Ο αμερικανός πρόεδρος έναν Ομηρο γνωρίζει: τον πρωταγωνιστή των Σίμπσονς. Εχει άλλωστε πολλά κοινά σημεία μ’ αυτόν. Το ίδιο ακριβώς βάρος, 108 κιλά. Το ίδιο μεσαίο αρχικό: J. Και έναν βαθιά συναισθηματικά λόγο: η κόρη του Ομηρου Σίμπσον, η Λάιζα, είχε προβλέψει ήδη από το 2000 την εκλογή του σημερινού προέδρου.
Οι άνθρωποι της αμερικανικής αντιδραστικής Δεξιάς όμως (που είναι πια γνωστή ως alt-right, δηλαδή εναλλακτική Δεξιά) χρησιμοποιούν τελευταία για τους προπαγανδιστικούς τους σκοπούς τον άλλο, μάλλον πιο γνωστό Ομηρο. Πράγματι, αν παλιότερα προτεινόταν η μελέτη των κλασικών επειδή αναδεικνύουν οικουμενικά ανθρώπινα θέματα όπως η ανδρεία, ο πόνος, η επιμονή και η τραγωδία, οι διανοούμενοι του τραμπισμού υπερασπίζονται σήμερα τα αρχαία κείμενα με το επιχείρημα ότι δικαιολογούν την προνομιούχα κοινωνική θέση των λευκών ανδρών.
Oπως γράφει στην Washington Post η κλασικίστρια Ντόνα Ζάκερμπεργκ, αδελφή του ιδρυτή του Facebook, η αρχαία Σπάρτη ασκεί ιδιαίτερη έλξη στις ακροδεξιές διαδικτυακές κοινότητες (όπως και στον πρώην σύμβουλο του Λευκού Οίκου Στιβ Μπάνον, που χρησιμοποιούσε κάποτε στον υπολογιστή του τον κωδικό «Sparta»). Αυτό που τους γοητεύει είναι η εθνική της καθαρότητα, που επιτυγχανόταν χάρις στην ξενηλασία, και φυσικά η στρατιωτική της πειθαρχία. Το «Μολών λαβέ» του Λεωνίδα προς τον Ξέρξη έχει γίνει κραυγή παντός καιρού των ακροδεξιών…
Και δεν είναι μόνο η Σπάρτη. Η «εναλλακτική Δεξιά» χρησιμοποιεί τα έργα του Αριστοτέλη και του Ξενοφώντα για να δικαιολογήσει τον σεξισμό. Και επικαλείται τους Στωικούς (τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Επίκτητο, τον Ζήνωνα τον Κιτιέα) για να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό της ότι οι άνδρες έχουν μια έμφυτη λογική και ηθική ανωτερότητα έναντι των γυναικών και των εγχρώμων. Πρόκειται βέβαια για fake news. Οπως γράφει όμως η Ζάκερμπεργκ, δεν υπάρχει τίποτα πιο σπαστικό από το να τσακώνεσαι με ένα έξαλλο αρσενικό τρολ που έχει πειστεί ότι είναι απόλυτα λογικός και ήρεμος και ότι η «τρελαμένη» είσαι εσύ.
Με την αμερικανική οικονομία να πηγαίνει καλύτερα από το αναμενόμενο και τις καταστροφολογικές προβλέψεις να μην έχουν επαληθευτεί, πολλοί αναλυτές αναρωτιούνται γιατί ο αμερικανός πρόεδρος δεν έπαιξε αυτό το χαρτί στην εκστρατεία για τις σημερινές ενδιάμεσες εκλογές, αλλά προτίμησε να κατακεραυνώνει τους απελπισμένους «εισβολείς» από την Ονδούρα. Η απάντηση είναι απλή. Την ώρα που οι Δημοκρατικοί δίνουν τη μάχη με τα παραδοσιακά τους εργαλεία, ο Τραμπ και το επιτελείο του επιλέγουν την πολιτισμική σύγκρουση. Διαστρεβλώνοντας τους αρχαίους, χλευάζοντας τις γυναίκες και ευτελίζοντας τις μειονότητες, ανατρέπουν τους κανόνες και μπερδεύουν τους αντιπάλους τους.
Πώς να αντιμετωπιστούν; «Τις είναι θέλεις σαυτώ πρώτον ειπέ. Ειθ’ ούτως ποίει α ποιείς», έλεγε ο Επίκτητος (Πρώτα πες στον εαυτό σου ποιος θέλεις να είσαι και μετά κάνε αυτά που κάνεις σύμφωνα με αυτό). Ισως πρέπει να μελετήσουν και οι Δημοκρατικοί τους Στωικούς. Τους πραγματικούς, όχι τους fake.