Από εκείνον τον Απρίλιο του 1995 έχουν περάσει 23 χρόνια και πλέον το τσεκούρι του πολέμου έχει θαφτεί πολύ βαθιά, με Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ να έχουν τις καλύτερες σχέσεις τόσο σε διοικητικό επίπεδο όσο και μεταξύ προπονητών και παικτών.

Οι αξέχαστοι προημιτελικοί εκείνης της σεζόν στον δρόμο προς το φάιναλ φορ της Σαραγόσα είχαν αφήσει μια ανοιχτή πληγή στις σχέσεις των δύο ιστορικών συλλόγων, με τους Μοσχοβίτες (ιδιαίτερα από τα λεγόμενα του τότε προπονητή τους Στάνισλαβ Ερέμιν) να αφήνουν ξεκάθαρα υπονοούμενα ότι οι Ερυθρόλευκοι του Γιάννη Ιωαννίδη είχαν συμμετοχή στη δηλητηρίαση των παικτών της Ρωσικής Αρκούδας που τελείωσε τον δεύτερο αγώνα στο ΣΕΦ (τρίτο στη σειρά, που έκρινε και την πρόκριση, καθώς οι δύο ομάδες ήταν στο 1-1) με τρεις παίκτες, με τον «Ξανθό» να αποσύρει και αυτός στο τέλος δύο παίκτες και να θυμίζουν τα τελευταία λεπτά (διαδικαστικά, καθώς ο Ολυμπιακός είχε πάρει πολύ μεγάλη διαφορά) αγώνα 3 on 3.

Από τότε σιγά σιγά η εμπιστοσύνη στις σχέσεις των δύο ομάδων χτίστηκε με αμοιβαία εκτίμηση και μάλιστα επί εποχής των αδελφών Αγγελόπουλων και του Αντρέι Βατούτιν η σχέση αυτή πέρασε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο αλληλοσεβασμού.

Απόψε στη Μόσχα (19.00, Novasports 2), πέρα από το αγωνιστικό ο Ολυμπιακός, θα βρει και παλιούς καλούς φίλους και αντιπάλους.

Πρώτα απ’ όλα για μια ακόμα φορά τον Ηρακλή τσέπης, τον Κάιλ Χάινς, με τον οποίο οι Ερυθρόλευκοι κατέκτησαν δύο Ευρωλίγκες (2012, 2013) και εκτόξευσαν την αγωνιστική και χρηματιστηριακή του αξία στα ύψη, με αποτέλεσμα ο Αμερικανός να κάνει το συμβόλαιο της ζωής του με την ΤΣΣΚΑ – συμπληρώνει μια πενταετία στη Μόσχα – με την οποία και έφτασε στον τίτλο της Ευρωλίγκας (3ος δικός του) το 2016 στο Βερολίνο.

Ο αγαπημένος Χάκετ!

Αντίπαλο – για πρώτη φορά με τη φανέλα της ρωσικής ομάδας – θα βρουν και έναν από τους πιο φιλότιμους ξένους που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα και έγινε – όχι τυχαία – ο αγαπημένος της εξέδρας.

Ο Ντάνιελ Χάκετ είχε πληγώσει πέρυσι την ομάδα με την οποία δέθηκε πάρα πολύ ως παίκτης της Μπάμπεργκ, αφού το θέμα του τραυματισμού του (είχε δει ως θεατής από την εξέδρα μαζί με τον επίσης τραυματία Λοτζέσκι τον θρίαμβο του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό της Πόλης το 2017) δεν του επέτρεψε να γυρίσει τελικά στον Πειραιά.

Στη Μόσχα τον εμπιστεύτηκαν και μέχρι στιγμής τους αποζημιώνει στο έπακρο και θα έχει ενδιαφέρον τι θα πει (πριν από τον αγώνα) με τους παλιόφιλους Ελληνες.

Αλλά και έναν ακόμα ψηλό, που απογειώθηκε η καριέρα του μέσω ΣΕΦ και Ολυμπιακού, τον Οθέλο Χάντερ.  Ο Δημήτρης Ιτούδης για χρόνια αποτελεί έναν προπονητή που είτε ως συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είτε ατομικά την τελευταία τετραετία στην ΤΣΣΚΑ είναι ένας μεγάλος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό, έχοντας επίσης αμοιβαία εκτίμηση.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ που είχε πληγώσει (με συνταγή… Ολυμπιακού και με ανατροπή στο τέλος) στον ημιτελικό του Μιλάνου το 2014 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, οδηγώντας στη συνέχεια τη Μακάμπι στην κατάκτηση του τίτλου, χαίρει μεγάλης εκτίμησης στη Μόσχα.

«Εχουμε μία εξαιρετική σχέση με τον Ντέιβιντ. Ο Μπλατ είναι ένας από τους πιο αγαπητούς προπονητές στη Ρωσία για προφανείς λόγους. Με την εθνική ομάδα κατάφερε μία τεράστια επιτυχία στο Ευρωμπάσκετ του 2007. Επίσης, ο Μπλατ είναι ο βασιλιάς των δημοσίων σχέσεων και θα είναι πάντα ευπρόσδεκτος στη χώρα μας. Πριν από το ματς θα τον κάνουμε μία μεγάλη αγκαλιά, αλλά μετά θα προσπαθήσουμε να τον νικήσουμε».

Ο τεχνικός του Ολυμπιακού όταν ρωτήθηκε αν προτιμάει νίκη απόψε ή στο φάιναλ φορ, συννέφιασε και απάντησε: «Ας μη βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, κάθε πράγμα στην ώρα του».

Οσο για το πλάνο του: «Η ΤΣΣΚΑ έχει πολλούς σπουδαίους παίκτες επιθετικά, ταλαντούχους. Αλλά εγώ πιστεύω ότι η επίθεσή τους είναι προϊόν της ικανότητάς τους να οδηγήσουν τον αντίπαλό τους σε λάθη, στην έφεσή τους στα ριμπάουντ και στη δυνατότητά τους να τρέξουν στον αιφνιδιασμό.

Οπότε θα πρέπει να κάνουμε καλή δουλειά σε όλους τους τομείς και να περιορίσουμε τις ευκαιρίες για εύκολο καλάθι, που η ΤΣΣΚΑ θα προσπαθήσει να δημιουργήσει». Οι δύο ομάδες πάντως προσφέρουν (με μονόπλευρο το φινάλε είναι αλήθεια) την τελευταία εξαετία μια εκπληκτική σειρά αγώνων στο πιο υψηλό επίπεδο, σε τελικό και ημιτελικούς φάιναλ φορ.

Οπου με εξαίρεση τον περίπατο (69-52) της αρμάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα κόντρα στο συγκρότημα του Ετορε Μεσίνα, στον ημιτελικό του 2013 στον δρόμο προς τον θρίαμβο της κατάκτησης της Ευρωλίγκας στο Λονδίνο, οι υπόλοιπες τρεις αναμετρήσεις έχουν τη δική τους περίοπτη θέση στο πάνθεον της Ευρωλίγκας.

Στην πρώτη θέση φυσικά ο αξέχαστος τελικός στην Πόλη το 2012, όπου το πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη από την ασίστ του Βασίλη Σπανούλη ολοκλήρωσε την πιο επική ανατροπή στην ιστορία των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (62-61) με επιστροφή των Ερυθρολεύκων από το -19  και δεχόμενοι μόλις 8 πόντους στα τελευταία 11-12 λεπτά του παιχνιδιού!

Και μετά οι ημιτελικοί του 2015 και του 2017 με τα καθοριστικά τρίποντα Σπανούλη και Γκριν αντίστοιχα.