Στον 21ο αιώνα το περιβάλλον ασφαλείας χαρακτηρίζεται από υψηλή πολυπλοκότητα, οι κίνδυνοι και οι εξωτερικές απειλές για την εθνική ασφάλεια ενός κράτους δεν είναι μόνο στρατιωτικής φύσης, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με στρατιωτικά μέσα και χρειάζεται συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων και χρήση όλου του «οπλοστασίου» που έχει στη διάθεσή του ένα κράτος. Επίσης, απαραίτητη είναι η διεθνής συνεργασία, λόγω της διεθνικής φύσης πολλών προβλημάτων. Το ΕΛΙΑΜΕΠ και «ΤΑ ΝΕΑ» ανοίγουν τον φάκελο των μη παραδοσιακών απειλών ασφαλείας, εξετάζοντας την κλιματική αλλαγή, τη ριζοσπαστικοποίηση, τις κυβερνοαπειλές και τον ανταρτοπόλεμο.
Εδώ και αρκετά χρόνια, οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παγκόσμιες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών ανησυχούν κυβερνητικούς αξιωματούχους, ειδικούς επιστήμονες και απλούς πολίτες. Εκτιμάται ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα σταδιακά θα επηρεάσουν τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις σε όλο τον κόσμο, αν και υπάρχει ακόμα σημαντική αβεβαιότητα σχετικά με το ακριβές μέγεθος, τον ρυθμό και τον γεωγραφικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής. Ζήτημα αυξανόμενης σπουδαιότητας αποτελεί η θρησκευτική (ισλαμική) ή και ποwλιτική (Ακροδεξιά) ριζοσπαστικοποίηση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και η ενδιαφέρουσα σχέση μεταξύ «αλλοτρίων» και «ημετέρων» μορφών εξτρεμισμού (με κοινά εργαλεία: ρητορική μίσους, ψευδείς ειδήσεις κ.λπ.), καθώς και οι συνέπειες και στρατηγικές διαχείρισης. Αυξανόμενη ανησυχία προκαλεί, επίσης, το ενδεχόμενο ποσοτικής και ποιοτικής κλιμάκωσης των περιστατικών κυβερνοπολέμου (ή ακόμη και κυβερνοτρομοκρατίας), που απειλεί να προκαλέσει μια στροφή ακόμη και από το μετα-νεωτερικό «παράδειγμα» ασφαλείας λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κυβερνοχώρου, αλλά και του εύρους και βάθους των πιθανών συνεπειών. Τέλος, οι διακρατικές συγκρούσεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν αντικατασταθεί από διάφορες μορφές ανορθόδοξων συγκρούσεων, ανταρτοπολέμου, με μεταβαλλόμενο «χαρακτήρα». Πραγματικά ένας «θαυμαστός καινούργιος κόσμος».