Αν χαρακτηρίζει κάτι τον βίο και την πολιτεία αυτής της κυβέρνησης, αυτό είναι η άσκηση πολιτικής με μοναδικό γνώμονα το στενό κομματικό της συμφέρον. Στον βασικό αυτόν κανόνα, με τον οποίο πολιτεύεται, δεν υπήρξε έως τώρα καμία εξαίρεση. Η κυβέρνηση δεν εξαίρεσε την οικονομία, δεν εξαίρεσε τα εθνικά θέματα, δεν εξαίρεσε τη Δημόσια Διοίκηση. Και όπως όλα δείχνουν, δεν θα εξαιρέσει ούτε τη συνταγματική αναθεώρηση.
Είναι αυτονόητο πως ο καταστατικός χάρτης της χώρας δεν πρέπει να υπόκειται σε κανενός είδους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για το κείμενο με βάση το οποίο ρυθμίζεται θεμελιωδώς η ζωή της κοινωνίας. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν παραβιάζεται μόνο αυτή η βασική αρχή. Γιατί αυτή τη φορά η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη συνταγματική αναθεώρηση όχι για να αλλάξει το Σύνταγμα, αλλά για να μπλοκάρει οποιαδήποτε αλλαγή θελήσει να κάνει μια μελλοντική πλειοψηφία. Για να θυμηθούμε τον περίφημο «Γατόπαρδο» του Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα αλλάξει το Σύνταγμα για να μην αλλάξει τίποτε.
Χρειάζεται η χώρα άλλη μια αναθεώρηση που έπειτα από λίγο καιρό κανένας δεν θα θυμάται, ενώ παράλληλα θα μεταθέτει την ουσιαστική αναθεώρηση που έχει ανάγκη ο τόπος στο απώτερο μέλλον; Η απάντηση είναι πως όχι. Αυτό που χρειάζεται, αντίθετα, είναι ένα συναινετικό κλίμα και ένας ουσιαστικός διάλογος για τον τρόπο που θα προσαρμοστεί το Σύνταγμα στις προκλήσεις της νέας εποχής.