Θα ήταν προτιμότερο το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να μετονομαστεί σε θερινό, διότι τέτοια καλοκαιρία δεν είχαμε δει ποτέ κατά την διάρκειά του! Τάδε έφη εθελοντής που εργάζεται στην 59η κινηματογραφική  διοργάνωση και η αλήθεια είναι ότι έχει δίκιο. Η καλοκαιρία στο εφετινό φεστιβάλ είναι πρωτοφανής, οι δρόμοι σφύζουν από κοντομάνικα, εξώπλατα και σορτς, τα καφέ και οι εξωτερικοί χώροι των εστιατορίων είναι ασφυκτικά γεμάτοι. Είναι να απορείς για το πώς την ίδια ώρα οι παραστάσεις στις κλειστές αίθουσες όπου προβάλλονται οι ταινίες του φεστιβάλ είναι sold out, ακόμα και τις μεσημεριανές ώρες!

Από τις ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος αξίζει να σταθεί κανείς στον «Ενοχο» του Γκούσταβ Μίλερ από τη Δανία, μια θαυμάσια ταινία που είναι γυρισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στα γραφεία της Αμεσης Δράσης της Κοπεγχάγης, όπου ένας αστυνομικός σε δυσμένεια προσπαθεί μέσω τηλεφώνου να βοηθήσει μια γυναίκα που κατά πάσα πιθανότητα έχει πέσει θύμα απαγωγής. Ο Μίλερ καταφέρνει να δημιουργήσει ένταση αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τον κλειστό χώρο των γραφείων και με μόνο ουσιαστικό εργαλείο του το τηλέφωνο.

Α ΛΑ ΛΑΝΘΙΜΟΣ. Ελκυστική κινηματογράφηση και πλανοθεσία εμπνευσμένη λιγάκι από το σινεμά του Γιώργου Λάνθιμου βρίσκεις στο «The waiter», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του γεννημένου και σπουδασμένου στις ΗΠΑ Στηβ Κρικρή, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο της διαφήμισης. Σε μια Αθήνα ακαθόριστης εποχής (όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1990, αν και αυτό δεν ξεκαθαρίζεται), παρακολουθούμε τη σταδιακή αλλαγή της στατικής ζωής ενός σερβιτόρου (Αρης Σερβετάλης) από τη στιγμή που έρχεται σε επαφή με τον αινιγματικό τύπο (Γιάννης Στάνκογλου) του απέναντι διαμερίσματος (εκεί όπου έμενε κάποιος άλλος, γνωστός και των δύο και πλέον εξαφανισμένος). Ο Κρικρής φλερτάρει με το ψυχολογικό δράμα και το θρίλερ, το χιούμορ είναι παρόν, όμως το σενάριο πάσχει, σε σημείο που η ταινία δίνει την εντύπωση ότι έγινε απλώς για να γίνει.

MASTERCLASS. «Την εποχή που τα παιδιά μάθαιναν την αλφαβήτα, εγώ σκάρωνα καρικατούρες στα τετράδιά μου» είπε ανάμεσα σε πολλά άλλα ο καλλιτέχνης του κινούμενου σχεδίου Ιορδάνης Ανανιάδης τη Δευτέρα στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, όπου έδωσε masterclass. Πρωτοπόρος δημιουργός, ο Ανανιάδης που άρχισε να ασχολείται με το κινούμενο σχέδιο σε μια εποχή που δεν υπήρχαν πολλοί animators στη χώρα μας, τιμάται εφέτος από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με ένα μεγάλο αφιέρωμα. «Τα πρώτα κινούμενα σχέδια που είδα ήταν Μίκι Μάους στη μεγάλη οθόνη» πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Ανανιάδης. «Με σημάδεψαν ανεξίτηλα και με διαμόρφωσαν ως καλλιτέχνη». Την παρουσίαση του Ανανιάδη έκανε ο πρόεδρος του ΔΣ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Γιώργος Αρβανίτης, ο οποίος μάλιστα μετέφερε ορισμένες προσωπικές του εμπειρίες στο κοινό, εξιστορώντας το πόσο βοηθητικό ήταν το storyboard (που είναι σχέδια) όταν είχε εργαστεί στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μέρες του ’36» και «Το μετέωρο βήμα του πελαργού».

Η Αγορά είναι ένα σκέλος του φεστιβάλ το οποίο μπορεί μεν να μη διακρίνεται από τη λάμψη των υπολοίπων τμημάτων, περιέχει όμως πολλή ουσία, διότι μέσω της Αγοράς χαρτογραφείται το μέλλον. Την Τρίτη για παράδειγμα, την Training Day της Αγοράς, αντιπροσωπεία παραγωγών από την Κίνα θα συζητήσει το ενδεχόμενο συμπαραγωγών της με την Ελλάδα, ενώ την ίδια ημέρα θα γίνει η παρουσίαση τόσο του Hellenic Film Commission του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου όσο και του ΕΚΟΜΕ. Στο πρόγραμμα υπάρχει επίσης μια παρουσίαση του Blockchain που διαφημίζεται ως «το Ιnternet του μέλλοντος».