Γιώργος Δώνης και Μαρίνος Ουζουνίδης. Λες και ρώτησαν στην αρχή της ποδοσφαιρικής τους διαδρομής ποιους θα συναντήσουν και τι θα βρουν στον δρόμο τους. Αλλά απάντησαν πως δεν τους νοιάζει και ότι προορισμός είναι η επιτυχία.
Υστερα από χρόνια φαίνεται να τη συναντούν. Αμφότεροι είναι ιδιαιτέρως χαρούμενοι για τα όσα κάνουν τούτη τη σεζόν στους δύο πάγκους, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, τους πολύ διάσημους και ασφαλώς χλιδάτους. Αν ξεψαχνίσει κάποιος τη διαδρομή τους, μπορεί και να σκεφθεί ότι οι δύο κόουτς της ίδιας γενιάς, ώρες ώρες ισορρόπησαν στο ανέφικτο. Ο Δώνης πάλεψε πολύ, οδήγησε μέχρι και το τιμόνι της ΑΕΚ σε καιρούς δύσκολους και σε ανταριασμένο πέλαγος, προτού φτάσει στον ΠΑΟ και βρει το χαμόγελό του. Ο Ουζουνίδης αντίθετα, ήταν στον Παναθηναϊκό αλλά σχεδόν ασφυκτιούσε, ενώ στην ΑΕΚ βρήκε τη γαλήνη που αναζητούσε χρόνια και χρόνια. Ποδοσφαιρικά παιδιά του Τριφυλλιού και οι δύο, λογίζονται από το ευρύ κοινό ως οι καλύτεροι έλληνες τεχνικοί των ημερών μας και είναι αλήθεια πως έχουν μπόλικα κοινά σημεία, αλλά συνάμα και αρκετές διαφορές.
Ο Μαρίνος έγινε αγαπητός στον κόσμο του Παναθηναϊκού, ήθελε να φτάσει ψηλά με την ομάδα και ρίσκαρε όταν ανέλαβε τα ηνία της. Ωστόσο, μάλλον δεν ήταν ψυχολογικά έτοιμος για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Οταν έχανε τον έναν παίκτη μετά τον άλλο, έβλεπε να ξηλώνεται το πουλόβερ των υψηλών προσδοκιών. Οχι πως δεν πάσχισε να γυρίσει το χαρτί, αλλά στην πορεία έβγαλε γκρίνια, του έφταιγαν πολλά, οι δικαιολογίες δεν τον άφησαν να δει με καθαρό μάτι την πραγματικότητα που ήθελε τους Πράσινους να κάνουν αρκετές ήττες τουλάχιστον απρόσμενες για τα κυβικά τους. Τώρα στην ΑΕΚ και βιώνοντας μια καλή κατάσταση, τόσο στο οικονομικό όσο και στο διοικητικό κομμάτι, βγάζει προς τα έξω τον δημιουργικό εαυτό του. Δηλαδή ασχολείται με το προπονητικό κομμάτι και όχι με τα υπόλοιπα που άλλωστε δεν είναι η αρμοδιότητά του.
Ο Δώνης στον αντίποδα, ούτε που το σκέφθηκε δεύτερη φορά να πατήσει τα καυτά πράσινα κάρβουνα. Φαινόταν πως επιζητούσε μια πρόκληση. Ουδέποτε το έκρυψε. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, αντιλαμβάνεται τα προβλήματα καταθέτοντας μια ηρεμία αξιομνημόνευτη. Τι κι αν ελάχιστα έχουν λυθεί; Ποντάρει στα νιάτα και βλέπει τις προσπάθειές του να δικαιώνονται. Το ποδόσφαιρο που αποδίδει η (εκάστοτε) ενδεκάδα είναι ορθολογικό, οι βαθμοί κερδίζονται και η αξία αρκετών εκκολαπτόμενων άσων ανεβαίνει θεαματικά. Η οπτική γωνιά του Δώνη δεν έχει σχέση με την αντίστοιχη του Ουζουνίδη. Ούτε στην καθημερινή ζωή του κλαμπ, ούτε στο πώς κινούνται ή αντιδρούν στους πάγκους. Το τελευταίο, όμως, σίγουρα θα το διαπιστώσουμε απόψε, σε ένα κλασικό ντέρμπι που έχει πολλά να μας πει.