Αν κανείς αναρωτιέται γιατί η ελληνική διαιτησία έχει τα χάλια της, δεν χρειάζεται παρά να δει τι συμβαίνει με τις αξιολογήσεις των διαιτητών για το πρωτάθλημα της Football League. Υποτίθεται ότι σε αυτό χρησιμοποιούνται οι ελπιδοφόροι διαιτητές, που πρέπει να αποκτήσουν πείρα για να ανεβούν κατηγορία και να αγωνιστούν στη Σούπερ Λίγκα. Ξέρετε πόσοι διαιτητές έχουν αξιολογηθεί ως ελπιδοφόροι; Συνολικά 40! Και ξέρετε πόσοι βοηθοί; Ακριβώς οι διπλάσιοι! Πέρα από το ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν στην Ελλάδα τόσοι ελπιδοφόροι διαιτητές, για να καταλάβετε το απόλυτο αδιέξοδο σκεφτείτε κάτι απλό: όλοι αυτοί είναι αδύνατο σε έναν χρόνο να παίξουν πάνω από τέσσερα – πέντε ματς! Για να πάρουν κάποιοι περισσότερα, πρέπει κάποιοι να παίξουν ακόμα λιγότερα! Μπορεί να προοδεύσει και να γίνει καλύτερος ένας διαιτητής χωρίς να διευθύνει παιχνίδια; Ούτε για αστείο.

Υποπτεύομαι

Γιατί έχουμε τόσους διαιτητές σε αυτή την κατηγορία; Ειλικρινά δεν το ξέρω. Υποπτεύομαι όμως ότι όλα γίνονται για έναν και μόνο λόγο: για να εξυπηρετηθεί το (πελατειακό) σύστημα των Ενώσεων, που ψηφίζουν για τη διοίκηση της ΕΠΟ. Οι Ενώσεις, βλέπετε, το βασικό που παράγουν είναι διαιτητές: ανταγωνίζονται μάλιστα οι πρόεδροί τους μεταξύ τους για το ποιος θα βάλει πιο πολλούς στους πίνακες. Για να χωρέσουν όλοι, καταλήξαμε τα ντέρμπι να τα διευθύνουν Δανοί, Ελβετοί και Ισπανοί.

Δίκαιο

Στο τελευταίο ΔΣ της ΕΠΟ στη Θεσσαλονίκη ο εκπρόσωπος του Ολυμπιακού Τάκης Αγραφιώτης υπέβαλε αίτημα να παίζουν όλα τα ματς της ομάδας του ξένοι διαιτητές – ας είναι και Γιαπωνέζοι. Η απάντηση σε αυτό το αίτημα ήταν η τοποθέτηση του Θεσσαλονικιού Ζαχαριάδη στο ματς του Ολυμπιακού με τον Απόλλωνα. Αυτός και ο επόπτης Χριστακόπουλος από τη Χαλκιδική φρόντισαν να δείξουν σε όλους ότι οι διαιτητές είναι δυσαρεστημένοι με το αίτημα του Ολυμπιακού. Κάνοντας κατανοητό πόσο δίκαιο είναι…

Πουθενά

Είχα μεγάλη περιέργεια να βρω τον αριθμό των εισιτηρίων που κόπηκαν στα ματς του Κυπέλλου Ελλάδος, αλλά δεν τον βρήκα. Η τωρινή φόρμουλα διεξαγωγής του Κυπέλλου είναι ο λόγος που τα ματς αυτά τα παρακολουθεί λιγότερος κόσμος κι από τα αντίστοιχα του πρωταθλήματος της Football League. Λέγεται ότι αυτή η φόρμουλα, που προβλέπει μια φάση ομίλων στην οποία σχεδόν καμία μεγάλη ομάδα δεν αποκλείεται, έχει υιοθετηθεί γιατί την έχει ζητήσει το συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι: ειλικρινά δεν ξέρω τι κέρδος έχει να μεταδίδει παιχνίδια που δεν βλέπονται. Μικροί και μεγάλοι παίζουν με ρεζέρβες, τα αληθινά ματς είναι ελάχιστα και τα γκολ πέφτουν συνήθως βροχή: η υποψία πως η έκβαση των αγώνων συχνά εξαρτάται από τις αποδόσεις των μπουκ ολοένα και μεγαλώνει. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η φόρμουλα διεξαγωγής δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη – μολονότι παντού το Κύπελλο το μεταδίδουν συνδρομητικά κανάλια.

Πορτογάλοι

Δεν γίνεται να υιοθετήσουμε το αγγλικό σύστημα με τα μονά νοκάουτ ματς, γιατί δεν το θέλουν οι μεγάλες ομάδες: όσες φορές το τολμήσαμε διάφορες αποκλείστηκαν από τους πρώτους γύρους και συχνά από ομάδες μικρότερων κατηγοριών. Αλλά θα μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι οι Πορτογάλοι π.χ., οι οποίοι βάζουν αγωνιστικές του Κυπέλλου έπειτα από κάθε διακοπή που γίνεται για παιχνίδια εθνικών ομάδων. Ετσι το Κύπελλο έχει μια χρησιμότητα: επιτρέπει στις ομάδες που έχουν πολλούς διεθνείς να μην πληρώσουν στο πρωτάθλημα το γεγονός ότι δίνουν ποδοσφαιριστές στις εθνικές ομάδες. Αλλά ποιος να τα σκεφτεί αυτά στην Ελλάδα;

Πολιτικοί

Κυκλοφορεί εδώ και δυο μέρες ως είδηση ότι ο Αγγελος Μπασινάς μπορεί να είναι ο βοηθός του Αγγελου Αναστασιάδη στην Εθνική Ελλάδος. Το διάβασα και θυμήθηκα τους καιρούς που οι παίκτες της ομάδας του 2004 προβάλλονταν από διάφορους ως η μαγική λύση για τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου: θα ‘πρεπε να αναλάβουν τη διοίκηση και τη στελέχωση της ομοσπονδίας, να εκπροσωπούν το ποδόσφαιρό μας στην UEFA, να έχουν την ευθύνη της εθνικής ομάδας κ.λπ. Θυμάμαι ότι όλα αυτά, που τα έλεγαν όχι μόνο ιδιοκτήτες ομάδων, αλλά και διάφοροι πολιτικοί, τα είχαν πιστέψει και οι ποδοσφαιριστές: ο Βασίλης Τσιάρτας π.χ. ήθελε να κατεβεί υποψήφιος στις εκλογές της ΕΠΟ. Τώρα που τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η εξυγίανση, τα παιδιά του 2004 το πολύ πολύ αναλαμβάνουν κάποια θέση στην εθνική ομάδα – είναι μάλιστα σαν να γίνεται ένα είδος σκυταλοδρομίας μεταξύ τους: ο Γιώργος Καραγκούνης παρέδωσε τη σκυτάλη στον Ζήση Βρύζα, αυτός θα την παραδώσει στον Μπασινά κ.λπ. Εχουν καμία σοβαρή αρμοδιότητα; Καμία απολύτως. Ούτε καν τους ακούνε κι αυτό έχει αποδειχθεί σε ένα σωρό περιπτώσεις.

Αγγελοι

Τουλάχιστον η παρουσία του Μπασινά μπορεί να έχει μια χρησιμότητα. Ακόμα κι αν δεν δούμε στην Εθνική την Παναγιά του Αναστασιάδη, θα ‘χουμε δυο Αγγελους και θα δημιουργηθεί η Εθνική των Αγγέλων – βοήθειά μας…

Ταινία

Στο μεταξύ, εντός ολίγου θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες, όπως μαθαίνω, η ταινία για τη δημιουργία της μεγάλης Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Πρόκειται για ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ γεμάτο από μαρτυρίες ποδοσφαιριστών, προπονητών και παραγόντων που βρέθηκαν σε εκείνη την καταπληκτική ομάδα που κατά πολλούς έπαιξε το πιο θεαματικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Είναι δεδομένο ότι επειδή η Μπαρτσελόνα έχει παντού πολλούς φίλους θα τη δουν πάρα πολλοί. Ωστόσο, κακά τα ψέματα, αν η Μπαρτσελόνα προσφέρεται για να γυρίσει κανείς ένα ντοκιμαντέρ, όσα συμβαίνουν στην τωρινή Ρεάλ Μαδρίτης είναι υλικό για σαπουνόπερα.

Πέρεθ

Μετά την πεντάρα από την Μπάρτσα διαβάσαμε την περιγραφή των στοιχείων που πρέπει να έχει ένας προπονητής της Βασίλισσας, κατά τον Σέρχιο Ράμος. Οχι τυχαία έπειτα από τις δηλώσεις του αρχηγού της Ρεάλ η διοίκηση αποφάσισε να μην προχωρήσει σε συμφωνία με τον Αντόνιο Κόντε – μάλιστα, τουλάχιστον τέσσερις ποδοσφαιριστές φέρεται ότι άσκησαν βέτο στην πρόσληψή του. Στη συνέχεια είχαμε επίθεση του Τόνι Κρος στους συμπαίκτες του, τους οποίους κατηγόρησε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι έσκαβαν τον τάφο του Γιουλέν Λοπετέγκι. Τέλος, έχουμε καθημερινά ειδήσεις που θέλουν διάφορους διάσημους προπονητές του καιρού μας να αρνούνται προτάσεις του Φλορεντίνο Πέρεθ: ο τελευταίος ήταν ο Μίκαελ Λάουντρουπ. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και την επίθεση που έκανε στο αφεντικό της Ρεάλ ο Κριστιάνο Ρονάλντο, έχεις ένα σενάριο με τόσες ίντριγκες που τύφλα να ‘χει το «House of Cards», του οποίου τον τελευταίο κύκλο περιμένουμε.

Σεβασμός

Εντυπωσιακή είναι πάντως στην όλη αυτή διασκεδαστική, δραματική και ενδιαφέρουσα ιστορία η σιωπή του Ζινεντίν Ζιντάν, που ενδεχομένως θα έχει να πει πολλά και διάφορα. Αν ο Γάλλος κρατηθεί και δεν μιλήσει θα ανεβεί στην εκτίμηση πολλών. Διότι πολλές φορές τον σεβασμό τον κερδίζεις ευκολότερα σιωπώντας παρά ουρλιάζοντας.