Την περασμένη Κυριακή η Μπαρτσελόνα διέλυσε τη Ρεάλ Μαδρίτης με 5-1 προκαλώντας τον θαυμασμό για το κατόρθωμά της αυτό σε όλη την Ευρώπη. Η Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε χωρίς τον Λιονέλ Μέσι κι αυτό ήταν ένας λόγος που κανείς δεν περίμενε μια τέτοια εξέλιξη. Είχε βάλει πέντε γκολ στη Ρεάλ τελευταία φορά το μακρινό πλέον 2010. Τότε οι Καταλανοί είχαν προπονητή τον Πεπ Γκουαρντιόλα, είχαν πέντε σερί νίκες στα κλασικά ντέρμπι με τη Ρεάλ, είχαν κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ έναν χρόνο πριν, είχαν τον Μέσι στα καλύτερά του και την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη: πέραν του Αργεντίνου, σε εκείνο το τρομερό πάρτι είχαν μεγάλη συμβολή ο Τσάβι, ο Πέδρο, ο Βίγια, που είχαν σκοράρει, και ο Ινιέστα που ήταν ο καλύτερος του γηπέδου. Την περασμένη εβδομάδα τα κατάφεραν χωρίς τον Μέσι, με μοναδικό αληθινό αστέρι το τρελόπαιδο που λέγεται Λουίς Σουάρες και μια ομάδα γεμάτη από υποψήφιους για δεύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο: τους διάφορους Αλμπα, Ραφίνια, Μπουσκέτς, Αρτούρ, Σέρτζι Ρομπέρτο, Ράκιτιτς αστέρια δεν τους λες. Ο τρομερός αυτός θρίαμβος είναι ένα προσωπικό κατόρθωμα αυτού του άριστου προπονητή που λέγεται Ερνέστο Βαλβέρδε. Για όλους εκτός από τους ίδιους τους Καταλανούς.

Επιθέσεις

Την επόμενη μέρα του ματς οι εφημερίδες της Μαδρίτης έκαναν επιθέσεις στη διοίκηση της ομάδας κατηγορώντας τον πρόεδρο Φλορεντίνο Πέρεθ, έγραφαν πληροφορίες για το ποιος θα είναι ο νέος προπονητής της Ρεάλ, αναπολούσαν τον Ζινεντίν Ζιντάν και κάποιες είχαν να πουν και δυο λόγια παρηγοριάς για τον ηττημένο και απολυμένο κόουτς Γιουλέν Λοπετέγκι. Οι εφημερίδες της Βαρκελώνης από την άλλη δεν είχαν στα πρωτοσέλιδά τους ούτε μια λέξη για τον Βαλβέρδε. Η ιστορική «El Mundo Deportivo» μιλούσε για «μια πεντάρα καταστροφική για τη Ρεάλ» και τόνιζε ότι ο Σουάρες έπαιξε και για τον Μέσι. H «Sport» στάθηκε στην απόλυση του Λοπετέγκι, γράφοντας ότι η Μπάρτσα τον πέταξε στον δρόμο και εξήρε την εμφάνιση του σκόρερ Σουάρες αλλά και του Κουτίνιο και του Βιδάλ, που άνοιξαν και ολοκλήρωσαν τον θρίαμβο. Για τον προπονητή και το κατόρθωμά του δεν είχαν να πουν απολύτως τίποτα! Και δεν είναι τυχαίο.

Αδικη

Η άποψη ότι η Μπαρτσελόνα εξαρτάται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια από τον Λίο Μέσι είναι πραγματικά κυρίαρχη. Δεν είναι λανθασμένη, αλλά βασίζεται σε μια παρατήρηση μάλλον άδικη για την ομάδα: όποιος το λέει αυτό, το βασίζει στο ότι η Μπαρτσελόνα πληρώνει ακριβά τα βράδια, που ο αρχηγός της είναι κακός και δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Το γεγονός είναι αλήθεια, όμως αληθινά εξαρτημένη θα ήταν η Μπαρτσελόνα από τον αργεντίνο σουπερστάρ αν έχανε χωρίς αυτόν στο γήπεδο. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, τουλάχιστον φέτος, κι αυτό οφείλεται σίγουρα στον Βαλβέρδε.

Προετοιμασία

Αυτό που είδαμε στο κλάσικο δεν ήταν μια ήττα της Ρεάλ: ήταν έπειτα από καιρό ένα καταπληκτικό ματς της Μπαρτσελόνα. Οι Μπλαουγκράνα εμφανίστηκαν εξαιρετικά προετοιμασμένοι κι έκαναν ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο στο οποίο δεν επέστρεψαν στη Βασίλισσα να κάνει το παραμικρό: είδαμε μια κανονική αιχμαλωσία της Ρεάλ – κάτι που είχαμε χρόνια να δούμε! Οι παίκτες του Βαλβέρδε δεν άφησαν στους σταρ της Ρεάλ τη δυνατότητα να γίνουν απειλητικοί, η δε τετράδα τους στη μεσαία γραμμή (Ραφίνια, Μπουσκέτς, Αρτούρ, Ράκιτιτς) κέρδισε όλες τις μάχες. Την ίδια στιγμή ο Αλμπα και ο Σέρτζι Ρομπέρτο έμοιαζαν στις πλάγιες γραμμές πυραυλοκίνητοι κι ο Σουάρες κι ο Κουτίνιο έκαναν την άμυνα της Ρεάλ κομμάτια. Ολα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν αν ο προπονητής δεν είχε κάνει μια άψογη προετοιμασία του αγώνα.

Θύελλα

Αψογη ωστόσο υπήρξε και η διαχείριση του ενενηντάλεπτου από τον προπονητή. Η Ρεάλ, παρά τη θύελλα που πέρασε στο πρώτο ημίχρονο, ανασυντάχθηκε στην επανάληψη και επέστρεψε: μείωσε το σκορ γρήγορα κι έφτασε κοντά στο να ισοφαρίσει, αλλά και πάλι, μετά τις αλλαγές του Βαλβέρδε, η Μπάρτσα κυριάρχησε και πέτυχε τρία γκολ στα οποία μάλιστα πρωταγωνιστές ήταν ο Ντεμπελέ και ο Βιδάλ, που ήρθαν από τον πάγκο. Ωστόσο, αν κρίνω από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της Βαρκελώνης και τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών, τον θρίαμβο του προπονητή τον υποβιβάζουν οι ίδιοι οι Καταλανοί. Γιατί; Πιθανότατα γιατί η Μπαρτσελόνα έπαιξε τόσο καλά χωρίς τον Μέσι, πράγμα που σημαίνει πως δεν χρειάζεται ν’ ανοίξει κάποια συζήτηση για το αν μπορεί και τι μπορεί χωρίς αυτόν. Οποιο κι αν είναι το τελικό συμπέρασμα, αυτή η συζήτηση θα είναι από αυτές που κάνουν μόνο κακό. Παρά τα πέντε γκολ που έβαλε στη Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα σε αυτό δεν πρέπει να σταθεί. Γιατί χωρίς τον Μέσι, για την ώρα, απλά Μπαρτσελόνα δεν υπάρχει!

Τρελός

Η Μπάρτσα έβαλε πέντε γκολ χωρίς το Μέσι στο κλάσικο: το γεγονός αντιμετωπίζεται σαν μια λεπτομέρεια που πρέπει να ξεχαστεί γρήγορα. Χωρίς το Μέσι έβαλε και τέσσερα γκολ στη Σεβίλλη, και πριν από δέκα μέρες κέρδισε την Ιντερ χωρίς να φορτσάρει. Σε όλα αυτά τα ματς είχε έναν πρωτόγνωρο επιθετικό πλουραλισμό: σκόραραν επτά συνολικά παίκτες! Αλλά όλα αυτά είναι καλό να μην ακούγονται πολύ: γιατί η Μπαρτσελόνα είναι ο Μέσι και ο Μέσι είναι η Μπαρτσελόνα. Οι συζητήσεις για το τι μπορεί χωρίς αυτόν απλά δεν έχουν νόημα. Και η συνεισφορά του Βαλβέρδε; Αυτός ας πούμε πως δεν είναι παρά ένας τρελός επιστήμονας και τίποτα άλλο: τον βλέπετε και στο σκίτσο της Εφης Ξένου, να πειραματίζεται με τους δοκιμαστικούς σωλήνες του ψάχνοντας νέες φόρμουλες και μαγικές λύσεις. Το ότι κατάφερε να παρουσιάσει μια ομάδα που χωρίς τον Μέσι έπαιξε σούπερ ποδόσφαιρο, μπορεί να απασχολεί τους άλλους: όχι τους Καταλανούς.

Στρατός

Υπολογίζεται ότι η συνεισφορά της Μπαρτσελόνα στο οικονομικό γίγνεσθαι της Καταλονίας αγγίζει το 25%. Ο Μέσι φέρνει τουλάχιστον τα μισά από αυτά τα χρήματα: είναι η μεγάλη ατραξιόν μιας ομάδας με φίλους σε όλο τον κόσμο. Η Βαρκελώνη, σύμβολο αιώνιο του τοπικισμού και κυρίως της αυτονομίας, για την οποία πολλές φορές οι Καταλανοί έδωσαν το αίμα τους, μας προσφέρει μια από τις πιο παγκοσμιοποιημένες ομάδες της ιστορίας, δηλαδή τη Μπαρτσελόνα του Μέσι στα παιχνίδια της οποίας στο Καμπ Νου υπάρχουν κάθε φορά πάνω από είκοσι χιλιάδες ξένοι! Η πόλη, κάθε εβδομάδα σχεδόν, υποδέχεται έναν στρατό από τουρίστες που την καταλαμβάνουν δηλώνοντας πίστη στους Μπλαουγκράνα. Ο Μέσι παραμένει ο μεγάλος και βασικός λόγος. Αν η ομάδα χωρίς αυτόν παίζει καλύτερα – ακόμα κι αν το βλέπουμε – δεν χρειάζεται να το λέμε…