Ενας φίλος με ρώτησε μια μέρα γιατί υπάρχουν πια τόσο πολλά νυχάδικα – όπως διαπιστώνω ότι πολλοί λένε πια τους χώρους που κάνουν μανικιούρ και πεντικιούρ. Υποθέτω θα υπάρχει μια πολύ απλή και λογική απάντηση βάσει του αρχαίου κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης, το ερώτημα άρα είναι η ζήτηση. Είχε δίκιο φυσικά, παρά την κρίση, παρότι ο κόσμος κόβει έξοδα από όπου μπορεί, οι γειτονιές, από τις πιο ακριβές ώς τις πιο λαϊκές έχουν γεμίσει από μικρά ή μεγαλύτερα μαγαζάκια, με πάγκους και τσουμπλέκια διάφορα και νιπτήρες και πολυθρόνες και κλιβάνους και μπουκάλια και εργαλεία μεταλλικά σχεδόν σκιαχτικά σαν του χειρουργού και του οδοντίατρου. Από πάνω τους και από πίσω τους ράφια πολλά με άπειρα μικρά μπουκαλάκια σε κάθε χρώμα που μπορεί να φανταστεί το μάτι και ο νους, σκούρα, ανοιχτά, διάφανα ή πλούσια οπάκ, κόκκινα σαν το αίμα ή το κρασί, γυαλιστερά, μεταλλικά, χρυσόσκονες και χρυσομυγί και, ναι, μην επιμένετε μερικοί μερικοί, δεν είναι ίδια, είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους και, ναι, μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Το νυχάδικο είναι αρκετά δημοκρατικό. Υπάρχει ένα για όλες. Εκεί δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία από πού είσαι, τι δουλειά κάνεις και αν έχεις πιο πολλά λεφτά στην τσέπη από τη διπλανή σου ή από τη γυναίκα που σου παρέχει την υπηρεσία. Μη γελιέσαι, με τους ρυθμούς που πάει η δουλειά παίζει να βγάζει πιο πολλά τη μέρα από σένα και μπράβο της γιατί της αξίζει. Η υπηρεσία της εκτός από κόπος είναι κι εξουσία. Είσαι παραδομένη τουλάχιστον 40 λεπτά με τα χέρια ή τα πόδια σου, την ηρεμία σου, την υγεία σου, στο έλεός της. Μπορεί να σε πονέσει, μπορεί να σε βλάψει, μπορεί όμως επίσης να σε ξεκουράσει, να σε ανακουφίσει, να σε κάνει να ξεχάσεις όλη την άχρωμη μιζέρια που είναι η ζωή έξω από την πόρτα του νυχάδικου. Κι αυτό το ξέρει, είναι η δύναμή της πάνω σου. Πόσο αξίζει η τέλεια ομοιομορφία στα δάχτυλά σου; Ανάλογα. Οσο μεγάλο και άτακτο νιώθεις το χάος γύρω σου και μέσα σου.

Εκείνα τα, τουλάχιστον, 40 λεπτά μπορείς να μη σκέφτεσαι καθόλου. Κάποιες πάνε δυο – δυο. Μανάδες με κόρες, φίλες, αδελφές. Οι πιο πολλές μόνες. Κάποιες θέλουν να τα πουν. Ποια; Τα όποια. Ασήμαντα, σημαντικά, δημόσια ή ακόμη και πολύ πολύ ιδιωτικά. Τι έχω μάθει στο νυχάδικο; Ολες τις λεπτομέρειες από τη γέννα μιας άγνωστης σε μένα κοπέλας. Εχω κλάψει με τον καρκίνο του σκυλιού μιας άλλης κι έχω γεμίσει απορίες για τις κρίσεις επιληψίας του παπαγάλου μιας μανικιουρίστ. Τα ένσημα και την άδεια παραμονής μιας τεχνίτριας φρυδιών. Διαλυμένους γάμους, χαρούμενους γάμους, αγάπες που καταπραΰνουν και αγάπες που κακοποιούν, παιδιά, εγγόνια και φιλίες, καλές δουλειές, κακές δουλειές, χαρές και πένθη, μπομπονιέρες και κόλλυβα, γυναίκες μικρές, μεγάλες, κορίτσια που γεννήθηκαν κορίτσια και κορίτσια που γεννήθηκαν κορίτσια αλλά σε σώμα αγοριού, όλα αυτά, όλες εμείς, φτιάχνουμε μικρούς κύκλους εμπιστοσύνης κάθε μέρα, κάθε ώρα, στα νυχάδικα.

Δεν χρειάζεται όλες να μοιραστούν. Δεν χρειάζεται καν να μιλήσεις αφού είναι κι αυτό η δική σου εξομολόγηση, ότι είσαι εκεί γι’ αυτό, για να μην πεις τίποτα, να μην εξηγήσεις τίποτα, να μην κριθείς, να μην απαντήσεις το κινητό, να μην αγχωθείς για εκείνο το email, να μη φροντίσεις την ανάγκη κάποιου άλλου. Αρκεί απλώς να είσαι εκεί. Μάρτυρας σε εξομολογήσεις που δεν θα γίνονταν και δεν θα ακούγονταν ποτέ μεταξύ αγνώστων στον δρόμο ή το μετρό, αλλά είναι εντάξει να λέγονται στο νυχάδικο. Αυτό το εξομολογητήριο που μυρίζει κρέμα κι ασετόν.

Πολλοί νομίζουν ότι όλο αυτό είναι μια απλή ελαφρομυαλιά, μια σπατάλη ματαιόδοξων γυναικών. Πόσο επιφανειακό. Ολες αυτές οι τελετουργίες του καλλωπισμού, που μπορεί να σε τρελάνουν με τη σισύφεια φύση τους, είναι σαν την πανοπλία μας απέναντι στον κόσμο. Είναι η τακτική υπενθύμισή μας πως όσο χάλια κι αν είναι τα πράγματα μπορούμε να αποφασίσουμε πώς θα μοιάζουμε και πώς θα νιώθουμε. Εστω και για λίγες μέρες, για λίγες ώρες, όσο κάνει να ξεφλουδίσει το χρωματιστό στίλβωμα στα ακροδάχτυλα ή να σβήσει το κραγιόν απ΄ τα χείλη. Είναι ωραία τα νυχάδικα λοιπόν, κάνουν καλό. Να μην τα κακολογείτε.

Εξομολόγηση με κρέμα και ασετόν

Είναι κι αυτό η δική σου εξομολόγηση, ότι είσαι εκεί γι’ αυτό, για να μην πεις τίποτα, να μην εξηγήσεις τίποτα, να μην κριθείς, να μην απαντήσεις το κινητό, να μην αγχωθείς για εκείνο το email, να μη φροντίσεις την ανάγκη κάποιου άλλου. Αρκεί απλώς να είσαι εκεί. Μάρτυρας σε εξομολογήσεις που δεν θα γίνονταν και δεν θα ακούγονταν ποτέ μεταξύ αγνώστων στον δρόμο ή το μετρό, αλλά είναι εντάξει να λέγονται στο νυχάδικο. Αυτό το εξομολογητήριο που μυρίζει κρέμα και ασετόν.