Στην πρόσφατη σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Μάτις δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αποφάσισαν να παράσχουν στην Ατλαντική Συμμαχία τα μέσα που διαθέτουν στον τομέα της κυβερνοασφάλειας, με σκοπό να αντιμετωπιστούν οι κυβερνοεπιθέσεις που διεξάγει η Ρωσία. Με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ ακολουθούν το παράδειγμα της Βρετανίας, της Δανίας, της Ολλανδίας και της Εσθονίας, οι οποίες έχουν ήδη δεσμευθεί να θέσουν στη διάθεση του ΝΑΤΟ τα απαραίτητα μέσα για την αντιμετώπιση ζητημάτων ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.
Η εξέλιξη αυτή δεν σηματοδοτεί μόνο την αυξανόμενη σημασία της κυβερνοασφάλειας για την ατλαντική κοινότητα, αλλά και τις πολυάριθμες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η τελευταία, στην προσπάθειά της να παρέχει (κυβερνο)ασφάλεια στα κράτη-μέλη της. Οι κυβερνοεπιθέσεις που έλαβαν χώρα τον Απρίλιο του 2007 στην Εσθονία και τον Αύγουστο του 2008 στη Γεωργία, ανέδειξαν για πρώτη φορά το είδος και την έκταση των απειλών που αντιμετωπίζουν τα κράτη στον κυβερνοχώρο. Οι σύγχρονες κοινωνίες στηρίζονται στα πληροφοριακά και επικοινωνιακά δίκτυα για τη λειτουργία των υποδομών τους και ο υψηλός βαθμός εξάρτησής τους από αυτές, τις καθιστά ευάλωτες στις κυβερνοεπιθέσεις. Την τελευταία δεκαετία η Συμμαχία στην προσπάθειά της να δράσει ως πάροχος ασφάλειας στο νέο αυτό πεδίο, έχει μεν δημιουργήσει σταδιακά ορισμένες δομές και στρατηγικές, αλλά έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει. Ειδικότερα η Συμμαχία έχει συστήσει ένα Κέντρο Αριστείας για την Κυβερνοάμυνα στο Ταλίν της Εσθονίας και έχει δημιουργήσει Κυβερνο-ομάδες Ταχείας Αντίδρασης με σκοπό να διεξάγει ασκήσεις, να διαχέει τις βέλτιστες πρακτικές σε όλα τα κράτη-μέλη και να συμβάλλει στην εκπαίδευση εξειδικευμένου προσωπικού.
Παράλληλα, το ΝΑΤΟ έχει δηλώσει από το 2014 ότι μια κυβερνοεπίθεση δύναται να ενεργοποιήσει το Αρθρο 5 περί συλλογικής ασφάλειας και συνεπώς να προκαλέσει την αντίδραση ολόκληρου του στρατιωτικού συνασπισμού, χωρίς να δεσμεύεται ότι η αντίδραση αυτή θα πρέπει να λάβει χώρα απαραίτητα στο πεδίο του κυβερνοχώρου. Το 2016 η Συμμαχία αναγνώρισε τον κυβερνοχώρο ως ένα ακόμη πεδίο διεξαγωγής επιχειρήσεων, μετά την ξηρά, τη θάλασσα, τον αέρα και το Διάστημα. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει μια σειρά από τεχνικά, νομικά αλλά κυρίως πολιτικά ζητήματα σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής των επιχειρήσεων στον κυβερνοχώρο, την εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου, τον ορισμό των κανόνων εμπλοκής και τους τρόπους άσκησης αποτροπής στον κυβερνοχώρο.
Η ανάπτυξη ενός δόγματος διεξαγωγής κυβερνοεπιχειρήσεων και η σύσταση μιας αντίστοιχης διοίκησης, μοιάζουν να είναι τα επόμενα λογικά βήματα για την Ατλαντική Συμμαχία. Πριν από αυτά όμως, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να επενδύσει στην ασφάλεια των εθνικών υποδομών, να αναπτύξει δείκτες που να αποτυπώνουν τις δυνατότητες και αδυναμίες των νατοϊκών υποδομών, να συνεργαστεί με τον ιδιωτικό τομέα και τέλος να δώσει έμφαση στους τομείς της εκπαίδευσης και της διεξαγωγής ασκήσεων, προκειμένου να οικοδομηθεί η απαραίτητη γνώση και εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών-μελών. Ο πόλεμος παραμένει μια πράξη βίας για την επιβολή της θέλησης του ενός αντιπάλου επί του άλλου. Η μεγαλύτερη πρόκληση για το ΝΑΤΟ δεν είναι οι τεχνολογικές και επιχειρησιακές διαστάσεις της διεξαγωγής του πολέμου στον κυβερνοχώρο, αλλά το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται ο πόλεμος.