Ηταν καιρός να ακούσουμε και τη φωνή των οπαδών που έχουν οι λεγόμενες μικρές ομάδες. Και μην αναρωτηθεί κάποιος αν υπάρχουν ή αν αντιδρούν. Συνδέσμους με φίλους ομάδων που τις παρακολουθούν στενά, μπορούμε να βρούμε παντού ανά την επικράτεια. Και επίσης, στα ενδότερά τους ανακαλύπτουμε άτομα που γνωρίζουν πολύ καλά και αναλυτικά όλες τις λεπτομέρειες. Στο θέμα τώρα: οι φανατικοί του Παναιτωλικού, πικραμένοι από την άνευ όρων παράδοση της ομάδας στη Νέα Σμύρνη, ξιφούλκησαν κατά πάντων. Και με ανακοίνωσή τους, μεταξύ άλλων ανέφεραν πως «θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να καταλάβουν άπαντες σε ποιον σύλλογο αγωνίζονται και ποια φανέλα φοράνε. Ο τρόπος με τον οποίο παίζει η ομάδα, μας προσβάλλει περισσότερο από τα ίδια τα εξευτελιστικά αποτελέσματα. Σε αυτά, προστίθενται οι τραγελαφικές δηλώσεις προπονητή και παικτών έπειτα από τέτοιες γελοίες εμφανίσεις. Δεν σεβαστήκατε τίποτα. Δεν ειπώθηκε ούτε μία συγγνώμη για το ρεζιλίκι. Καλούμε τους ιθύνοντες να τηρήσουν τον λόγο τους, να πράξουν το σωστό και αυτό που πιστεύει ο κάθε Παναιτωλικός αυτή τη στιγμή για το καλό της ομάδας και ξέρουμε όλοι ποιο είναι αυτό».

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ανάμεσα στον Δέλλα, τους ποδοσφαιριστές και τους οπαδούς, το χάσμα θεωρείται μεγάλο. Και μένει να φανεί ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για τον Παναιτωλικό. Πώς θα πορευτεί η ομάδα με έριδες στο εσωτερικό της; Πρόκειται να στηρίξουν οι φανατικοί το όλο πρότζεκτ ή στα προσεχή παιχνίδια θα έχουμε συνθήκες αναβρασμού; Ο Παναιτωλικός αντιμετωπίζει τούτη την αγωνιστική τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και επιστρέφει στο Αγρίνιο, με δεδομένη τη διακοπή του πρωταθλήματος, στις 24 του μήνα για να υποδεχθεί την ΑΕΚ. Κατά σύμπτωση, πρώην ομάδα του Δέλλα! Αλλά μέχρι τότε, σίγουρα υπάρχει χρόνος για κουβέντα, ζύμωση και προσπάθεια να επανέλθει η ηρεμία. Διότι καμιά ομάδα δεν προχώρησε όταν θύμιζε ηφαίστειο και δεν αφορά αυτό το αγωνιστικό κομμάτι.

Το ζήτημα, πάντως, σχετίζεται με το αν θα αφουγκραστεί η διοίκηση τους οπαδούς. Θα ακούσει την επιθυμία και το μήνυμα που έστειλαν; Καλώς ή κακώς, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι παράγοντες μοιάζουν αδύναμοι να κάνουν κάτι διαφορετικό σε σύγκριση με όσα ζητούν όσοι βρίσκονται στις εξέδρες και (νομίζουν ότι) κάνουν κουμάντο. Λίγοι αντιδρούν. Οι περισσότεροι συντάσσονται με τα θέλω του κόσμου. Και αποφεύγουν τη σύγκρουση. Αραγε, τι είδους σκηνικό θα δούμε τώρα σε μια ομάδα που δεν μας έχει συνηθίσει να βρίσκεται σε τέτοια θέση και να γίνεται συζήτηση για τα εσωτερικά της ζητήματα;