Τα χρόνια τα παλιά ήταν αγαπημένη ατάκα να χαρακτηρίζουμε το Κύπελλο ως τον «θεσμό των εκπλήξεων». Ολοι μπορούσαν να νικήσουν τους πάντες, κυρίως γιατί οι ισχυροί επέλεγαν να κατεβαίνουν στα ματς των πρώτων γύρων με κάποιο τουπέ και ασφαλώς με σύνθεση πειραματική. Σταδιακά, άρχισε να διαφοροποιείται η συγκεκριμένη άποψη. Εισέβαλαν στη ζωή μας οι διπλές αναμετρήσεις που ελάχιστα περιθώρια διάκρισης άφηναν στις υποδεέστερες ομάδες, ενώ όταν ήρθαν στο προσκήνιο και οι όμιλοι, από τον Αύγουστο και δώθε γίνονταν αγώνες μόνο και μόνο γιατί έτσι έπρεπε και με γνωστό εκ των προτέρων αποτέλεσμα. Το έχουμε στα μέρη μας να μην μπορούμε να βρούμε ένα μόνιμο φορμάτ ώστε σταδιακά να γίνει γνωστό στον κόσμο και παράλληλα να αποκτήσει αξιοπιστία η διοργάνωση.
Τώρα, έχουμε ομίλους αλλά όχι με παιχνίδια «μέσα – έξω». Ενα σύστημα δικής μας έμπνευσης, με μόλις τρεις αγώνες και με το ευρύ κοινό να μπερδεύεται. Τότε, ποιος ο λόγος να υπάρχει; Μα όλα είναι πολύ απλά: για να γεμίζει το καλεντάρι, να έχουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί ποδοσφαιρικό προϊόν να προσφέρουν, άσχετα αν όλο και λιγότεροι ασχολούνται με αυτό. Εικόνες από ποδόσφαιρο και από πρωταγωνιστές άγνωστους που αναζητούν χρόνο συμμετοχής προκειμένου να πάρουν μπροστά. «Το Κύπελλο δεν είναι στις προτεραιότητές μας» ήταν μια ατάκα που ακούσαμε από δυο-τρεις τεχνικούς και μάλιστα ομάδων που θα έπρεπε να βλέπουν αυτά τα παιχνίδια ως ευκαιρία για διάκριση. Δεν το κάνουν. Γιατί νοιάζονται κυρίως για την πορεία  τους στο πρωτάθλημα, εκεί θέλουν να ξεχωρίσουν ή, αν προτιμάτε, να αποφύγουν τους κινδύνους σε μια σεζόν με πολλές παγίδες και σίγουρα απρόβλεπτη ενόψει των προσεχών αναδιαρθρώσεων. Πού καιρός να σκεφθούν τα αδιάφορα ματς Κυπέλλου. Αν προκύψει η πρόκριση, έχει καλώς. Αν συνδυαστεί με καλή πορεία αργότερα, δεν θα αδιαφορήσουν. Επί του παρόντος, αντιμετωπίζουν τις υποχρεώσεις ως ταξίδια που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Γιατί ταλαιπωρούν τους παίκτες, τους βγάζουν από τον ρυθμό, ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν να αφοσιωθούν στα επόμενα ματς πρωταθλήματος. Και μην πιστέψει κάποιος ότι από το Κύπελλο θα ξεπηδήσει κάποιο αστέρι που άμεσα θα το εμπιστευθούν οι προπονητές. Δύσκολο να συμβεί αυτό.
Εκτός αν ανέβει με ιλιγγιώδη ρυθμό τα σκαλιά της ιεραρχίας, εκμεταλλευτεί συγκυρίες και βρει χώρο να καταθέσει το ταλέντο του. Το Κύπελλο αφορά λίγους. Και κυρίως δεν είναι θεσμός του φθινοπώρου. Από την άνοιξη και μετά θα ανέβει το ενδιαφέρον όταν, όπως υπολογίζουν και στην Ομοσπονδία, οι ισχυροί κληθούν να αναμετρηθούν και να δείξουν την αξία τους. Μέχρι τότε, υπομονή.