Ο συνδικαλισμός υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Κάτω όμως από ειδικές συνθήκες, μεταλλάσσεται σε μία ιδιότυπη εξουσία. Τέτοιες συνθήκες θεωρώ ότι επικρατούν στην ΕΡΤ. Από κοντά και οι επεμβάσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων, τα μέλη των οποίων γνωρίζουν καλά ότι στην Ελλάδα το «Θα σε βάλω στην ΕΡΤ» είναι, ακόμη και στην εποχή της απαξίωσής της, ισοδύναμο του «Θα σε κάνω βασίλισσα».

Πολλές οι ιστορίες συνδικαλιστικής τρέλας όπως μου τις έχουν διηγηθεί συνάδελφοι που πέρασαν από την ΕΡΤ. Οι 45 υποψήφιες για τρεις θέσεις κομμωτριών που εμφανίστηκαν με τα νεσεσέρ τους εν μέσω μιας θυελλώδους συνεδρίασης. Ο νεαρός που είχε προσληφθεί για εξωτερικές δουλειές με μηχανάκι και σε μία βάρδια που έτυχε να είναι μόνος του ομολόγησε ότι δεν ήξερε να οδηγεί δίκυκλο. Αλλά και ο διαγωνισμός για τέσσερις παρουσιάστριες στον οποίον εμφανίστηκαν 4.650 υποψήφιες. Η επιτροπή κατέληξε σε τέσσερις, αλλά ένα τηλεφώνημα από το τότε πρωθυπουργικό γραφείο επέβαλε άλλη τετράδα στην οποία ξεχώριζαν δύο εστεμμένες σε διαγωνισμούς ομορφιάς. Στη μία εξ αυτών ανατέθηκε, με αυστηρές οδηγίες, η παρουσίαση της κλήρωσης του Κρατικού Λαχείου. Το κορίτσι όμως αυτοσχεδίασε στην αποφώνηση λέγοντας το αμίμητο: «Οσοι κέρδισαν σε καλή μεριά. Οσοι δεν κέρδισαν, να θυμούνται ότι μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι».

Σπαρταριστή και η ιστορία που περιγράφει ο Νίκος Χασαπόπουλος στο βιβλίο του «Η αγωνία ενός ρεπόρτερ». Κατακαλόκαιρο και οι συνδικαλιστές είχαν αποφασίσει να μη λειτουργεί ο κλιματισμός. Ο Νίκος έλεγε τις ειδήσεις με τον Γιάννη Δημαρά φορώντας και οι δύο από πάνω σακάκι με γραβάτα ενώ από κάτω ήταν με τα σώβρακα και τα πόδια σε λεκάνες με παγωμένο νερό από τον ψύκτη. Κάποια στιγμή από τις ανοιχτές (για να κάνει ρεύμα) πόρτες του στούντιο μπήκε ένας σκύλος. Πρώτα ήπιε νερό από τη λεκάνη του Χασαπόπουλου και μετά άρχισε να γλείφει τον Δημαρά… καταλαβαίνετε πού. Φαντάζεστε τι άκουσαν οι τηλεθεατές που παρακολουθούσαν τις ειδήσεις.