Υπάρχει περίπτωση να έκανε λάθος ο Εριχ Μαρία Ρεμάρκ όταν στο βιβλίο του «Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο» έγραφε «οβίδες, ασφυξιογόνα και στολίσκοι από τανκς. Καταστροφή, αφανισμός, θάνατος. Δυσεντερία, γρίπη, τύφος. Κάψιμο, πνιγμός, θάνατος. Χαράκωμα, νοσοκομείο, κοινοί τάφοι. Αλλες πιθανότητες δεν υπάρχουν απ’ αυτά»; Εργα τέχνης που δημιούργησαν απλοί στρατιώτες στο βαλκανικό μέτωπο, πρωτοσέλιδα και οπισθοσέλιδα μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων και περιοδικών με ζωγραφικές περιγραφές και φωτογραφίες σημαντικών γεγονότων που είχαν ως επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, σημειωματάρια με απομνημονεύματα σημαντικών στρατιωτικών παραγόντων, μαζί με αναμνηστικά και επιστολικά δελτάρια της εποχής – τα οποία αποτελούν τη μαγιά της επικείμενης έκθεσης «Η Θεσσαλονίκη στον Μεγάλο Πόλεμο – Πόλεμος, Πολιτική, Τέχνες και Πολιτισμός» – αποδεικνύουν πως ο συγγραφέας ενός από τα διασημότερα αντιπολεμικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας πιθανόν να ήταν αφοριστικός.

Εναν αιώνα μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια έκθεση που βασίζεται στα καλλιτεχνήματα και τα ιστορικά τεκμήρια του συλλέκτη Γιώργου Πατιερίδη έρχεται να αναδείξει το γεγονός ότι «κανένας πόλεμος πριν από αυτόν δεν υπήρξε αντικείμενο τόσο πλούσιας εικονογράφησης», όπως επισημαίνει η ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μαρία Καμπούρη – Βαμβούκου, στη συνοδευτική τής έκθεσης έκδοση. Κι αυτό διαφάνηκε μεταξύ άλλων σε έκθεση που διοργανώθηκε την άνοιξη του 1916 στην πόλη με την ανύπαρκτη τότε πολιτιστική δραστηριότητα, στη Θεσσαλονίκη, με έργα γάλλων ζωγράφων, τη βοήθεια του ο Πολ Ζουβ, αλλά και την υποστήριξη του Κωνσταντίνου Μαλέα. Ο πρώτος μάλιστα θα σχεδιάσει τη Μονή Σταυρονικήτα μαζί με άλλα μοναστήρια του Αγίου Ορους κατά την επίσκεψή του εκεί το 1917 – έργα που συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης – και ο δεύτερος, που τότε υπηρετούσε στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ άλλων θα γράψει τέσσερα άρθρα στην εφημερίδα «Μακεδονία» για το γεγονός ότι οι γάλλοι στρατιώτες «κατέθεσαν με τον τρόπο τους ό,τι ωραίο και ευγενικό είχαν μέσα τους για την πόλη της Θεσσαλονίκης σε μια εποχή βίας και ολέθρου». Πέρα όμως από τα έργα και τις ολοσέλιδες απεικονίσεις των γεγονότων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από τον γαλλικό, αγγλικό και ιταλικό Τύπο, μαζί με φωτογραφίες σημαντικών προσωπικοτήτων ή και γεγονότων της εποχής, το προφίλ της εποχής εκείνης ολοκληρώνεται μέσα από το σύντομο, αλλά μεστό προφίλ της ταραγμένης περιόδου, το οποίο φέρει την υπογραφή του δρος Αντώνη Σατραζάνη, προϊσταμένου του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης.