Το ένα βράδυ ο Πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος ανακοίνωναν την ιστορική τους συμφωνία. Και το μεσημέρι της επομένης, δηλαδή προτού καν συμπληρωθεί ένα 24ωρο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευδε να ανακοινώσει ότι θα γίνουν 10.000 προσλήψεις στο Δημόσιο. Μάλλον δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη το γεγονός ότι η κυβέρνηση έφερε την Εκκλησία στα μέτρα της προεκλογικής της παρoχολογίας. Οτι ζήτησε την ευλογία της Αριστεράς του Κυρίου όχι για να ρυθμίσει τις σχέσεις της Πολιτείας με την Εκκλησία, αλλά για να κερδίσει ψήφους.
Είναι σαφές πως μια κυβέρνηση που δεν βλέπει μπροστά της παρά μόνο τις κάλπες δεν κυβερνά, αλλά απλώς πολιτεύεται. Πολιτεύεται δε όπως θα πολιτευόταν ένας πανικόβλητος πολιτευτής: μοιράζει λίγο χρήμα και πολλές υποσχέσεις, διορίζει φίλους και συγγενείς, στήνει πελατειακά δίκτυα, προσπαθεί να αντικαταστήσει τις παλιές ελπίδες με νέες, τάζει προσλήψεις και ξανά προσλήψεις για το μέλλον – αυτή τη φορά ο μαγικός αριθμός είναι πραγματικά ένας αριθμός – ρεκόρ.
Η κυβέρνηση επιμένει στις συνταγές που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Επιμένει να χειρίζεται το μείζον πρόβλημα της ανεργίας με τη λογική του εργοδότη και όχι του κράτους που προνοεί για το κατάλληλο περιβάλλον ώστε να δημιουργηθούν νέες δουλειές για νέους ανθρώπους που δεν θα αναζητούν τη σωτηρία σε μια θέση στο Δημόσιο αλλά θα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν δεξιότητες και ταλέντα σε άλλους επαγγελματικούς στίβους. Αυτήν την ευλογία αναζητούν οι νέοι. Οχι την ευλογία που προσφέρει η Εκκλησία στην κυβέρνηση.