O Tσαρούχης έλεγε «μην υποτιμάτε τη δύναμη της Εκκλησίας, ανεβάζει δυο χιλιάδες χρόνια την ίδια παράσταση και είναι πάντα sold out». Ο Αλέξης Τσίπρας, όταν ανέβηκε στην εξουσία, ήξερε μόνο μερικά τσιτάτα του Μάο, αλλά φαίνεται στη συνέχεια έμαθε και μερικά ψήγματα σοφίας άλλων που μέχρι τότε δεν είχε στις προσλαμβάνουσές του. Και σίγουρα κατάλαβε ότι για την ελληνική κοινωνία η πραγματική επανάσταση με κόστος και θύματα θα ήταν ο απεγκλωβισμός του κράτους από την Εκκλησία, αλλά ο ίδιος προτίμησε να κάνει την επανάσταση των επιδομάτων με ρητορική επανάστασης του Μάο.
Τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας η Αριστερά τον ζητούσε από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Και όταν έφτασε επιτέλους η στιγμή που είχε τη δυνατότητα να την επιβάλει, η πρώτη φορά Αριστερά άρχισε τους καλαματιανούς. Επανακαθορισμός, επαναπροσέγγιση, διακριτοί ρόλοι κι άλλοι φερετζέδες της ατολμίας της να προχωρήσει στο πραγματικά ιστορικό τόλμημα της απελευθέρωσης του Κράτους από τον εναγκαλισμό με την Εκκλησία καθαρά και κρυστάλλινα. Αλλη η δουλειά του ενός, άλλη του άλλου, εξαιρετικά σημαντικές και των δύο, αλλά που δεν πρέπει να τέμνονται. Η Εκκλησία επιτελεί το πνευματικό και αλληλέγγυο έργο της απευθυνόμενη στο ποίμνιό της, που ασφαλώς είναι η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων, το ευρωπαϊκό Κράτος είναι κοσμικό και οφείλει να είναι πλήρως ανεξίθρησκο και αμέτοχο σε οποιοδήποτε σύστημα θρησκευτικής λατρείας. Δεν είναι αυτή η δουλειά του.
Το να διατείνεσαι ότι προχωρείς σε μια συνταγματική αναθεώρηση που κατοχυρώνει τη θρησκευτική ουδετερότητα του Κράτους και το νέο σου Σύνταγμα να ξεκινά με τη φράση «εις το όνομα της Ομουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» είναι αυτοεκπληρούμενη κωλοτούμπα. Το να διακηρύττεις την ανεξιθρησκία του νέου Συντάγματος και ταυτοχρόνως να αναγνωρίζεις ως επικρατούσα θρησκεία την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού είναι… ολίγον έγκυος. Στην ουσία είναι αντανάκλαση της διχασμένης πολιτικής προσωπικότητας του Πρωθυπουργού που ισχυρίζεται ότι είναι άθεος, αλλά διαφημίζει και την πολύωρη κατανυκτική απομόνωσή του με την εικόνα της Παναγιάς στο Αγιον Ορος. Είπαμε, η παράσταση αυτή κάνει δυο χιλιάδες χρόνια sold out.
Από την πλευρά της Ιεράς Συνόδου διέρρευσε ότι το ισχύον Σύνταγμα τακτοποιεί αρμονικά τη συνύπαρξη Κράτους – Εκκλησίας και μάλλον δεν απαιτούνται αλλαγές. Το κράτος μισθοδοτεί τους ιερείς, η απροσδιόριστη εκκλησιαστική περιουσία (η οποία μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό προέρχεται από χρυσόβουλα σουλτάνων) φορολογείται με ειδικό καθεστώς, αρχιερείς ανεβοκατεβάζουν υπουργούς, η Ιερά Σύνοδος είναι «εντεταλμένος σύμβουλος» σχολικών βιβλίων και όλες οι λειτουργίες του Κράτους ξεκινούν με δοξολογίες και στις δημόσιες υπηρεσίες υπάρχει κάπου μια εικόνα Παναγίας ή Ιησού. Και μάλλον δεν φαίνεται να αλλάζει και τίποτα απ’ όλα αυτά. Κάποιες μεγαλόστομες φραστικές διακηρύξεις χωρίς νόημα και η καθιέρωση του πολιτικού όρκου που έτσι κι αλλιώς ίσχυε. Είπαμε, sold out παράσταση για τουλάχιστον δύο χιλιάδες ακόμα χρόνια.
Η Λίνα Παπαδάκη είναι διευθύντρια του γραφείου Τύπου του Ποταμιού