Θεωρώ αυτονόητο ότι στην πρόσκληση της «Αυγής» να διαμορφώσουμε «μια εναλλακτική απέναντι στον Μπολσονάρο» δηλώνουμε όλοι παρόντες.

Οχι μόνο επειδή αν δεν δηλώσουμε θα μας κράξει η «Αυγή», όπως έκραξε τη ΝΔ που δεν έστειλε εκπρόσωπο σε κάποια εκδήλωση κατά του ναζισμού στη Θεσσαλονίκη.

Αλλά κι επειδή, όπως και να το κάνουμε, ο Μπολσονάρο είναι μια απειλή για τη δημοκρατία. Ολοι οι δημοκράτες στη Μενεμένη και τη Νέα Πέραμο ζουν με τον φόβο του.

Αποτελεί άραγε μεγαλύτερη απειλή από τον «Μίμη» και τον Πολάκη; Από τον Τζανακόπουλο και τον Παππά; Ειλικρινά δεν ξέρω.

Αλλά επειδή ο παππούς μου έλεγε «φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά», σπεύδω να συνταχθώ με τους δημοκράτες εναντίον του Μπολσονάρο έστω για να σώσω κανένα σακάκι από κοστούμι.

Το θέμα βεβαίως εγείρει δυο σοβαρά προβλήματα, τα οποία θα πρέπει τάχιστα να αντιμετωπίσει το κίνημα – έστω σε συνεργασία με τον Κούλογλου…

Πρώτον, πώς θα ξέρει ο Μπολσονάρο ότι του έχουμε ετοιμάσει εναλλακτική λύση για να ξεκουμπιστεί να φύγει; Διαβάζει «Εφημερίδα των Συντακτών»; Βλέπει ΕΡΤ;

Δεν είμαι βέβαιος. Αλλά αυτό πρέπει να το διευθετήσουμε άμεσα. Διότι αν είναι να ετοιμάσουμε εναλλακτική λύση και ο Μπολσονάρο να μην το μάθει ποτέ, δεν έχει πλάκα.

Δεύτερον, πώς θα εφαρμόσουμε την εναλλακτική λύση στη Βραζιλία που πέφτει και κομματάκι μακριά;

Θα κάνουμε απόβαση στην Κόπα Καμπάνα; Θα πέσουμε με αλεξίπτωτα; Θα περάσουμε κρυφά τα σύνορα από τη Βενεζουέλα;

Αυτά είναι δύσκολα πράγματα κι ευτυχώς που είμαστε ψυχωμένοι αριστεροί αγωνιστές για να τα αντιμετωπίσουμε.

Διότι αν κάνουμε απόβαση στην Κόπα Καμπάνα, μήπως νομίσουν ότι ήλθαμε με τα κορίτσια για το Καρναβάλι. Αν πέσουμε με αλεξίπτωτο, πολύ φοβούμαι ότι Βούτσης και Φίλης θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν.

Κι αν πάμε από τη Βενεζουέλα, θα πρέπει να διασχίσουμε όλη τη ζούγκλα του Αμαζονίου. Δεν το λες και εκδρομή.

Υπάρχει όμως και τρίτο πρόβλημα. Οτι μερικοί από το δημοκρατικό στράτευμα που ετοιμάζεται να εκστρατεύσει εναντίον του Μπολσονάρο είναι μάλλον χειρότερα φασισταριά από τον Μπολσονάρο.

Κι όσο να ‘ναι, βαρύ πράγμα οι κακιές παρέες – μόνο ο Θεοδωράκης δεν το καταλαβαίνει…

Πάμε λοιπόν από την αρχή.

Διότι τα μαθήματα δημοκρατίας είναι πάντα χρήσιμα. Αλλά μαθήματα δημοκρατίας από εκείνους που έχουν σχέση με τη δημοκρατία όση η Βραζιλία με το χόκεϊ επί πάγου δεν θα πάρω.

Ασε που αν θέλω να διαλύσω τη δημοκρατία, πάω κατευθείαν σε κάποιον σαν τον Μπολσονάρο που ξέρει τη δουλειά.

Δεν χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση. Ούτε να διαβάζω «Αυγή»!