Η δήλωση με την οποία ο αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα απάντησε στην εύλογη διαμαρτυρία του ελληνικού κράτους για τον θάνατο από αστυνομικά πυρά του έλληνα μειονοτικού Κωνσταντίνου Κατσίφα είναι απαράδεκτη. Τι εννοεί ο Ράμα όταν λέει ότι η αλβανική αστυνομία έκανε το καθήκον της απέναντι σε έναν «τρελό» και «εξτρεμιστή»; Οτι οι πρωθυπουργοί χωρίζουν τους πολίτες της χώρας τους ανάλογα με ό,τι πιστεύουν για τη διανοητική τους κατάσταση; Και ότι η αστυνομία, συλλήβδην, επιτρέπεται να εξοντώνει όσους θεωρεί η πολιτική ηγεσία της ότι είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραβατικοί;

Πιθανόν να μην υπήρχε άλλος τρόπος να εξουδετερωθεί από τις δυνάμεις της τάξης ένας ένοπλος που πυροβολούσε. Αλλά δεν είναι δουλειά κανενός πολιτικού σε κράτος δικαίου – η Αλβανία επιδιώκει να εξελιχθεί σε δυτικού τύπου δημοκρατική πολιτεία – να εξαγάγει αυτό το συμπέρασμα πριν ολοκληρωθεί η έρευνα της αστυνομίας.

Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών πολύ σωστά ζητούν την πλήρη διερεύνηση του ζητήματος – και είναι θετικό, εγγυάται την εκτόνωση της έντασης, ότι στην έρευνα θα λάβουν μέρος και εμπειρογνώμονες της Ελληνικής Αστυνομίας. Επίσης πολύ σωστά η ελληνική πλευρά ζητεί την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία – χρειάζεται ένας ελληνικός πληθυσμός που στο παρελθόν, και την κομμουνιστική περίοδο και μετά, υπέστη διωγμούς να γνωρίζει ότι το ελληνικό κράτος εγγυάται την ταυτότητα, την περιουσία του και την ασφάλειά του.

Αντίθετα, ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος βιάστηκε να λάβει θέση – και η πρώτη ανακοίνωσή του στηρίχτηκε περισσότερο σε δήθεν πατριωτικά στερεότυπα και όχι στα γεγονότα. Δηλώνοντας ότι ο νεκρός «υψώνοντας την ελληνική σημαία στο νεκροταφείο των Ελλήνων Πεσόντων του Αλβανικού Επους στις Βουλιαράτες, πλήρωσε με τη ζωή του την έκφραση της πατριωτικής του ευαισθησίας», μοιάζει να υιοθετεί αβασάνιστα την άποψη ότι η αλβανική αστυνομία σκότωσε έναν Ελληνα επειδή έκανε ρητή την ελληνική ταυτότητά του. Αυτό, προφανώς, δεν ισχύει. Ελληνικές σημαίες είχαν υψωθεί πολλές στην Αλβανία, και στα μειονοτικά χωριά, λόγω της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Επίσης, κατά τις μαρτυρίες που είχε στη διάθεσή του ο Κουμουτσάκος, ο φονευθείς, που εκφραζόταν με συνθήματα αλυτρωτισμού (τα οποία εύκολα μπορούσε να βρει), είχε προηγουμένως επιτεθεί με Καλάσνικοφ. Από πότε νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να δηλώνει την ελληνική ταυτότητά του παίρνοντας ένα κουμπούρι, επιδιώκοντας τη δική του και όχι τη συντεταγμένη κρατική πολιτική;