Θα πρέπει κάτι να γίνει με τα επισκεπτήρια των φυλακών – αλλιώς, πώς θα συζητά αναλυτικά και σε βάθος με τους πολιτικούς αντιπάλους που θα έχει φυλακίσει ο κ. Πολάκης για τη «νέα αρχιτεκτονική του πολιτεύματος» και «την επέκταση των λαϊκών θεσμών συμμετοχής», αν δεν επεκταθούν επίσης το ωράριο των επισκέψεων και η λίστα των προσώπων που επιτρέπεται να τους επισκεφθούν;

Και πώς θα κρατηθεί η αναθεώρηση «μακριά από τις σκοπιμότητες και τις δουλείες του βραχέος πολιτικού χρόνου», αφού ήδη η κυβέρνηση την έχει εντάξει σε αυτές; Ξεκινά τη διαδικασία χωρίς καμιά προηγούμενη συνεννόηση με τα άλλα κόμματα, παραπέμποντας τους αρχηγούς τους στα ευρήματα της «Επιτροπής Διαλόγου» που είχε κατασκευάσει ο Πρωθυπουργός, διορίζοντας όποιον του άρεσε. Οταν μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης είχε αμφισβητήσει την ποιότητά της, ο συνταγματικότατος κ. Τζανακόπουλος είχε εξηγήσει: «Είναι απολύτως κατανοητή η αρνητική στάση του… Στη δική του ατζέντα βρίσκεται μόνο η υπεράσπιση της διαπλοκής, η εκπροσώπηση των καναλαρχών, η μάχη χαρακωμάτων του παλιού πολιτικού κατεστημένου…».

Πώς λοιπόν τα κόμματα θα δεχθούν να «συμβάλλουν εποικοδομητικά» στη συνταγματική αναθεώρηση, όταν απειλούνται, όταν εξυβρίζονται, όταν ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί λαϊκότροπες εξωθεσμικές διαδικασίες;

Υπάρχουν συναινετικές και συγκρουσιακές συνταγματικές αναθεωρήσεις. Αυτή του 1986 ήταν συγκρουσιακή, υποκινήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου για να κερδίσει τις εκλογές του 1985 και, αφαιρώντας κάθε εξουσία από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, να γίνει ως πρωθυπουργός ο απόλυτος κυρίαρχος – κάτι για το οποίο τον ευγνωμονούν όλα τα κόμματα και όλοι οι επόμενοι πρωθυπουργοί, και ας μην το λένε.

Αντιθέτως, η επί Κώστα Σημίτη αναθεώρηση του 2001 ήταν συναινετική – ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιτύχει ούτε τη μία ούτε την άλλη μορφή γιατί δεν έχει πλειοψηφία στη Βουλή, όπως το ΠΑΣΟΚ το 1985, ενώ η άκρατη επιθετικότητά του προς τα άλλα κόμματα δεν του επιτρέπει να εξασφαλίσει την αναγκαία συναίνεση.

Η αναθεώρηση μάλλον έχει μόνους στόχους α) να καταγγελθεί προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία ότι δεν θέλει να αλλάξει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών β) να στριμωχτεί το ΚΙΝΑΛ με στόχο αθέμιτες ερωτοτροπίες. Αλλά μας χρειάζονται τέτοιοι νόμοι; Οπως είπε και ο κ. Πολάκης, σημασία έχει «να σπρώχνουμε περισσότεροι» – τους αντίπαλους προς τις φυλακές. Ολα τα άλλα είναι άχρηστη «υψηλή κουλτούρα», είχε προσθέσει – και σε υψηλότατο βαθμό άχρηστα κουλτουριάρικη είναι η συνταγματική αναθεώρηση σε τόσο έντονα συγκρουσιακό κομματικό σύστημα.