Τι κρατάς από έναν χείμαρρο; Αυτό που θα κρατούσε όποιος θα κινδύνευε να παρασυρθεί από αυτόν. Αυτό που θα άξιζε να συγκρατήσει η Φώφη Γεννηματά από τον Βαγγέλη Βενιζέλο: «Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που κάναμε και αυτό πρέπει να είναι η πλατφόρμα μας» είπε σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό Action 24. Αξίζει να συγκρατήσει κανείς αυτή τη φράση από τον τηλεοπτικό χείμαρρο της μίας ώρας. Οχι επειδή πολιτικά είναι ένα μήνυμα προς την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, αλλά επειδή αφορά ιστορικά το ΠΑΣΟΚ. Αυτό που λέει ο Βενιζέλος είναι ότι η Κεντροαριστερά πρέπει να γίνει επιτέλους ιδιοκτήτρια του παρελθόντος της. Ενός παρελθόντος για το οποίο δεν θα πρέπει να ντρέπεται, αλλά αντίθετα να διαφημίζει ως μήτρα της προόδου που συντελέστηκε όλα αυτά τα χρόνια, του κόστους που ανέλαβε στις πιο δύσκολες στιγμές, του τιμήματος που κατέβαλε γι’ αυτό που μπορεί να καταγραφεί πλέον ως εθνική σωτηρία. Μιλώντας γι’ αυτό το παρελθόν, ο Βενιζέλος μιλάει ασφαλώς και για τον εαυτό του. Η πλατφόρμα του όμως ξεπερνάει τον βενιζελικό χείμαρρο. Δεν είναι μόνο η δική του αλήθεια που, όπως είπε ο ίδιος, βίωσε με πολύ επώδυνο τρόπο. Είναι, ας πούμε, και η αλήθεια του Σημίτη. Είναι οτιδήποτε από τον βίο και την πολιτεία της Κεντροαριστεράς απαξιώνεται ως παλιό ή διεφθαρμένο, οτιδήποτε φέρνει το πληθυντικό ΠΑΣΟΚ στον ρόλο του αποσυνάγωγου του πολιτικού συστήματος και μόνο.
Αντίθετα, το επίτευγμα είναι πολύ μεγαλύτερο από το αδίκημα. Πρακτικά μιλώντας, στον Ακη, για τον οποίο η Κεντροαριστερά είναι υποχρεωμένη να σκύψει ενοχικά το κεφάλι, θα ήταν αδύνατον να αντιστοιχιστεί η είσοδος στην νομισματική ένωση για την οποία κάθε πασόκος θα έπρεπε να δηλώνει υπερήφανος. Και κανένα κακό των υποτιθέμενων «μνημονιακών κυβερνήσεων» δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που καταγράφηκε από τον διεθνή Τύπο ως το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους στην Ιστορία.
Ο Βενιζέλος λέει ότι η Κεντροαριστερά έχει καλό παρελθόν για να φτιάξει πλατφόρμα για το μέλλον. Εχει κληρονομιά. Είναι έτσι χωρίς αμφιβολία, ειδικά εάν συγκριθεί με το παρελθόν της νεοκαραμανλικής Δεξιάς με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αγάλλεται ή με το δικό του παρόν. Αλλά δεν αρκεί να το πιστέψει μόνο η Φώφη.