Η πόλη ζει για τα καλά τον ρυθμό του κινηματογραφικού φεστιβάλ. Αλλά και της κατανάλωσης. Κυριακή απόγευμα και όπως σε όλη την Ελλάδα έτσι και στη Θεσσαλονίκη τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Στην Τσιμισκή γινόταν το αδιαχώρητο. Κόκαλο τα αυτοκίνητα στα πράσινα φανάρια, μια εικόνα αρκετά συνηθισμένη στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια ώρα, στις αίθουσες γινόταν επίσης το αδιαχώρητο. Είναι εμφανές ότι ο κόσμος της πόλης αγαπάει και στηρίζει το φεστιβάλ του.
Το Σάββατο το βράδυ στην προβολή της βραβευμένης με τον Χρυσό Λέοντα μεξικανικής ταινίας «Roma» του Αλφόνσο Κουαρόν περί τα 80 άτομα περίμεναν απέξω μήπως και καταφέρουν και μπουν στο Ολύμπιον της Πλατείας Αριστοτέλους. Στάθηκε αδύνατον. Και το παράξενο είναι ότι πρόκειται για παραγωγή του Netflix, άρα κατ’ αρχάς για τηλεοπτική μετάδοση. Να όμως που η ειδική αυτή προβολή σε αίθουσα που πέτυχε το φεστιβάλ συγκέντρωσε τόσο πολύ κόσμο. Το γεγονός είναι πέρα για πέρα αισιόδοξο, αλλά ευχής έργον αυτού του είδους η ανταπόκριση να μην περιορίζεται μόνον κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ.
Αυτή η δίψα του κοινού του φεστιβάλ για σινεμά πάντως δεν περνά απαρατήρητη από τους ξένους καλλιτέχνες που το επισκέπτονται. Ο Λάζλο Νέμες για παράδειγμα, ο ούγγρος σκηνοθέτης του αριστουργήματος «Ο γιος του Σαούλ», ο οποίος ήρθε για λίγο στη Θεσσαλονίκη για την πανελλήνια πρώτη της τελευταίας ταινίας του «Sunset». Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το Σάββατο δήλωσε ευτυχής που η ταινία του προβλήθηκε σε «ένα τόσο όμορφο φεστιβάλ» και, το κυριότερο, «σε ένα φεστιβάλ που διαθέτει ένα τόσο ανοιχτόμυαλο και αφοσιωμένο κοινό». Παρόμοιες εντυπώσεις αποκόμισε τόσο ο ισπανός auteur Χάιμε Ροζάλες όσο και η Ολλανδή Νανούκ Λέπολντ που επίσης ήταν παρόντες στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών καθώς το φεστιβάλ κάνει αφιερώματα στο έργο τους.
Το «Sunset» τοποθετείται στη Βουδαπέστη του 1913 και εστιάζει στην περίπτωση μιας γυναίκας, της Ιρις (Σουζάνα Γουέστ), που επιστρέφει στην πόλη της αναζητώντας τα ίχνη του αδελφού της. Είναι ο μόνος σύνδεσμός της με το παρελθόν και τη μνήμη, μαζί με το παλιό κατάστημα καπέλων του πατέρα της στο οποίο την προσλαμβάνει η νέα διεύθυνση. Mε αυτή την αφορμή ο Νέμες μιλά για μια ταραγμένη εποχή καθώς έναν χρόνο αργότερα, το 1914, ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αφορμή του οποίου ήταν η δολοφονία του αρχιδούκα της Αυστρίας Φερδινάνδου και της συζύγου του Σοφίας από έναν σπουδαστή, οπαδό της πανσλαβικής κίνησης.
Στο «Sunset» κύρια επιδίωξη του Νέμες ήταν να καταδείξει «πώς ένας κόσμος τόσο εκλεπτυσμένος και φινετσάτος κρύβει στα σπλάγχνα του τάσεις αυτοκαταστροφής, καθώς και τον αθέατο τρόπο με τον οποίο οι σπόροι της συμφοράς φυτρώνουν και βγάζουν καρπούς, χωρίς τίποτα να προμηνύει την επικείμενη συμφορά» (η ταινία θα διανεμηθεί αργότερα στις ελληνικές αίθουσες από την εταιρεία Filmtrade).
ΕΚΘΕΣΗ. Να σημειωθεί επίσης ότι στο πλαίσιο του 59ου Φεστιβάλ, την περασμένη Παρασκευή, στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο Λιμάνι, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της φωτογραφικής έκθεσης «#CedefopPhotoAward: Οι νέοι στην εκπαίδευση και στην κατάρτιση». Η έκθεση διοργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (έδρα του η Θεσσαλονίκη) και παρουσιάζει τα φωτογραφικά έργα που κέρδισαν το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο βραβείο, καθώς και τα επιλαχόντα του διαγωνισμού #CedefopPhotoAward 2018 με θέμα «Νέοι στην εκπαίδευση και την κατάρτιση». Συμμετείχαν περισσότερες από 100 ομάδες με περισσότερα από 300 μέλη και περίπου 80 σχολές από 18 κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι τρεις ομάδες που επιλέχθηκαν ως νικήτριες προέρχονται από την Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Λιθουανία.