Ληστές χωρίς αιτία

«Ληστεία στο μουσείο» («Museo», Μεξικό, 2018). Ψυχολογικό δράμα του Αλόνσο Ρουίθ Παλάθιος.

Μια θρυλική διάρρηξη του Εθνικού Ανθρωπολογικού Μουσείου της Πόλης του Μεξικού δίνει την αφορμή για τη δημιουργία αυτού του πολύ ιδιαίτερου caper movie (ταινία ληστείας), στo οποίo το ψυχολογικό στοιχείο παίζει τον σημαντικότερο ρόλο και ανοίγει την ιστορία. Δεν ξεκαθαρίζονται ποτέ οι λόγοι που ώθησαν τους δύο φίλους να διαπράξουν το έγκλημα. Δεν είχαν καμία ουσιαστική οικονομική ανάγκη, οι γονείς τους ήταν ευκατάστατοι. Τι μπορεί να τους οδήγησε σε αυτή την τελείως παράλογη απόφαση πέρα από την ίδια την αίσθηση του κινδύνου που ορισμένες φορές μπορεί να είναι πολύ γλυκιά; Ο Αλόνσο Ρουίθ Παλάθιος ελέγχει πολύ καλά το θέμα του και με τη βοήθεια τόσο του διευθυντή φωτογραφίας Νταμιάν Γκαρσία όσο και των δύο πρωταγωνιστών του φτιάχνει δύο αξιόλογα πορτρέτα αυτοκαταστροφικών ανθρώπων χωρίς ποτέ να παραμελεί το στοιχείο της περιπέτειας. Οι δύο βασικοί ηθοποιοί του, ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και ο Λεονάρντο Ορτίζγκρις τον βοηθούν σημαντικά: ο πρώτος είναι ο παράτολμος, στα όρια της ψυχοπάθειας γιος γιατρού που δεν ξέρει τι να κάνει στη ζωή του και ο δεύτερος είναι ο ήσυχος βοηθός που ενώ βλέπει την καταστροφή να έρχεται, μπαίνει με έναν ανεξήγητο τρόπο στο «ταξίδι» της.

«Μη με αγγίζεις» («Touch me not», Ρουμανία/ Γερμανία/ Τσεχία/ Βουλγαρία/ Γαλλία, 2018). Κοινωνική – ερωτική ταινία της Αντίνα Πιντιλίε.

Φανταστείτε μια ταινία που φτιάχτηκε χωρίς κανείς από τους δημιουργούς της να γνωρίζει εκ των προτέρων πού θα κατέληγε. Μια πραγματικά γενναία στην κατασκευή της ταινία, μια άλλοτε ενοχλητική, άλλοτε συγκινητική μα ποτέ αδιάφορη κινηματογραφική εμπειρία, η οποία συνδυάζει το ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία σε μια προσπάθεια να μιλήσει για την ανθρώπινη επαφή, την οικειότητα, τη σεξουαλικότητα και την επικοινωνία μέσα από την κινηματογράφηση κάποιων ανθρώπων που αγωνιούν να εξερευνήσουν αυτές τις έννοιες. Παρόμοια αγωνία έχει και η ίδια η σκηνοθέτρια Αντίνα Πιντιλίε, η οποία εμφανίζεται στην ταινία θέτοντας ανάλογα ερωτήματα. Ιστορίες προσωπικής αναζήτησης συνθέτουν ένα πραγματικά απαιτητικό αλλά και ενδιαφέρον σύνολο που σε κερδίζει χάρη στην ελευθερία του, την ακομπλεξάριστη αντιμετώπιση των ευαίσθητων ζητημάτων με τα οποία καταπιάνεται και εν τέλει την αγάπη του για τον άνθρωπο. Απέσπασε τη Χρυσή Αρκτο στο τελευταίο φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου και έκανε την πρεμιέρα της πριν από λίγες μέρες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (παίζουν: Λόρα Μπένσον, Τόμας Λεμαρκί, Κρίστιαν Μπέγιερλαϊν κ.ά.) .

«Η κοιλάδα των σκιών» («Valley of shadows», Νορβηγία, 2017). Ψυχολογικό δράμα του Γιούνας Μάτσοφ Γκουλμπράντσεν.

Πώς θα μπορούσε η μυθολογία του λυκάνθρωπου να επηρεάσει ένα παιδί έξι χρονών που ζει μοναχικά στη νορβηγική ύπαιθρο; Η απάντηση βρίσκεται σε αυτό το άκρως ατμοσφαιρικό αλλά και πολύ ευαίσθητο παραμύθι τρόμου και ενηλικίωσης, αποτέλεσμα της υγιούς συνεργασίας ανάμεσα στον νορβηγό σκηνοθέτη Γιούνας Μάτσοφ Γκουλμπράντσεν (ντεμπούτο) και τον αδελφό του Μάριους που υπογράφει την πραγματικά εκπληκτική φωτογραφία της ταινίας. Η ταραγμένη ζωή του μικρού Aσλακ (Ανταμ Εκέλι) που ζει με τη μητέρα του σε ένα μικρό χωριό της Νορβηγίας, κάπου κρυμμένο ανάμεσα σε θάλασσα και βουνά, πυροδοτεί τη φαντασία του σε τέτοιο βαθμό που ποτέ δεν είμαστε βέβαιοι για το πού βρίσκεται η αλήθεια και πού τον πρώτο λόγο παίρνει η φαντασία κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού που αποφασίζει να κάνει προκειμένου να βρει το χαμένο του σκύλο.

«Το μυστικό της Πέτρα» («Petra», Ισπανία/ Γαλλία/ Δανία, 2017). Δραματική του Χάιμε Ροσάλες.

Mοιρασμένο σε κεφάλαια ατάκτως τοποθετημένα, το «Μυστικό της Πέτρα» είναι μια υπέροχα φωτογραφημένη αλλά προβληματική ταινία. Θέτει τον θεατή στην άνευ λόγου δοκιμασία μιας κοπιαστικής προσπάθειας για τη σύνθεση των κομματιών ενός παζλ που καταλήγει σε κάτι που θυμίζει έντονα σαπουνόπερα: στην προσπάθειά της να βρει τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ, η Πέτρα (Μπάρμπαρα Λένι) θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον διανόησης που κρύβει μυστικά και ψέματα. Αιμομιξίες, αυτοκτονίες, ακόμα και φόνοι γεμίζουν το σενάριο που συν τοις άλλοις στοχάζεται γύρω από την ιδέα του εμπορίου και του καταναλωτισμού στις εικαστικές τέχνες. Ολα αυτά ανακατεμένα με μια ενοχλητική επιτήδευση, λες και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται ο σκηνοθέτης Χάιμε Ροσάλες είναι να κλείνει διαρκώς το μάτι (παίζουν επίσης Αλεξ Μπρέντμουλ, Μαρίσα Παρέδες, Χοάν Μποτέι).

«Το κορίτσι στον ιστό της αράχνης» («The girl in the spider’s web», ΗΠΑ, 2018). Περιπέτεια του Φέντε Αλβαρεζ.

Μετά τη Νούμι Ραπάς και τη Ρούνεϊ Μάρα, η ειδική ερευνήτρια Λίσμπετ Σαλάντερ, κεντρικό πρόσωπο του «Millennium», της τριλογίας μυθιστορημάτων θρίλερ του Σουηδού Στιγκ Λάρσον («Το κορίτσι με το τατουάζ», «Το κορίτσι που έπαιζε με την φωτιά», «Το κορίτσι στον ιστό της αράχνης»), επανέρχεται στη μεγάλη οθόνη σε μια αγγλόφωνη ταινία με πρωταγωνίστρια τη διαρκώς ανερχόμενη Κλερ Φόι στον ρόλο. Η τελευταία υπόθεση που αναλαμβάνει η Λίζμπετ τη φέρνει αντιμέτωπη με μια τρομερή συνωμοσία, γεγονός που την ωθεί να ζητήσει βοήθεια από τον πρώην εραστή της, δημοσιογράφο  Μίκαελ Μπλόμκβιστ (Σβέριρ Γκούντνασον), επίσης ήρωα σε όλη τη σειρά του Millennium. Ολα αυτά σε μια σφιχτοδεμένη νουάρ περιπέτεια, ατμοσφαιρικά κινηματογραφημένη και μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του επίσης ανερχόμενου ουρουγουανού σκηνοθέτη Φέντε Αλβαρεζ, του οποίου η καριέρα εκτοξεύθηκε στα ύψη μετά την απρόσμενη επιτυχία του θρίλερ «Μην ανασάνεις».

* Προβάλλεται επίσης η πολεμική περιπέτεια του Τζούλιους Εϊβερι «Overlord» (ΗΠΑ, 2018), η δράση της οποίας τοποθετείται στην κατεχόμενη από τους ναζιστές Γαλλία, όπου λίγες μόλις ώρες πριν από την απόβαση στη Νορμανδία, μια ομάδα αμερικανών αλεξιπτωτιστών πέφτει για να πραγματοποιήσει μια αποστολή που είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της εισβολής. Παίζουν: Tζόβαν Αντέπο, Γουάιατ Ράσελ κ.ά.)