Πέρυσι ήταν ο Στάνλεϊ από το «Τραμ ο πόθος», ένας οξύθυμος άνδρας με ταπεινή καταγωγή που μπλέκεται με πάθος με την αδερφή της συζύγου του. Φέτος είναι ο Τομ, ένας γιος που εγκαταλείπει την ήδη εγκαταλειμμένη από τον πατέρα οικογένειά του, αναζητώντας την άπιαστη ελευθερία. Ο Χάρης Φραγκούλης, μένοντας για δεύτερη χρονιά στο σύμπαν του Τενεσί Ουίλιαμς πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Γυάλινος κόσμος», που ανεβαίνει στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας – Σκηνή Μπέττυ Αρβανίτη. Η συγκεκριμένη παραγωγή σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία της Μπέττυς Αρβανίτη με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά, έχοντας δίπλα της στη σκηνή επίσης τους Ελίνα Ρίζου και Εκτορα Λιάτσο.

«Οταν ήμουν στη σχολή πριν από 10-12 χρόνια, θεωρούσα τον Ουίλιαμς φολκλόρ συγγραφέα και δεν τον καταλάβαινα. Μετά ήρθε το “Τραμ” με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και τώρα ο Δημήτρης, οπότε άλλαξα τελείως τη γνώμη μου και είδα πόσο βαθιά ποιητικός και ανθρώπινος είναι. Κατάλαβα ότι είναι πιο κοντά σε μας, με μια αναφορά στον Κασσαβέτη που είναι από τους αγαπημένους μου. Εχει μια απίστευτη δύναμη από αγάπη για τη ζωή. Κι αυτή την αγάπη και την πληγή έχει το σθένος να τα αντιμετωπίσει. Δεν υπεκφεύγει κι αυτό είναι τρομακτικό. Και φυσικά, για να το κάνεις πρέπει να μην υπεκφύγεις κι εσύ με σένα. Σου ζητάει κάτι πολύ δύσκολο μ’ αυτήν την έννοια της πρόκλησης. Αυτή η αντοχή, το σθένος του να δει τη ζωή κατάματα και τόσο βαθιά, είναι κάτι πολύ συγκινητικό. Λες ναι, θα το κάνω. Αφού αυτός έκανε αυτό, εγώ να μην κάνω το 1/10;» λέει ο Χάρης Φραγκούλης.

ΜΟΝΟ Η ΜΝΗΜΗ. Πιστή με τις προσταγές του συγγραφέα, η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει εκτενώς τη διαδικασία της ανάσυρσης της μνήμης, βάζοντας τους πρωταγωνιστές της να επιστρέφουν διαρκώς σ’ έναν συγκεκριμένο χρόνο του παρελθόντος. «Η μνήμη είναι αυτό που έχουμε. Γιατί ο χρόνος είναι σαρωτικός και σχεδόν σου λέει ότι όλα είναι στάχτη. Αν κάτι υπάρχει στο οποίο μπορείς να κρατηθείς είναι η μνήμη. Αυτό και μ’ έναν τρόπο που αποτελεί την ύπαρξή σου, με την έννοια ότι ακόμα και το σώμα μας είναι κάποιες μνήμες. Δεν είναι ένα πράγμα θεωρητικό ή μόνο στο κεφάλι ότι μιλάω και θυμάμαι κάτι και αναπολώ. Το σώμα είναι μια ιστορία μνήμης. Ακόμα και οι αρρώστιες είναι μια μνήμη ενός οργάνου που έχει πάθει κάτι, έχει συσσωρεύσει τον χρόνο. Αν έχεις ρυτίδες, αυτό είναι η μνήμη. Το ίδιο το βλέμμα του ανθρώπου που αν είναι θολό, μπορεί να διηγηθεί πολλά, σχεδόν δεν μπορεί να δει άλλα απ’ αυτά που θυμάται. Αυτή τη μνήμη την περνάει στο σώμα ο Ουίλιαμς» τονίζει ο ηθοποιός.

Στην ανάγνωση του Δημήτρη Καραντζά ο Τενεσί Ουίλιαμς δημιουργεί ένα δράμα για την ύπαρξη και τη λειτουργία του θεάτρου, μια λεπτομέρεια που συμμερίζεται και ο Φραγκούλης. «Αυτό που λέει στον πρόλογο, ότι δηλαδή το θέατρο είναι ένας μάγος με την αντίθετη λειτουργία, δηλαδή ένας μάγος με τον μανδύα της ψευδαίσθησης, είναι κάτι πιο βαθύ. Για μένα αυτό είναι βασικό, το πώς δηλαδή το θέατρο μπορεί να είναι κάτι που πλέον δεν είναι εκ του περισσού, αλλά κάτι πιο αληθινό και από τη ζωή. Γίνεται ως ανάγκη, ως μέσο για να φτάσεις σε κάτι πιο πραγματικό από αυτό που μπορείς να φτάσεις με τη ζωή. Γιατί είμαστε καλά και κάνουμε θέατρο; Γιατί περισσεύει ο χρόνος ή η διάθεση; Ή γιατί κάτι λείπει;» αναρωτιέται ο πρωταγωνιστής.

Με φόντο τα χρόνια της Μεγάλης Υφεσης στον αμερικανικό Νότο, ο ήρωάς του κάνει μια εξομολογητική δήλωση ενοχής. Κάνει μια κίνηση που σήμερα δεν τη βλέπουμε να συμβαίνει συχνά. «Το κυρίαρχο πράγμα που βλέπω να γίνεται εδώ είναι μια έλλειψη κόπου, η οποία οδηγεί πιο πολύ στην κρίση. Για μένα τώρα υπάρχει πιο πολύ το φαινόμενο του Ελληνα που δεν θέλει να κοπιάσει. Και γι’ αυτό ο μη κόπος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον ενθουσιασμό και τον συναισθηματισμό και ο συναισθηματισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με όλα αυτά τα πράγματα. Α, η Αριστερά! “Ο Τσίπρας θα μας σώσει”. Τι πράγματα είναι αυτά; Αυτά είναι παιδαριώδη. Είναι δυνατόν ξαφνικά να υπάρχει ένα ΠΑΣΟΚ και μια Νέα Δημοκρατία και να τρώμε και μετά να έρθει κάποιος που θα μας σώσει στο όνομα της Αριστεράς που έχει απομυζηθεί μέχρι το μεδούλι; Ποια Αριστερά; Η Αριστερά των Μνημονίων; Αριστερά είναι επειδή αφήνουμε τα Εξάρχεια να γίνουν ποινικά και δεν τα πειράζουμε; Δεν είναι αυτό η Αριστερά» καταλήγει ο Φραγκούλης.

INFO

«Γυάλινος κόσμος», από Σάββατο έως Τρίτη στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας – Σκηνή Μπέττυ Αρβανίτη (Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη, τηλ. 210-8838.727)