Επαιρόμασταν πως είμαστε η μικρότερη χώρα που διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες. Καμαρώναμε για τις υποθηκεύσεις των φαραωνικών έργων. Κομπάζαμε με μια πρωτόγονη ξιπασιά για τα εύσημα που μας μοίραζαν – στα κορόιδα.

Υπεραιρόμασταν πιστεύοντας πως επικοινωνήσαμε με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Δημιουργήσαμε μια τεράστια φούσκα, όμοια με αυτές του καλλιτέχνη της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, και μπήκαμε όλοι μέσα. Βλέπαμε τα χρώματα της ίριδας και νομίζαμε πως αλλάξαμε ακόμα και το μπλε του ουρανού.

Κι αυτό το Ολυμπιακό Στάδιο! Πόσο το καμαρώναμε. Το στέγαστρο που έπαιζε παιχνίδια στον ήλιο, οι λευκές κερκίδες σαν το πεντελικό μάρμαρο, τα ωραία φώτα, οι μεγάλοι πίνακες, τα φρεσκοφυτεμένα δέντρα και οι φοίνικες με τα όμορφα μεγάλα σκαθάρια που δεν άφησαν φύλλο για φύλλο.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Μόλις 14, που μοιάζουν όμως με αιώνες.

Σ’ αυτό το στάδιο που ταλαντεύονται πια οι εξέδρες του σαν να συμμετέχουν σε αρχαίες βακχικές τελετές, το μόνο που φιλοξενήθηκε στο μεσοδιάστημα ήταν ένας αποτυχημένος τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2007.

Οι ευκαιρίες για αξιοποίησή του, πολλές. Αλλά από ποιους; Το επόμενο Euro θα φιλοξενηθεί σε 12 πόλεις και αυτό το στολίδι δεν βρίσκεται στον κατάλογο. Για τα μάτια του κόσμου η ΕΠΟ κατέθεσε μια αίτηση ενδιαφέροντος μαζί με 31 ακόμα ομοσπονδίες τον Σεπτέμβριο του 2013 και στη συνέχεια την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Κάποιοι θα τα φορτώσουν – και αυτά – στην καμπούρα των Μνημονίων.

Ανακοινώθηκε χθες πως η Αγία Πετρούπολη και το Μόναχο διεκδικούν τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2021. Πόλεις όπως η Βιέννη, η Τιφλίδα και η Σεβίλλη που δεν είχαν την τιμή να φιλοξενήσουν Ολυμπιακούς Αγώνες διεκδικούν τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Και το Μινσκ, το Ελσίνκι, το Μπέλφαστ και το ταπεινό Χάρκοβο θέλουν τον αγώνα του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ.

Κι εμείς; Τι διεκδικούμε εμείς; Αλλά ξέχασα. Εχουμε διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες.