Τα δημοσκοπικά αποτελέσματα του IFOP στη Γαλλία που δείχνουν για πρώτη φορά το ακροδεξιό κόμμα της Μαρί Λεπέν, τον Εθνικό Συναγερμό να προηγείται με 21% έναντι του κόμματος του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν Η Δημοκρατία Μπροστά (19%) θα πρέπει να σημάνουν πανευρωπαϊκή κινητοποίηση. Μπροστά στην απειλή του Γαλλικού Εθνικού Συναγερμού χρειάζεται ένας πανευρωπαϊκός συναγερμός προκειμένου να σταματήσει μια ενδεχόμενη επέλαση των ακροδεξιών, αντιευρωπαϊκών δυνάμεων (που αθροιστικά στη Γαλλία φαίνεται να συγκεντρώνουν ήδη την πλειοψηφία, πάνω από το 30% για τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019). Εάν (και) η Γαλλία πέσει, περάσει στα χέρια της Ακροδεξιάς (Λεπέν), τότε και η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ενωση ως υπερεθνικό δημοκρατικό σύστημα συνεργασίας μπορεί να πέσει, ως το πιθανότερο σενάριο. Και με δεδομένη μάλιστα την κρατούσα κατάσταση στην Ιταλία (ήδη υπό τον έλεγχο της Ακροδεξιάς και των λαϊκιστών Σαλβίνι και Ντι Μάιο), στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, κ.λπ.) αλλά και την πολιτική αβεβαιότητα στη Γερμανία με εμφανείς τις τάσεις μετατόπισης της χώρας δεξιότερα με το επερχόμενο τέλος της Ανγκελα Μέρκελ. Και μαζί με την Ευρώπη ίσως πέσει και η φιλελεύθερη δημοκρατία και επέλθει η πλήρης επιστροφή του εθνικιστικού αυταρχισμού εκατό ακριβώς χρόνια μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, επέτειος που τιμάται πανευρωπαϊκά αυτή την εβδομάδα.

      Οι φιλελεύθερες προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης θα πρέπει επομένως να αντιδράσουν τώρα, επτά μήνες πριν από τις εκλογές του Μαΐου. Να αντιδράσουν όχι με αναθέματα και καταγγελίες ενάντια στις τοξικές εθνικιστικές ακροδεξιές δυνάμεις του σκότους, αλλά με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και κοινωνία. Καλώς ή κακώς, οι πολίτες της Ευρώπης ενώ στην πλειοψηφία τους στηρίζουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αισθάνονται παράλληλα ότι η Ευρώπη δεν έχει πρόγραμμα που να απαντά στα προβλήματα, στις ανησυχίες τους και να τους προστατεύει. Το κενό ακριβώς αυτό εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιές, εθνικιστικές δυνάμεις κάθε χρώματος για να διευρύνουν το πολιτικό τους ακροατήριο. Απαιτείται επομένως μια συγκεκριμένη πρωτοβουλία, όχι τόσο στη λογική ενός πανευρωπαϊκού πολιτικού μετώπου ενάντια στην ακροδεξιά/ λαϊκισμό (όπως προτείνεται από ορισμένους – τα μέτωπα δεν αποδίδουν), αλλά για τον σχεδιασμό ενός ελάχιστου κοινού (πανευρωπαϊκού) προγράμματος για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης και κοινωνίας με δέκα (;) συγκεκριμένες προτάσεις κατανοητές από τους πολίτες. Με βάση αυτή την κοινή αφετηρία, η κάθε πολιτική δύναμη θα μπορεί να παρουσιάσει τη δική της ξεχωριστή ιδεολογική πλατφόρμα. Αυτό επιβάλλεται να γίνει πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους. Πριν να είναι αργά για τη Γαλλία και την Ευρώπη…

Ο Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του FEPS