Η συζήτηση επικεντρώνεται στις συγκεκριμένες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθεώρηση αλλά νομίζω έχει επίσης ενδιαφέρον η ιδεολογική και πολιτική θεμελίωσή τους, στην οποία επιδόθηκε ο Πρωθυπουργός με την ομιλία του στην ΚΟ του κόμματος του.

Κατά τον κ. Τσίπρα, η πολιτική δεν είναι επάγγελμα και μάλιστα επικερδές αλλά «προσφορά». Αυτή η «προσφορά» των για την ψυχή της μάνας τους ασχολουμένων με την πολιτική πρέπει να προφυλαχθεί από τους «σχεδιασμούς εξωθεσμικών πολιτικών κέντρων»· για τούτο, μεταξύ άλλων που προτείνονται, πρέπει ο πρωθυπουργός να είναι «απαραιτήτως βουλευτής», να περιοριστεί ο «λαβύρινθος των ανεξάρτητων Αρχών», να διευρυνθούν τα δημοψηφίσματα – διότι «ο λαός αποτελεί για μας το κύριο, το βασικό, το ισχυρότερο θεσμικό αντίβαρο».

Βεβαίως ο λαός δεν είναι θεσμός· η λαϊκή κυριαρχία ασκείται μέσω θεσμών, αυτούς που ορίζει το Σύνταγμα που θέλει να αναθεωρήσει ο Πρωθυπουργός. Η λανθάνουσα γλώσσα μάς αποκαλύπτει την αλήθεια του κ. Τσίπρα: ο λαός είναι αντίβαρο στους θεσμούς· που θα πει, μπορεί να τον επικαλεσθεί για να δικαιολογήσει εξωθεσμικές ενέργειες – προσοχή: εξωθεσμικές ενέργειες από κακούς που βρίσκονται εκτός του θυσιαζομένου για τον λαό πολιτικού συστήματος: κεντρικούς τραπεζίτες πρωτίστως (ως και πρωθυπουργοί έγιναν), δικαστικούς που ακυρώνουν αποφάσεις της κυβέρνησης, ανεξάρτητες Αρχές, σώματα που εκφράζουν επιχειρηματικά ή κοινωνικά συμφέροντα. Οι πολιτικοί, με βάση τη λογική του Πρωθυπουργού, είναι πάντα θεσμικοί διότι είναι οι μόνοι που, ως εκλεγόμενοι, μπορούν να επικαλεστούν τον λαό, το «ισχυρότερο θεσμικό αντίβαρο». Κανείς δεν πρέπει να υπεισέρχεται στα πολιτικά πλην των προσφερόντων στον λαό – και του ίδιου του λαού διά των δημοψηφισμάτων και των εκλογών.

Ο Πρωθυπουργός κλείνει το μάτι στους συναδέλφους του πολιτικούς: θα κάνουμε κάποιες παραχωρήσεις σχετικά με τη βουλευτική και υπουργική ασυλία, αλλά θα εξασφαλίσουμε να μην ανακατεύεται κανείς στα πόδια μας – θα είμαστε κυρίαρχοι στο όνομα του λαού και επιπλέον η κυριαρχία μας θα αναγνωρίζεται από τον «λαό» ως ανιδιοτελής προσφορά. Θα μας χρωστούν χάρη επειδή τους κυβερνάμε.

Οταν ο Πρωθυπουργός διακηρύσσει πως δεν είναι επαγγελματίας, δεν είναι υπάλληλός μας αλλά «προσφέρει» από το περίσσευμα της ψυχής του και του χρόνου του, κάτι δεν πάει καλά με την αντίληψή του περί δημοκρατίας και εξουσίας: το «ελέω λαού» μοιάζει πια πάρα πολύ με το «ελέω Θεού». Και όταν οι πολιτικοί έχουν τέτοια ανώτερη αντίληψη για τον εαυτό τους, πώς να μην πιστεύει το 90% των πολιτών ότι «ο πολιτισμός μας είναι ανώτερος όλων»; Διότι δεν ξέρω τι κάνει ο Πανάγαθος, οι πολιτικοί όμως σίγουρα φτιάχνουν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους αυτούς που κυβερνούν.