Ενα δίχρονο παιδί στο χαμάμ «Ολυμπία» στη Θεσσαλονίκη το 1949, συνόδευε τη μητέρα του, παρατηρούσε τις γυναίκες στα λουτρά και ένιωθε την απόλυτη ευτυχία. Ο Αργύρης Μπακιρτζής καταφεύγει συχνά σε εκείνη την εποχή της αθωότητας, κομμάτια της οποίας πέρασαν στην τραγουδοποιία του. Αυτή θα παρουσιάσει ξανά στο αθηναϊκό κοινό για τέσσερις μέρες με τη μουσική του ομάδα. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές αλλάζουν τέσσερα σχήματα, αφού η συμμετοχή των μελών μεταβάλλεται ανάλογα με την ατμόσφαιρα που θέλουν να δημιουργήσουν. Ο σταθερός πυλώνας του μακροβιότερου γκρουπ στην ελληνική μουσική ιστορία – έκλεισε 38 χρόνια – δίνει μερικές όψεις από τον περίεργο και ξεχωριστό κόσμο τους.

Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που σας κάνει να έχετε ακόμη το δέσιμο της παρέας και μάλιστα να σας δίνει την ώθηση να ανεβαίνετε στη σκηνή με επαγγελματικούς όρους; Δεν είστε κάποιοι φίλοι που θα βρεθείτε σε μια ταβέρνα και θα τραγουδήσετε.

Το δέσιμο υπάρχει ή δεν υπάρχει. Στη δεύτερη περίπτωση, όποιος δεν κολλάει αποχωρεί. Είχαμε μερικές τέτοιες αποχωρήσεις στα 38 χρόνια που λειτουργούμε ως συγκρότημα…

Πώς διαφοροποιείται το πρόγραμμά σας κάθε φορά; Δεν σας απασχολεί η επανάληψη;

Το πρόγραμμα προκύπτει κάθε φορά εκείνη την ώρα, επομένως δεν με απασχολεί από πριν. Οταν υπάρχει κάτι καινούργιο, το δοκιμάζουμε στην πρόβα ήχου ή κατευθείαν ενώπιον του κοινού, όταν επαναφέρουμε κάτι ξεχασμένο το ίδιο, όλο και κάποιος θυμάται κάτι. Μερικές πολύπλοκες συνθέσεις τις προβάρουμε πριν αρχίσουμε, την άλλη φορά πρέπει να τις ξαναθυμηθούμε, οπότε τις επαναφέρουμε πολύ σπάνια.

Ο χώρος των συναυλιών ή των εμφανίσεών σας επηρεάζει το πρόγραμμά σας και πώς;

Ο χώρος και ο κόσμος. Για το πώς, τι να σας πω; Αλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά, όμως μπορεί το «αρνητικά» να είναι πιο θετικό απ’ το «θετικά».

Πώς ξεπερνάτε τις διαφωνίες σας ως ομάδα;

Δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα το συγκρότημα, οπότε διαφωνίες δεν προλαβαίνουν να αναπτυχθούν.

Τι εννοείτε δεν σας απασχολεί το συγκρότημα;

«Γίνεσαι σκλάβος αυτού που υπολογίζεις» λένε οι Αραβες στο «Χίλιες και μια νύχτες». Τα περισσότερα από τα μέλη του γκρουπ έχουν τη δική τους μουσική πορεία. Στους Χειμερινούς Κολυμβητές προσέρχονται για να παίξουμε όταν νιώθουν καλά.

Τελικά δεν μου είπατε, ποιος επικρατεί;  

Στη δική μας ομάδα ισχύει πάντως η πλειοψηφία του ενός. Αν ένας δεν θέλει κάτι, δεν γίνεται, χωρίς να δημιουργείται πρόβλημα.

Πιστεύετε ότι η σταθερή πρωινή εργασία σας ως αρχιτέκτονα, σας έδωσε την πολυτέλεια να δημιουργήσετε άλλους όρους με τη μουσική;

Εργαζόμουν στη 12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων μέχρι πριν από οκτώ χρόνια. Η δουλειά μου, που μου άρεσε, μου επέτρεψε να μην υπολογίζω στη μουσική. Σ’ αυτό περιλαμβάνεται και το να μην κάνω πράγματα που δεν θα ήθελα, για την επιβίωση π.χ. της οικογένειάς μου.

Θα επιμείνω λίγο ακόμη και θα σας ρωτήσω αν έχετε σκεφτεί ότι ενδεχομένως αυτή η πολυτελής σχέση σας λειτούργησε ανασταλτικά και ενδεχομένως να σας στέρησε την απόλυτη αφοσίωση στην τέχνη σας.

Ξέρετε, μου αρέσουν όμως πάρα πολύ τα τραγούδια που αρχίζουν με τη λέξη «κάθε», όπως «Κάθε βράδυ θα σε περιμένω», «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη», «Κάθε στιγμή η σκέψη μου» κ.ά., και λέω στον εαυτό μου ότι θα επιθυμούσα να τραγουδώ κάθε βράδυ, όμως είμαι σίγουρος ότι ο τρόπος που λειτουργώ σ’ αυτή την ασχολία μου θα με έκανε να νιώθω πως επαναλαμβάνομαι και δεν θα το άντεχα. Ακόμη, αναφερόμενος στην ερώτησή σας, να σας πω ότι δεν πιστεύω πως είμαι στην υπηρεσία κάποιας τέχνης, η ενασχόλησή μου με τη μουσική είναι περισσότερο βιοτεχνικού χαρακτήρα.

Υπάρχει μια ιστορία που δεν έχετε ακόμη αφηγηθεί μέσα από τα τραγούδια σας;  

Θα εννοείτε ιστορία που να έχει σχέση με τα τραγούδια μου, γιατί αλλιώς έχω μιλήσει ελάχιστα. Στις συναυλίες ήδη λέω πολλά, περισσότερο για να βοηθήσω τους ακροατές να καταλάβουν τι λένε τα τραγούδια, τα οποία, επειδή είναι βιωματικά, θεωρώ ότι δύσκολα μπορεί να τα κατανοήσει κανείς. Ετσι δίνω τη δική μου διάσταση και μετά ο καθένας αφήνεται στη δική του. Αυτά που δεν λέω, προφανώς τα θεωρώ περιττά. Ισως κάποια στιγμή αναφερθώ και σε μερικά απ’ αυτά.

Εκτός από τον έρωτα και τον θάνατο τι άλλο θα μπορούσε να τροφοδοτήσει την καλλιτεχνική δημιουργία;

Πολλά θέματα. Οι οικονομικές δυσκολίες, η πολιτική καταπίεση, οι διάφορες θητείες, το facebook, οι αρρώστιες, ένας αγώνας ποδοσφαίρου, ένας σκύλος, μια γάτα, μια εκδρομή, ό,τι θέλετε. Τα θέματα που αναδεικνύει η εποχή μας τα μεγεθύνουμε για να δώσουμε αξία στον εαυτούλη μας.

Το σημερινό μουσικό περιβάλλον τι είδους καλλιτέχνες – τραγουδιστές, τραγουδοποιούς – ευνοεί για ν’ αναδειχθούν;

Παλιότερα φαίνεται να μετρούσε περισσότερο η μουσική αξία. Σήμερα αρκετά σημαντικό ρόλο παίζει ο εύκολος εντυπωσιασμός, ο κόσμος μοιάζει να αφήνεται χωρίς αντίσταση να τον κοροϊδεύουν, είναι πιο υπάκουος.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τραγουδιστής;

Ο Μάρκος και ο Γιοβάν Τσαούς.

Γιατί;

Για την ανάταση που χαρίζουν.

Τι θα παρουσιάσετε στο Half Note;

Αυτό θα ήθελα κι εγώ να το ξέρω. Σίγουρα όμως το «Χάσαμε πάλι το πανάρχαιο μυστικό», γιατί το έχουμε ξεχάσει και η γυναίκα μου το ψιλοτραγουδάει συνέχεια τελευταία και μ’ έκανε να το επιθυμήσω.

Αν γυρνούσατε την ταινία της ζωής πίσω, πού θα σταματούσατε και γιατί;

Στις απόλυτα ευτυχισμένες στιγμές όταν η μητέρα μου με έπαιρνε, δίχρονο, στο χαμάμ των γυναικών στα λουτρά «Ολύμπια».