Το κομματικό δελτίο Τύπου έγραφε «στο ανοιχτό συνέδριο του Ποταμιού δεν θα υπάρχει πλαστικό ούτε για δείγμα. Ηδη στον Κεραμεικό το βανάκι του Ποταμιού έχει ξεφορτώσει ποτήρια από μπαμπού, καλαμάκια από σιτάρι, αλουμινένια παγούρια και βέβαια τσάντες πάνινες. Ακόμη και οι κάρτες διαπίστευσης των συνέδρων θα είναι από χοντρό χαρτόνι και όχι πλαστικοποιημένες όπως είθισται». Κι αν αυτό δεν σας φαίνεται αρκούντως «πράσινο», η Σεβαστουπόλεως έχει μεριμνήσει ώστε και το καφενείο – εστιατόριο που θα στηθεί στο cine Κεραμεικός να είναι οικολογικό. «Με προϊόντα με χαμηλά λιπαρά, λίγη ζάχαρη και αλάτι και δυνατότητα βιολογικών και βετζετέριαν επιλογών». Υστερα από όλα αυτά είναι προφανές ότι θα εφαρμόζουν κατά γράμμα τον αντικαπνιστικό νόμο – όχι σαν τα παλιά τα ορθόδοξα κεντροαριστερά συνέδρια όπου όλα γίνονται μέσα σε δαχτυλίδια καπνού. Οφείλει να αναγνωρίσει κανείς πως το θεοδωρακικό κόμμα είχε δείξει από συστάσεώς του ότι προσαρμόζεται στις μόδες της εποχής. Τώρα, ας πούμε, είναι μόδα οι Πράσινοι χάρη στις εκλογικές τους επιδόσεις σε δύο συνεχόμενες αναμετρήσεις στη Γερμανία, σε Βαυαρία και Εσση.

Συστατικό

Οπότε εύλογα, με όρους πολιτικού μάρκετινγκ, επιβάλλεται η πρασινοποίηση. Για να είμαστε δίκαιοι, πάντα είχαν περιβαλλοντικές ανησυχίες οι ποταμικοί, απλά τώρα αυτές εργαλειοποιούνται προκειμένου να τονιστεί το μήνυμα του προοδευτικού κόμματος. Θεμιτό. Μπορεί, όμως, Το Ποτάμι να έχει τη μοίρα των γερμανών Πρασίνων; Στην ανάλυση των γερμανικών μίντια η θεαματική άνοδός τους είναι αποτέλεσμα του pasokification του SPD. Είναι, ωστόσο, και συνέπεια του μερκελικού πολιτεύεσθαι, που θέλει να γίνεται ένα αργό βήμα τη φορά, ενώ η εποχή απαιτεί γρήγορες λύσεις. Οι Πράσινοι, λένε, ανεβαίνουν όχι μόνο γιατί έχουν ριζοσπαστικές λύσεις στα οικολογικά, αλλά κι επειδή έχουν προοδευτικές στα πρότυπα της αμερικανικής Αριστεράς θέσεις στα περισσότερα ζητήματα. Με άλλα λόγια, έχουν διαλέξει μια πλευρά του πολιτικού φάσματος. Το Ποτάμι τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχει κατορθώσει να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική του ταυτότητα. Επομένως, ακόμη κι αν ίσχυαν στην ελληνική πολιτική σκηνή προϋποθέσεις που θα του επέτρεπαν να ακολουθήσει μια πορεία σαν των Πράσινων Γερμανών, θα συνέχιζε να λείπει το βασικότερο συστατικό για μια ανάλογη εκλογική επιτυχία: πολιτικό στίγμα.