Μόνο βουλευτές θα μπορούν να γίνονται πρωθυπουργοί προβλέπει η συνταγματική αναθεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ· άλλη διάταξη, προβλέπει δημοψήφισμα σε περιπτώσεις «εκχώρησης κυριαρχίας» – όσο και αν φαίνεται περίεργο, αυτά τα δύο σχετίζονται και είναι επικίνδυνα για τη χώρα.

Ο αποκλεισμός μη πολιτικών προσώπων από την πρωθυπουργία αποκλείει τη δυνατότητα να αντιμετωπιστούν αδιέξοδα που δημιουργεί ο λυσσαλέος κομματικός ανταγωνισμός. Σαν αυτό του 1989, όταν ανέλαβε επικεφαλής «οικουμενικής» ο Ξενοφών Ζολώτας, πρώην διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. Ομοίως, τέτοιες ημέρες του 2011, όταν η χώρα κατέρρεε και τα κόμματα έδιναν αγώνες αλληλοεξόντωσης, κλήθηκε ο Λουκάς Παπαδήμος, ομότεχνος του μακαρίτη Ζολώτα, να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Νομίζω λοιπόν ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση έχει στόχο και να μειώσει συμβολικά τους κεντρικούς τραπεζίτες και να αποτρέψει το ενδεχόμενο να αναλάβουν ως διακομματικοί πρωθυπουργοί στο μέλλον. Δεν νομίζω όμως ότι ο κ. Τσίπρας το κάνει επειδή δεν συμπαθεί τον κ. Στουρνάρα, στον οποίο συνεχώς επιτίθεται. It’s just business: κανένας συνεπής κυριαρχιστής πολιτικός δεν ανέχεται τον θεσμό του «ανεξάρτητου κεντρικού τραπεζίτη».

Η εξουσία διψάει για χρήμα όσο, τουλάχιστον, και το κεφάλαιο. Οχι για να ζουν σε πολυτελές περιβάλλον οι εξουσιαστές, αυτό είναι δευτερεύον, αλλά για να εδραιώνεται και να ενισχύεται το μεγαλείο τους: το χρήμα είναι η αρχή της πραγματικότητας που αντιστέκεται στην επιθυμία τους για δύναμη. Βασιλιάδες και αυτοκράτορες δεν μπορούν να συντηρήσουν στρατούς χωρίς χρήμα, ούτε πρόεδροι και πρωθυπουργοί να μαζέψουν τις ψήφους που θα τους κρατήσουν στην εξουσία.

Οι ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες, ελέγχοντας τη νομισματική πολιτική, εμποδίζουν τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν το χρήμα για τους πολιτικούς τους σκοπούς. Ετσι εξηγούνται το μένος του Ντόναλντ Τραμπ (δήλωσε πριν λίγες ημέρες «η μεγαλύτερή απειλή που αντιμετωπίζω είναι η Fed»), η οργή του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Τουρκικής Κεντρικής Τράπεζας, και η προχθεσινή σύγκρουση του ιταλού υπουργού Οικονομικών Τζοβάνι Τρία με τον ιταλό κεντρικό τραπεζίτη.

Οι κυριαρχιστές πολιτικοί θέλουν να κυριαρχούν επί όλων: δημοσίων υπηρεσιών, Δικαιοσύνης, χρήματος, οικονομίας, media. Και δεν θέλουν να εκχωρούν μέρος της κυριαρχίας τους σε διεθνικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ – για τούτο και η ρύθμιση για δημοψηφίσματα σε περιπτώσεις «εκχώρησης κυριαρχίας». Εχουν γνώση οι κυριαρχιστές: τα δημοψηφίσματα ακύρωσαν το ευρωπαϊκό σύνταγμα, πριν 15 χρόνια. Για τούτο και φοβάμαι ότι, παρά τις φιλευρωπαϊκές δηλώσεις, στην κρίσιμη για την ΕΕ εποχή που έρχεται, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσουν τις διαλυτικές τάσεις.