Η κωμωδία γύρω από τη εθνική ομάδα συνεχίζεται. Τελευταίο επεισόδιο η επίσκεψη κλιμακίου της ΕΠΟ στο Ηράκλειο προκειμένου να επιθεωρήσει τις εγκαταστάσεις του Παγκρήτιου Σταδίου. Κάτι σαν να παίζουμε την κολοκυθιά. Αφού πήραμε την ΕΠΟ, γιατί να μην πάρουμε και την εθνική ομάδα από το Γεώργιος Καραϊσκάκης; Γιατί; Γιατί έτσι. Γιατί δεν μας αρέσει οτιδήποτε έχει σχέση με τον Ολυμπιακό. Κι ας είναι το Γεώργιος Καραϊσκάκης το πλέον σύγχρονο γήπεδο. Κι ας είναι μία ευθεία από το ξενοδοχείο όπου αποσύρεται η ομάδα. Και δεν ρωτάμε κανέναν. Αν συμφωνεί ο προπονητής, αν συμφωνούν οι ποδοσφαιριστές που θα υποχρεωθούν στην ταλαιπωρία μιας άσκοπης αεροπορικής μετακίνησης. Η νέα τάξη πραγμάτων στην Ομοσπονδία λειτουργεί επαναστατικώ δικαίω και δεν έχει να δώσει λογαριασμό πουθενά. Οπως όμως έχουν αποφανθεί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, άλλαι μεν βουλαί Γραμμένου, άλλα δε ο θεός του ποδοσφαίρου κελεύει.

Επεισόδια

Το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός δεν γίνεται ποτέ, το ΠΑΟΚ – ΑΕΚ δεν τελειώνει ποτέ. Ο ΠΑΟΚ χάνει το πρωτάθλημα. Στείλε εσύ mister president της federation την εθνική στη Θεσσαλονίκη: κάθε φορά που θα ακουμπάει την μπάλα ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, να κοχλάζει το γήπεδο από τις αποδοκιμασίες. Είναι κάτι που έχει ξαναγίνει άλλωστε. Τον Απρίλιο του 1997, την προηγουμένη του αγώνα της Εθνικής με την Κροατία. Οπαδοί του Αρη συγκεντρώθηκαν έξω από το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η αποστολή, προκαλώντας επεισόδια. Την επομένη, στο Καυτανζόγλειο, οι «αθηναίοι» ποδοσφαιριστές αποδοκιμάζονταν εν χορώ και η Κροατία με γκολ του Σούκερ νίκησε με 1-0. Κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο η ΕΠΟ, ακυρώνει την επιλογή της Θεσσαλονίκης και στέλνει την Εθνική στο αχανές και μη ποδοσφαιρικό ΟΑΚΑ.

Ρεβανσισμός

Αποτέλεσμα: Η ομάδα να παίζει μεταξύ συγγενών και φίλων, σ’ ένα ουσιαστικά άδειο στάδιο. Αφού δεν έκατσε η Θεσσαλονίκη κι αφού δεν κάνει το ΟΑΚΑ, δεν ψάχνουμε να βρούμε κάτι άλλο; Και βρήκανε το Παγκρήτιο. Στο βλέποντας και κάνοντας. Να γίνουν κάνα δυο παιχνίδια εκεί. Κι αν πάει καλά η δουλειά συνεχίζουμε. Αν όχι, εμείς είμαστε εδώ. Υπάρχει ο Βόλος, η Λάρισα. Γεμάτη είναι η περιφέρεια από γήπεδα. Μακριά από το Καραϊσκάκης κι όπου θέλει ας είναι. Η μισαλλοδοξία και ο ρεβανσισμός στη πλάτη της Εθνικής. Υπάρχουν όμως και τα ακόμα καλύτερα. Την περασμένη εβδομάδα έγιναν γνωστές οι κλήσεις των διεθνών του εξωτερικού. Για τα προσεχή παιχνίδια του Nations League με Φινλανδία και Εσθονία. Χωρίς κανένας να ντρέπεται. Με τους αθλητικογράφους να εστιάζουν στους Οδυσσέα Βλαχοδήμο – Σιόβα που κλήθηκαν και στους Καρνέζη, Τζιόλη, Τζαβέλλα που έμειναν εκτός.

Υπογραφές

Ποιος όμως έκανε αυτές τις επιλογές; Προπονητής στην Εθνική δεν υπάρχει. Τις κάνανε μόνοι τους; Σαφώς και όχι. Η διατύπωση στα σχετικά ρεπορτάζ ήταν εξόχως προσεκτική και κατατοπιστική. Η επισήμανση δηλαδή ότι ο Αγγελος Αναστασιάδης «λειτουργεί ήδη ως προπονητής της εθνικής ομάδας». Πράγματι. Ο Αναστασιάδης δεν είναι (ακόμα) προπονητής της Εθνικής. Δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο. Θα πει κάποιος «το θέμα είναι τυπικό. Λεπτομέρειες απομένουν για να πέσουν οι υπογραφές. Δεν είναι σήμερα προπονητής, θα είναι αύριο». Πώς δέχεται όμως ένας επαγγελματίας να πιάνει δουλειά πριν προσληφθεί; Αν η εθνική ομάδα λειτουργεί σε συνθήκες καφενείου, ΟΚ. Να μας το πούνε να το ξέρουμε. Ξεκινώντας από την περιπλάνηση Θεσσαλονίκης – ΟΑΚΑ – Παγκρήτιου και συνεχίζοντας με τις κλήσεις από τον μη προσληφθέντα ακόμα Αγγελο, οι συνθήκες καφενείου είναι δεδομένες.