Μάθαμε για τα καλά τον Βαλβέρδε στα μέρη μας. Ανακαλύψαμε όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του, προπονητικού και μη. Οδήγησε το καράβι του Ολυμπιακού με ασφάλεια, κατέκτησε κορυφές και είναι αλήθεια ότι με τη δουλειά του έκανε τους πάντες να τον παραδεχθούν. Και όταν τα πας καλά με τον Ολυμπιακό μπορείς να τα καταφέρεις ακόμη και σε περισσότερο δύσκολες καταστάσεις – κι αυτό ας μη θεωρηθεί υπερβολή.

Ο προπονητής, λοιπόν, έφτασε να καθίσει στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ευρώπης και αυτό όντως είναι παράσημο σημαντικό για τον Ερνέστο. Χθες, είδαμε μια μεστή εμφάνιση και αυτό δεν κρίνεται με ευκολία ένεκα της άνετης νίκης σε κλασικό ντέρμπι κόντρα στη Ρεάλ. Η αναφορά γίνεται για τη συνολική αντιμετώπιση του αγώνα από τους ποδοσφαιριστές του. Χωρίς τον πυλώνα που ονομάζεται Λίο Μέσι, ο Βαλβέρδε κλήθηκε να διαχειριστεί μια κατάσταση διόλου ευχάριστη. Εφτιαξε μια ενδεκάδα που εξασφάλισε νίκες σε διαδοχικά παιχνίδια, αναζήτησε τρόπους και δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για γκολ, βρήκε διαδρόμους για την αντίπαλη άμυνα και χωρίς πρόβλημα τη διέσπασε. Με απλά λόγια, η δουλειά βγήκε με βάση τη σωστή οργάνωση, την προεργασία και τη μέθοδο του Βαλβέρδε. Ισως το κυριότερο γνώρισμά του. Μαζί με τη σεμνότητα και την ψύχραιμη αντιμετώπιση κάθε αναπάντεχου γεγονότος και αυτό ήταν η απουσία του αργεντινού μεσοκυνηγού της Μπαρτσελόνα.

Ο Ερνέστο δοκιμάστηκε στις φουρτούνες της Μπαρτσελόνα και βγήκε δυνατότερος. Σε αρκετές περιπτώσεις οι αντοχές του τέθηκαν υπό αμφισβήτηση, παράλληλα και η ικανότητά του να διαχειριστεί ισχυρές προσωπικότητες. Ειδικά σε αυτό το κομμάτι πήρε υψηλό βαθμό, γιατί πώς αλλιώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η διάθεση των ποδοσφαιριστών της Μπαρτσελόνα να κυνηγήσουν κάθε φάση στο χθεσινό ματς, ακόμη και όταν όλα είχαν κριθεί; Κάποιος τους έπεισε, κάποιος τους ενέπνευσε και αυτός ήταν ο τεχνικός τους. Αντίθετα με τον Λοπετέγκι που προφανώς δεν διέθετε τα ψυχικά χαρίσματα προκειμένου να κουμαντάρει ένα σκάφος όπως αυτό της Ρεάλ που πάντα θέλει μεγάλα κότσια. Τουλάχιστον ακόμη ο κόουτς δεν τα έχει. Και η συντριβή ήρθε ως κάτι το απολύτως φυσιολογικό, αν και η εικόνα του ντέρμπι ίσως και να μη συμβαδίζει με το ευρύ σκορ της επιτυχίας της Μπάρτσα. Ωστόσο, η διαφορά των δύο χθεσινών μονομάχων βρισκόταν στους πάγκους τους. Οχι στα ονόματα που απάρτιζαν τις ενδεκάδες. Από τη μια Βαλβέρδε και από την άλλη Λοπετέγκι. Το πού θα έδειχνε το… βελάκι ήταν μάλλον προφανές να το βρει ο οποιοσδήποτε. Αυτό που δεν γνωρίζαμε σχετιζόταν με τη δεξιοτεχνία του Βαλβέρβε να προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση. Μήπως αντί για μυρμήγκι να τον βαφτίσουμε χαμαιλέοντα;