Θα μπορούσε να μπει και ως άσκηση σε εξετάσεις υποψήφιων πολιτευτών: Πώς μειώνει η μνημονιακή Δεξιά το Δημόσιο και πώς η μνημονιακή Αριστερά; Η απάντηση βρίσκεται στην Ιστορία. Για το κεφάλι που πονούσε, ο Σαμαράς έκοψε κατευθείαν το χέρι – τους 2.500 υπαλλήλους της ΕΡΤ που έκλεισε. Ο Τσίπρας, πάλι, διέγραψε τους ιερείς από το μητρώο των δημοσίων υπαλλήλων αν και θα συνεχίσει να τους πληρώνει κανονικά. Ιατρικά μιλώντας, ακολούθησε εκείνο το είδος ομοιοπαθητικής θεραπείας που έχει πολύ νταβαντούρι αλλά δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα για τον ασθενή. Θρησκευτικά, απλώς βάφτισε το κρέας ψάρι.
Από αυτήν την άποψη, τα Θρησκευτικά νίκησαν την Ιατρική. Κόβοντας τόσο μπρούτα το χέρι του κεφαλιού που πονούσε, ο Σαμαράς έκοψε και το δικό του χέρι. Πληρώνοντας τους ιερείς όχι ως δημοσίους υπαλλήλους αλλά ως ιερείς, ο Τσίπρας πήρε την ευλογία της Εκκλησίας. Η Δεξιά του Κυρίου είναι πλέον Αριστερά και είναι όλη δική του. Κι αυτή δεν είναι απλώς μια νίκη. Είναι αυτό που είπε ο Ιερώνυμος στη δήλωσή του από το Μαξίμου: ο Τσίπρας έγραψε Ιστορία. Είναι ένας θρίαμβος – ένας θρίαμβος που, αν μη τι άλλο, προκαλεί αμηχανία στη Δεξιά.
Αν ο Σαμαράς κυνήγησε την ουσία με μια σφαγή, ο  Τσίπρας προτίμησε τα βαφτίσια, το τυπικό δηλαδή μιας θρησκευτικής τελετής, κι ας μην αλλάζει η ουσία: το κρέας παραμένει κρέας, δεν θα γίνει ποτέ ψάρι. Ως πολιτικός, ο Τσίπρας έδειξε πώς γίνεται η δουλειά. Σαν βυζαντινός μοναχός κατάφερε και να γεμίσει την κοιλιά του και να σώσει την ψυχή του. Σαν βυζαντινός μοναχός, μείωσε το Δημόσιο με τον τρόπο του γέροντα Παΐσιου: Δεν το μείωσε καθόλου. Και είναι σαν να το μείωσε.