Φεύγει; Μένει μέχρι να φύγει; Πόσο θα μείνει; Ανακατεύει την τράπουλα για να μπερδέψει τους αντιπάλους της; Σε ποιον θα δώσει τη θέση της όταν φύγει; Και τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στη Γερμανία και στην Ευρώπη;

Από τα ερωτήματα που άρχισαν να πέφτουν σαν βροχή αμέσως μετά την ανακοίνωση της Ανγκελα Μέρκελ ότι δεν θα διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία του κόμματός της αντιλαμβάνεται κανείς το βάρος αυτής της πολιτικού στην ευρωπαϊκή Ιστορία αυτού του αιώνα. Κι από την ανησυχία που προκλήθηκε φαίνεται η κρισιμότητα των στιγμών: μπορούμε βάσιμα να ισχυριστούμε ότι από το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος της CDU στο συνέδριο του Δεκεμβρίου θα εξαρτηθεί το αν η Ευρώπη θα διατηρήσει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της ή θα μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, ανιαρό, επισφαλές, επικίνδυνο, ακόμη και αποκρουστικό.

Οι περισσότεροι αναλυτές μιλούν για αποχαιρετισμό της «αιώνιας καγκελαρίου» και τέλος εποχής. Υπάρχει όμως και ένα άλλο σενάριο. Η Μέρκελ έχει αποδειχθεί ώς τώρα επιδέξια, ευπροσάρμοστη και τυχερή πολιτικός. Εχει καταφέρει να εξουδετερώσει όλους τους εσωκομματικούς της ανταγωνιστές. Μπορεί λοιπόν να κερδίσει και αυτή τη μάχη, να εξασφαλίσει δηλαδή την εκλογή στο τιμόνι του κόμματος ενός προσώπου που δεν θα την υπονομεύει, αλλά θα συνεργαστεί μαζί της για τη μεγάλη αντεπίθεση.

Το κακό είναι ότι αυτό δεν αρκεί. Η Μέρκελ μοιάζει με την ομάδα που περιμένει τα αποτελέσματα των άλλων ομάδων του ομίλου της για να μάθει αν θα προκριθεί. Αν οι Σοσιαλδημοκράτες αποφασίσουν ότι η αποχώρησή τους από τον (πρώην) Μεγάλο Συνασπισμό είναι η μόνη λύση για να γλιτώσουν την πολιτική εξαφάνιση – μια απόφαση που αναμένεται το αργότερο το φθινόπωρο του 2019 -, η καγκελάριος δύσκολα θα μπορέσει να ηγηθεί ενός εναλλακτικού κυβερνητικού σχήματος. Η Κεντροαριστερά, που πληρώνει παντού δυσανάλογα μεγάλο κόστος για τις ευθύνες της σε σχέση με την κρίση, θα πάρει έτσι την εκδίκησή της: θα παρασύρει στον γκρεμό και την Κεντροδεξιά.

Τι πληρώνει η Ανγκελα Μέρκελ; Την υπερβολική της εντιμότητα στο θέμα των προσφύγων; Την υπερβολική της ατολμία στο θέμα της Ευρώπης; Την πιο πειστική απάντηση τη δίνει ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και είναι κι αυτή ποδοσφαιρική. Η καγκελάριος έχει το ίδιο πρόβλημα με τον προπονητή της Εθνικής Γερμανίας Γιόαχιμ Λεβ, λέει ο 73χρονος πρώην ευρωβουλευτής στην Κοριέρε ντέλα Σέρα. Κάνει το ίδιο πράγμα για πάρα πολλά χρόνια. Η εξουσία φθείρει. Υστερα από τόσα χρόνια γίνονται λάθη, είναι λογικό.

Οι προβολείς στρέφονται αυτές τις ώρες στον Εμανουέλ Μακρόν, που παρακολουθεί με ανησυχία τη δοκιμασία της συμμάχου του. Η μόνη του ελπίδα να αντιστρέψει την πτώση της δημοτικότητάς του είναι να κάνει μια καλή εμφάνιση στις ευρωεκλογές. Τα μηνύματα όμως δεν είναι ενθαρρυντικά, οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν ισόπαλο με τη Λεπέν κι η μοναξιά του μεγαλώνει.