέκτησε νέες μορφές και συνδέθηκε με διάφορα ακροδεξιά και εθνικολαϊκιστικά κινήματα, αλλά και με εξτρεμιστικές ομάδες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Το Ισραήλ και οι Εβραίοι περιλαμβάνονται σε κάθε θεωρία συνωμοσίας και ρητορική μίσους που υιοθετούν ακραίες ομάδες που εκτείνονται από την άκρα Αριστερά και την Ακροδεξιά έως και τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια έντονη κλιμάκωση του αντισημιτισμού, η οποία λαμβάνει βίαιη μορφή και καταλήγει σε εγκλήματα με αντισημιτικά κίνητρα, όπως συνέβη στην περίπτωση της Γαλλίας. Οι βεβηλώσεις σε νεκροταφεία και οι επιθέσεις στις συναγωγές αυξάνονται δυστυχώς συνεχώς. Η πρόσφατη επίθεση στη συναγωγή στο Πίτσμπουργκ με τους έντεκα νεκρούς που άφησε πίσω της έδειξε το πιο άγριο και αιματηρό πρόσωπο του αντισημιτισμού, τις δολοφονικές – τρομοκρατικές επιθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την επίθεση στο εβραϊκό παντοπωλείο στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2015 που ακολούθησε την αιματηρή εισβολή στο «Charlie Hebdo». Ο αντισημιτισμός λειτουργεί ως καύσιμο τρομοκρατικών υποθέσεων με πολιτική (ακροδεξιά, εθνικιστική) και θρησκευτική (ισλαμιστική) υποκίνηση. Η κατάσταση γίνεται ακόμη δυσκολότερη λόγω της έντονης πόλωσης που παρατηρείται τόσο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες όσο και στην αμερικανική γύρω από ζητήματα ταυτότητας, πατρίδας, θρησκείας και διαφορετικότητας. Μία ακόμη ανησυχητική παράμετρος είναι οι λεγόμενοι μοναχικοί δρώντες, άνθρωποι που δεν είναι ενταγμένοι σε μια συγκεκριμένη εξτρεμιστική ομάδα, αλλά εμπνέονται από θεωρίες συνωμοσίας και εξτρεμιστικές αντιλήψεις και δρουν μεμονωμένα, κάτι που φαίνεται πως έγινε και στην επίθεση στο Πίτσμπουργκ.

Ο αντισημιτισμός δεν έχει εξαλειφθεί ούτε στην Ελλάδα, αντίθετα οι σχετικές έρευνες για τον ρατσισμό, αλλά και μια ειδική έρευνα του 2017 για τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα σήμερα δείχνουν ότι αυξάνεται και φτάνει μάλιστα στα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα εκφράζεται ως προκατάληψη, στερεότυπο ή καχυποψία και αρκετές φορές παίρνει βίαιη μορφή, κυρίως με βανδαλισμούς και βεβηλώσεις λατρευτικών χώρων και νεκροταφείων. Μπορεί οι δολοφονίες και οι τρομοκρατικές επιθέσεις που συνδέονται με τον αντισημιτισμό να μην είναι ακόμη πολλές αριθμητικά, ωστόσο η σημαντική αύξηση των επιθέσεων, των βανδαλισμών και των πράξεων βίας και μίσους με αντισημιτικό κίνητρο προκαλούν μεγάλη ανησυχία. Αλλωστε, είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να εξεταστεί εντός του ευρύτερου πλαισίου της ανόδου του ακροδεξιού εξτρεμισμού και της τρομοκρατίας στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, με σημαντική παράμετρο την παράδοση του ακραίου αυτού χώρου σε μεμονωμένους ή μοναχικούς δράστες όπως ο Μπρέιβικ.

Ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος είναι διεθνολόγος, ειδικός σε θέματα ασφάλειας